TSAPI

Μολις γυρισαμε απο αυτο το καμπινγκ.Ωραιο μερος για να ηρεμησεις κ να ξεχασεις το αυτοκινητο κ το κινητο γιατι δεν εχει σημα.Λιγο παλιο κ μικρο κ εχει κ πολλες οικογενειες.Βεβαια μπορεις να βρεις τη γωνια σου κατω απο καμια ελια.Ωραια παραλια αλλα μονο δεξια κ αριστερα εχει ησυχια.Στη μεση ειναι γεματο οικογενειες που καπαρωνουν τον χωρο.Εχει κ λιγες παραπανω σφιγγες αλλα τις συνηθιζεις.Για 6 η 8 μερες για χαλαρωση ειναι πολυ καλα κ θα χορτασετε μπανιο κ αστερια.........

Σε αυτό το camping μείναμε ένα Σ/Κ. Οι άνθρωποί του πολύ εξυπηρετικοί και φιλικοί. Περίμεναν ενώ τους είχαμε ειδοποιήσει ότι θα φτάσουμε αργά βράδυ στην περιοχή. Οι εξωτερικοί χώροι και η καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων διατηρούνται σε καλό επίπεδο. Είναι ήσυχο και κυρίως οικογενειακό. Δεν έχει σήμα στο camping, η τελευταία επικοινωνία με δίκτυο κινητής τηλεφωνίας χάνεται λίγο μετά τη διασταύρωση για το camping (σημειωτέον πολύ πριν το camping). Το εστιατόριο δυλεύει με αξιοπρέπεια, μεράκι και οι τιμές του είναι λογικές.

Το κάμπινγκ αυτό ήταν για μένα τραυματική εμπειρία. Κάνω αρκετά χρόνια κάμπινγκ, όχι ελεύθερο και γενικά μου αρέσει κάποιο στάνταρντ επίπεδο, ειδικά στην καθαριότητα.

Σ' αυτό το κάμπινγκ, ο στρατός φαίνεται σαν σουίτα στο Χίλτον. Πηγαίνετε μόνο αν έχετε εκπαιδευτεί ΟΥΚ ή ΛΟΚ, με δική σας ευθύνη.

Η θετική πλευρά: υπάρχει μια ταβέρνα, πολύ αυθεντική φάση. Έχει νομίζω μόνο ή κυρίως μπριζόλες, όπου γίνεται γλέντι μέχρι αργά. Επίσης η παραλία είναι όλα τα λεφτά, από τις πιο ωραίες.

Αλλά μέσα το κάμπινγκ.. ασ'το καλύτερα.

Είναι σαν "οργανωμένο" ελεύθερο!! Βασικές ανέσεις,ηρεμία,χαλάρωση,καθαρές τουαλέτες,ωραίο φαγητό στο ταβερνάκι απέξω...

