Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το κάμπινγκ είναι σχεδόν αφημένο στην τύχη του. Ναι μεν το καθαρίζουν, αλλά σίγουρα δεν είναι η καθαριότητα το δυνατό του σημείο, χωρίς πάντως να μπορείς να το χαρακτηρίσεις βρώμικο. Από την άλλη οι εγκαταστάσεις του είναι παλιές και χαλασμένες. Από τα μπάνια συχνά λείπουν διάφορα βασικά εξαρτήματα, όπως τηλέφωνο στις ντουσιέρες. Τις ώρες αιχμής, δηλαδή εκεί λίγο μετά τις 8 το απόγευμα που πάνε όλοι για μπάνιο, η πίεση στα ντους είναι έλάχιστη και αν δεν χωράς κάτω από τη βρύση της μπαταρίας θα είναι πολύ δύσκολο να ξεβγαλθείς. Οι σκιές του είναι όλες φυσικές, αλλά δεν είναι καλές.Κατά τα λοιπά η αίσθηση που έχεις είναι πως κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ κάτι που εμένα προσωπικώς μου αρέσει. Βρέθηκα εκεί πάνω στην αιχμή του Δεκαπενταύγουστου και ποτέ δεν αισθάνθηκα στριμωγμένος. Ο κόσμος που υπήρχε ήταν ήσυχος και με σωστή συνείδηση κατασκηνωτή.Οι περισσότεροι οικογένειες με παιδιά (Έλληνες και ξένοι, πρώην "εναλλακτικοί" που μεγάλωσαν έκαναν οικογένεια, εγκατέλειψαν το ελεύθρο και πάνω σε οργανωμένο πια...) και ένα 30% νέα ζευγάρια (επίσης Έλληνες και ξένοι). Γενικώς το προτιμούν άνθρωποι που θέλουν να έρθουν σε επαφή με τη φύση και σε σχέση με τα υπόλοιπα κάμπινγκ της περιοχής (που είναι πολλά) είναι το περισσότερο "φυσικό". Βρίσκεται στο τέλος ενός χωματόδρομου τριών και κάτι χιλιομέτρων, βατού μεν, αρκετα ενοχλητικού δε για κάποιον σαν κι εμένα που ήθελε να δεί εκτός από το κάμπινγκ και την παραλία του και μερικά άλλα πράγματα στην περιοχή, άρα χρειάζοταν να ανεβοκατεβαίνει συχνά, έστω και με αυτοκίνητο με κάποιες εκτός δρόμου ικανότητες.Η παραλία μικρή,συμπαθητική και στις άκρες τις αρκετά ήσυχη. Θα έλεγα πως και στο κεντρικό της σημείο ήταν ήσυχη, αν δεν μάζευε τόσα πολλά παιδιά και αν οι οικογενειάρχες κατασκηνωτές του κάμπινγκ (και γενικώτερα οι οικογενειάρχες που έρχονται στη παραλία) δεν είχαν την συνήθεια να στήνου μονίμως μεγάλες τέντες κήπου και να "καπαρώνουν" το σημείο της επιλογής τους.Όπως και να έχει μπορώ να πω ότι παρά τον μεγάλο αριθμό οικογενειών (με ένα τσούρμο παιδιά) που μάζευε το μέρος, είχες όση ησυχία και ηρεμία θα ζητούσε και ένας εξαιρετικά παράξενος τύπος όπως εγώ, που λατρεύει τα παιδιά (αρκεί να βρίσκονται σε απόσταση...).Στη παραλία υπήρχαν δύο ταβέρνες. Η μία κακή και με τιμές αρκετά τσιμπημένες, η άλλη ενωμένη ουσιαστικά με το κάμπινγκ, τη διαχειριζόταν η ίδια οικογένια που είχε και αυτό και έχει μέτρια ποιότητα και μέτριες τιμές.Συνολικά μάλλον θα ξαναπήγαινα, αλλά πάλι με τις συνθήκες που είχα και αυτή τη φορά, δηλαδή δική μου ντουσιέρα και δική μου χημική τουαλέτα. Όχι τόσο για την καθαριότητα, όσο για το γεγονός πως εξ' αιτίας της παλαιότητάς τους και τις κακής τους ποιότητας οι εγκαταστάσεις δεν ήταν πια λειτουργικές...Υ.Γ.) Οι τουαλέτες είχαν χαρτί υγείας.