Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Είπα να ξεφύγω από την μουρμούρα της γυναίκας μου, μίλησα με τον Νίκο τον μπατζανάκη μου, πήραμε τα πέντε μας παιδιά (δύο δικά μου 5 και 8 ετών και τρία του Νίκου 12,13 και 15 ετών αντίστοιχα ) , τον σκύλο μας τον Ραφ, φορτώσαμε και φύγαμε για το Ζαρίτσι.Οι πληροφορίες λίγες από το ιντερνετ και ως τούτου στην αρχή είχα τις επιφυλάξεις μου. Οι καλές κριτικές που είχα διαβάσει για το ήσυχο κάμπινγκ και το προσωπικό και το μαγευτικό τοπίο ήταν και οι μόνες μας πληροφορίες, οι οποίες ευτυχώς επιβεβαιώθηκαν όλες! Και μάλιστα με το παραπάνω αν σκεφτώ πως έφυγα με μια διάχυτη χαρά αφού το κάμπινγκ και η τοποθεσία αποτέλεσε για εμάς μιας αποκάλυψη!. Ο Βασίλης, ο υπεύθυνος του κάμπινγκ μας έκανε πραγματικά να αισθανθούμε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και έτρεχε να καλύψει όλες μας τις απαιτήσεις. Με την βοήθειά του βρήκαμε εύκολα την κατάλληλη θέση για να έχουμε την άπλα μας και μια σχετική απόσταση από τους άλλους κατασκηνωτές γιατί εκτός από πέντε παιδιά - ταραξίες- είχαμε και τον σκύλο και δεν θέλαμε να ενοχλούμε (Εδώ να σημειώσω ότι σιχαίνομαι τα κάμπινγκ που είναι ο ένας δίπλα ακριβώς στον άλλο). Η σκιά από τα πεύκα και τις μουριές κάλυπτε τις δύο μεγάλες μας σκηνές και το τεχνητό σκίαστρο από πάνω εξασφάλιζε σκιά και στα τραπεζάκια και σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο. Η καθαριότητα σε όλους τους χώρους και ιδίως στους χώρους υγιεινής, που μας ενδιάφερε ιδιαίτερα λόγω των παιδιών, ήταν πραγματικά υποδειγματική. Ζεστό νερό υπήρχε πάντοτε στα πεντακάθαρα και ήσυχα ντουζ όποτε το χρειαστήκαμε. Το μικρό εστιατόριο με το φιλότιμο του Βασίλη και εάν είχες παραγγείλει εγκαίρως, σου παρείχε ότι ήθελες και όλα αυτά σε πολύ λογικές τιμές. Αυτό όμως το χαρακτηριστικό που πραγματικά μας ενθουσίασε ήταν ότι αυτό το όμορφο, καλοστημένο και ήσυχο κάμπινγκ άγγιζε μια εκπληκτικής ομορφιάς θάλασσα! Η παραλία με το μικρό βοτσαλάκι και τους υπέροχους χρωματισμούς σε συνδυασμό με τον επιβλητικό όρεινό όγκο του Πάρνωνα δημιουργούσε ένα τοπίο που σε ταξίδευε και επιβεβαίωνε την πεποίθησή μου για τις απίστευτες ομορφιές του τόπου μας. Οι υπέργηροι ελαιώνες κατά μήκος της μεγάλης παραλίας θα έφθαναν μέχρι την θάλασσα αν δεν τους διέκοπτε μια σειρά από καλοκλαδεμένα σχίνα που μας παρείχαν απλόχερα τη σκιά τους στις ώρες που τα παιδιά ξεσαλώνανε μέσα στο νερό, παίζοντας με τις βάρκες τους και τον σκύλο μας τον Ραφ, όταν δεν απολάμβανε και αυτός μαζί μας τον ήχο των τζιτζικιών και την μεσημεριανή ραστώνη...Αν και οι ημέρες ήταν λίγες ξεφύγαμε από όλα και περάσαμε πραγματικά τέλεια! Βασίλη σε ευχαριστούμε και ελπίζουμε να τα ξαναπούμε σύντομα.