Ξαναπήγαμε φέτος, όπως κάθε χρόνο στο τακτικό μας ραντεβού. Γερασμένο όσο ποτέ. Οι υγεινομικές εγκαταστάσεις, όσες έχουν απομείνει, φθαρμένες πιά, δεν δείχνουν ποτέ καθαρές, όσο κι αν πλυθούν. Οι θέσεις σώζονται απο τα αρμυρίκια που προσφέρουν υποφερτή σκια.
Οι τροχοσπιτάδες με τις παραγκουπόλεις τους δίνουν την νότα εξωτισμού της περιοχής (φαβέλες).
Για μια ακόμη φορά καταλάβαμε ότι πολλοί συνέλληνες νοιώθουν μια απέραντη ανάγκη να νοιώσουν αφεντικά δένοντας νυχθημερόν δυστυχισμένους σκύλους στα τροχόσπιτα - φαβέλες για να υποφέρουν αυτά καί να κλαίνε μέσα στη αφόρητη ζέστη της Λακωνίας.
Η ταβέρνα όπως πάντα αρκετά φτηνή, σχετικά μέτρια με ευγενέστατους σερβιτόρους που σώζουν αρκετά την ανεπάρκεια της κουζίνας στα μαγειρευτά. Τό φόρτε τους είναι τα ψητά.
Το μπαράκι όπως πάντα ότι καλύτερο με ατμόσφαιρα εναλλακτική, πολύ καλή μουσική πολύ φτηνό, ωραίος κόσμος.
Αυτό που σώζει αυτό το κάμπινγκ είναι η ατμόσφαιρα του, όμως κάνε κάτι Θεοδόση, φτιάξε κανένα μπάνιο...