Το κάμπινγκ είναι σχεδόν αφημένο στην τύχη του. Ναι μεν το καθαρίζουν, αλλά σίγουρα δεν είναι η καθαριότητα το δυνατό του σημείο, χωρίς πάντως να μπορείς να το χαρακτηρίσεις βρώμικο. Από την άλλη οι εγκαταστάσεις του είναι παλιές και χαλασμένες. Από τα μπάνια συχνά λείπουν διάφορα βασικά εξαρτήματα, όπως τηλέφωνο στις ντουσιέρες. Τις ώρες αιχμής, δηλαδή εκεί λίγο μετά τις 8 το απόγευμα που πάνε όλοι για μπάνιο, η πίεση στα ντους είναι έλάχιστη και αν δεν χωράς κάτω από τη βρύση της μπαταρίας θα είναι πολύ δύσκολο να ξεβγαλθείς. Οι σκιές του είναι όλες φυσικές, αλλά δεν είναι καλές.Κατά τα λοιπά η αίσθηση που έχεις είναι πως κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ κάτι που εμένα προσωπικώς μου αρέσει. Βρέθηκα εκεί πάνω στην αιχμή του Δεκαπενταύγουστου και ποτέ δεν αισθάνθηκα στριμωγμένος. Ο κόσμος που υπήρχε ήταν ήσυχος και με σωστή συνείδηση κατασκηνωτή.Οι περισσότεροι οικογένειες με παιδιά (Έλληνες και ξένοι, πρώην "εναλλακτικοί" που μεγάλωσαν έκαναν οικογένεια, εγκατέλειψαν το ελεύθρο και πάνω σε οργανωμένο πια...) και ένα 30% νέα ζευγάρια (επίσης Έλληνες και ξένοι). Γενικώς το προτιμούν άνθρωποι που θέλουν να έρθουν σε επαφή με τη φύση και σε σχέση με τα υπόλοιπα κάμπινγκ της περιοχής (που είναι πολλά) είναι το περισσότερο "φυσικό". Βρίσκεται στο τέλος ενός χωματόδρομου τριών και κάτι χιλιομέτρων, βατού μεν, αρκετα ενοχλητικού δε για κάποιον σαν κι εμένα που ήθελε να δεί εκτός από το κάμπινγκ και την παραλία του και μερικά άλλα πράγματα στην περιοχή, άρα χρειάζοταν να ανεβοκατεβαίνει συχνά, έστω και με αυτοκίνητο με κάποιες εκτός δρόμου ικανότητες.Η παραλία μικρή,συμπαθητική και στις άκρες τις αρκετά ήσυχη. Θα έλεγα πως και στο κεντρικό της σημείο ήταν ήσυχη, αν δεν μάζευε τόσα πολλά παιδιά και αν οι οικογενειάρχες κατασκηνωτές του κάμπινγκ (και γενικώτερα οι οικογενειάρχες που έρχονται στη παραλία) δεν είχαν την συνήθεια να στήνου μονίμως μεγάλες τέντες κήπου και να "καπαρώνουν" το σημείο της επιλογής τους.Όπως και να έχει μπορώ να πω ότι παρά τον μεγάλο αριθμό οικογενειών (με ένα τσούρμο παιδιά) που μάζευε το μέρος, είχες όση ησυχία και ηρεμία θα ζητούσε και ένας εξαιρετικά παράξενος τύπος όπως εγώ, που λατρεύει τα παιδιά (αρκεί να βρίσκονται σε απόσταση...).Στη παραλία υπήρχαν δύο ταβέρνες. Η μία κακή και με τιμές αρκετά τσιμπημένες, η άλλη ενωμένη ουσιαστικά με το κάμπινγκ, τη διαχειριζόταν η ίδια οικογένια που είχε και αυτό και έχει μέτρια ποιότητα και μέτριες τιμές.Συνολικά μάλλον θα ξαναπήγαινα, αλλά πάλι με τις συνθήκες που είχα και αυτή τη φορά, δηλαδή δική μου ντουσιέρα και δική μου χημική τουαλέτα. Όχι τόσο για την καθαριότητα, όσο για το γεγονός πως εξ' αιτίας της παλαιότητάς τους και τις κακής τους ποιότητας οι εγκαταστάσεις δεν ήταν πια λειτουργικές...Υ.Γ.) Οι τουαλέτες είχαν χαρτί υγείας.

Μέτρια εμπειρία. Υπερβολικά πολλά έντομα στην παραλία και στο κάμπινγκ. Οι παροχές στο κάμπινγκ είναι ανύπαρκτες. Τουλέττες ήταν καθαρές, αλλά η κουζίνα ήταν σε ημιπρωτόγονη κατάσταση. Δύο μικρά "μάτια" μόνο για ένα σωρό κόσμο και τα ψυγεία μέσα φουλ στη βρωμιά αφού φεύγουν και παρατούν τα φαγητά μέσα, όπου και σαπίζουν. Το παντοπωλείο του camping δεν έχει τίποτα σχεδόν και για να πας να πάρεις ο ίδιος ψώνια χρειάζεσαι μινιμουμ μισή ώρα οδήγηση σε χωματόδρομο και μετά στον επαρχιακό δρόμο. Η θάλασσα είναι πολύ ωραία αλλά αράζουν εκεί αρκετά καϊκια, βάρκες, ψαρόβαρκες κλπ με αποτέλεσμα να κάνουμε μπάνιο ανάμεασα σε πλεούμενα (προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου). Και δεν μπορείς να πας παραπέρα, αυτή είναι όλη η παραλία. Οι ταβέρνες (2) έχουν συμπαθητικό φαγητό αλλά παμφθηνές δεν τις λες (γύρω στα 12 ευρώ το άτομο). Δεν περάσαμε απαίσια, αλλά δεν θα ξαναπήγαινα ούτε θα το πρότεινα

