Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Φέτος είπαμε να πάμε για λίγες μέρες στη Σίφνο να βρούμε μια φίλη μας που ήταν ήδη εκεί και μετά να συνεχίσουμε για αλλού. Φτάσαμε στις 23 Ιουλίου και το κλίμα από την πρώτη στιγμή ήταν πολύ καλό αφού μας υποδέχθηκε ο Μάκης στο κάμπινγκ του με χαμόγελο και χαβαλέ αλλά και με το γνωστό του φυλλάδιο με τους «κανόνες» του. Στην αρχή μας κακοφάνηκε σαν κίνηση (πρώτη φορά μου έδιναν σε κάμπινγκ γραπτούς κανόνες) αλλά καθώς το διαβάζαμε συνειδητοποιήσαμε ότι αυτά που έγραφε ήταν απλά τα αυτονόητα για μια καλή συνύπαρξη όλων σε ένα κάμπινγκ. Είχαμε ωραία σκιά, οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες π ε ν τ α κ ά θ α ρ ε ς αλλά και γενικότερα όλος ο χώρος καθαρός και τακτοποιημένος ακόμα και τις επόμενες ημέρες που άρχιζε να γεμίζει το κάμπινγκ λόγω Αυγούστου.
Κάτι άλλο που μας άρεσε πάρα πολύ στο Μάκη, ήταν η αδιαλλαξία του στην τήρηση του ωραρίου κοινής ησυχίας. Έχουμε περάσει στο παρελθόν άγρυπνες νύχτες σε άλλα κάμπινγκ που κάποιος κάφρος δε σέβεται τον ύπνο του άλλου με αποτέλεσμα να αναγκάζεσαι να τσακωθείς ή να μην κοιμηθείς και να είσαι όλη την ημέρα σα ζόμπι από την αϋπνία και μέσα στα νεύρα.
Σχετικά με την ησυχία στο κάμπινγκ το βράδυ, διάβασα σε μια αξιολόγηση ενός άλλου χρήστη ένα σχόλιο για το νυχτοφύλακα που είχε ο Μάκης ότι «φοβόταν μην του κόψει πρόστιμο αν μιλούσε λίγο δυνατά στη σκηνή του το βράδυ». Εμείς από την άλλη χαιρόμασταν που μας έβγαζε ο φύλακας από τη δύσκολη θέση, του να κάνουμε παρατήρηση οι ίδιοι στον όποιο, μεθυσμένο ή μη, γύριζε τα ξημερώματα στη σκηνή του και φώναζε λες κι ήταν μόνος του στο χώρο.
Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι όταν γυρίζαμε από τα μπαράκια της χώρας, πολλές φορές άθελα μας φωνάζαμε ή γελάγαμε δυνατά μπαίνοντας στο χώρο του κάμπινγκ. Αλλά ο φύλακας, πάντα με ευγένεια και χαβαλέ μας υπενθύμιζε τον κανόνα... Μερικές φορές που είχαμε όρεξη για συνέχεια, απλά περπατούσαμε τα 20 μέτρα που χωρίζουν το κάμπινγκ από την παραλία κι αράζαμε εκεί.
Γενικά το κλίμα στο κάμπινγκ πολύ καλό.
Τα κορίτσια που έφτιαχναν τους καφέδες και τα τοστ πάντα χαμογελαστές και γενικότερα δεν είδα ποτέ ξινή φάτσα είτε (καταρχήν) από το Μάκη και τους υπαλλήλους του, είτε από τον κόσμο. Κάτι που θεωρώ βασικό για τις διακοπές μου.
Τελικά αποφασίσαμε να κάτσουμε στη Σίφνο, αφού μας άρεσε πολύ η όλη φάση, μέχρι να βαρεθούμε ή να τελειώσουν τα λεφτά. Τελικά έγινε το δεύτερο αλλά ευτυχώς (με σωστή διαχείριση του budget) ένα μήνα μετά...
Θα τα ξαναπούμε του χρόνου στο κάμπινγκ του Μάκη σίγουρα!