Η αγένεια στο μεγαλείο της από την ιδιοκτήτρια. Οι εγκαταστάσεις για πέταμα. Βρώμικες τουαλέτες, σκουριασμένες ντουζιέρες, κάτι γούρνες βαμμένες γαλάζιες για τα πιάτα και το ίδιο χάλι για τα ρούχα. Άνοιγες τη βρύση κι έμενε η μπογιά στο χέρι σου. Οι τιμές στο καφέ-μπαρ και τη ταβέρνα πολύ τσιμπημένες. Ο παράδεισος των μυρμυγκιών και από άποψη σκιάς....το 'παιζες στα ζάρια κι αν σου κάτσει. Ψυγεία κοινόχρηστα δεν υπάρχουν. Το mini-market κλείνει κατά τις 20.30-21.00. Η ποικιλία των προϊόντων παραπέμπει σε σκηνές καταστροφής, που αδειάζει ο κόσμος τα ράφια των super markets. Ο θόρυβος από τη Κουρούτα ανυπόφορος μέχρι τις 6-7 το πρωί.
Η θάλασσα πραγματικά είναι πολύ όμορφη και η παραλία τεράστια, αλλά δε μπορώ να το θεωρήσω bonus. Την ακτή την προσέφερε η φύση, δεν την έφτιαξαν οι ιδιοκτήτες του camping. Εκείνοι 5 πραγματάκια είχαν να κάνουν για να είναι ανθρώπινος ο χώρος τους και δεν τα έκαναν. Λίγο πιο πέρα στο Παλούκι έχει αξιοπρεπέστατο camping. Στο harmony resort (πήρε το όνομα από το ξενοδοχείο δίπλα του) ποτέ ξανά.