Καθήσαμε 20 μέρες. Οι 10 ήταν κόλαση:
- Κάθε πρωί ψάχναμε τις ξαπλώστρες μας, τις πετσέτες και γενικά ότι ως συνήθως αφήναμε στη παραλία. Πάντα τα βρίσκαμε αλλά όχι και σε κατάσταση λειτουργείας.
Απολογισμός : 2 σπασμένες ξαπλώστρες , 1 σπασμένη ομπρέλα και 1 σπασμένο κιόσκι παραλίας.
- Άπειρες και μιλάμε για ΑΑΑΑΑΑΠΕΙΡΕΣ σφήκες, χωρίς φενιστίλ ή βεντούζα ( ιατρική ) δεν κατεβαίνεις παραλία καθώς και δεν πας για φαγητό σε καμία απο τις δύο ταβέρνες.
Απολογισμός : 3-4 τσιμπίματα ανα άτομο , 2 χαπάκια αντισταμινικά ανα άτομο και κατανάλωση 2 φακελλάκια καφέ ελληνικό (λένε ότι αν κάψεις καφέ φεύγουν)
- Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία : για να φτάσεις έπρεπε να περάσεις απο 40 στροφές ( οι ποιό πολλές φουρκέτες)
- ΤΟ CAMPING :
Το μοναδικό σημείο που το camping έχει πρόσωπο στη παραλία...είναι περιφραγμένο. Για να πας στη θάλασσα πρέπει να κάνεις εναν ολόκληρο κύκλο περνώντας βέβαια μέσα απο το διπλανό εστιατόριο.
- Το τηλέφωνο :
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑ ΚΑΜΠΑΝΑ. Για την ακρίβεια δεν έχει καθόλου σήμα κανένα δίκτυο. Μόνος τρόπος επικοινωνίας με τον έξω κόσμο είναι ένα καρτοτηλέφωνο στο εστιατόριο όπου για καλό και για κακό θα πρέπει να έχεις κάνει προμήθεια τηλεκαρτών γιατί δεν είναι σιγουρο ότι θα βρείς πάντα.
Σοβαρά τώρα. Η παραλία είναι πραγματικα όμορφη, πεντακάθαρη και αρκετά γραφική. Περιέργως είναι ποιό διαυγής όταν έχει κύμα. Το σοβαρότερο πρόβλημα που εντοπίσαμε ήταν η συμπεριφορά ορισμένων οικογενειών που ξαμολάνε τα παιδιά τους προκειμένου μάλλον να τα ξεφορτωθούν και τα φορτώνεσαι εσύ με αποτέλεσμα τις προαναφερθήσες απώλειες. Ειναι απίστευτο το τι μπορούν να καταστρέψουν ( μία μέρα πρίν φύγουμε μάθαμε ότι έκαναν βανδαλισμούς μέχρι και στο γραφικό εκκλησάκι που βρίσκεται δίπλα στο camping ).
Πάντως αν έχεις καλή παρέα και ξαπλώστρες απο οπλισμένο σκυρόδεμα είναι όμορφα.

...ήταν ένα χωράφι παραθαλάσσιο που κάποιος αποφάσισε να το κάνει κάμπινγκ... ή μάλλον να το βαφτίσει έτσι. Φτάσαμε μετά κόπων και βασάνων αφού το gps μας οδήγησε μεσα απο εναν χωματοδρομο απίστευτης ταλαιπωρίας. Ευτυχώς καταφεραμε να επιστρεψουμε στην ασφαλτο και να ακολουθησουμε τον χάρτη όπου και φτασαμε στο καμπινγκ. Θέσεις αρκετες αλλα οχι οριοθετημενες οι περισσότερες με αποτελεσμα να έχεις παρεα όποιον ηθελε να στησει διπλα σπυ ή να βαλει το τραπεζι του παρέα με την σκηνη σου.... ? Σκιες όχι πολλες εκτος εξαιρεσεων που όμως ειναι πιασμενες και κλεισμενες. Πολλες οικογενειες και αρκετα πιτσιρικια αλωνιζουν χωρις όρια ησυχιας κλπ... Οι γονεις τους δε... στην παραλια αραχτοι... Όχι οτι ειναι μεγάλη η παραλια... αλλά τους χωραει... Οι τουαλετες σε καλο επιπεδο απο καθαριοτητα αλλά απο ζεστο νερο ΓΙΟΚ! Μας ειπαν βεβαια οι ιδιοκτητες οτι εαν καναμε λιγο υπομονη ολοι βολευονται... Ημαρτον....! Αφου στησαμε και ειπαμε να ανεχτουμε οτι το μινιμαρκετ δεν εχει ουτε τα υποτυπωδη... (μονο σαπουνι, ξυραφακια, νερο και αναψυκτικα...) τελικώς αποφασισαμε να φυγουμε την επομεμη μέρα... παρα την ταλαιπωρια μας και φτάσαμε στο Μέλισσα στην Κυλλήνη όπου ήταν η νυχτα με τη μέρα........ Κρίμα γιατί είχαμε και την παρεα μας που πήγανε εκει και με πολυ υπομονή και επιμονή τελικώς μεινανε... Αλλα το απερριψαν κι εκεινοι...