Φτάσαμε Αμοργό στις 23/08 και στήσαμε στον κάμπινγκ της Αιγιάλης, κοιτάζοντας όμως το χάρτη συνειδητοποιήσαμε ότι το κομμάτι του νησιού που θέλαμε να επισκεφτούμε ήταν πιο κοντά στα Κατάπολά οπότε - μαύρη η ώρα- πήγαμε στον Καστάνη την επόμενη.
Η τοποθεσία είναι στο 1 χλμ από το λιμάνι των Καταπόλων και κοντά στη Χώρα αλλά εγώ προτιμώ τα κάμπινγκ που είναι διπλά στη θάλασσα, οπότε με ξένισε λίγο η βουνίλα. Υπήρχαν θέσεις με σκιά αλλά οι καλαμωτές είναι υπό διάλυση με τεράστιες τρύπες σε διάφορες μεριές.
Και πάμε στις τουαλέτες: ΤΙ ΑΙΣΧΟΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ! Παιδιά η καθαριότητα ήταν λιγότερη από στοιχειώδης, μία φορά την ημέρα, και όλα ήταν υπό διάλυση! Οι ντουζιέρες ήταν σπασμένες και μισοδιαλυμένες, το νερό έτρεχε μετα βίας και μόνο μία μέρα ήταν ζεστό και υπήρχε μόνο μία πρίζα για ηλεκτρικές συσκευές (πιστολάκι κλπ). Το ίδιο χάλι και στους νιπτήρες - καθρέφτες! Να μη μιλήσω για την κουζίνα, όπου υπήρχαν νεκρές μύγες παντού και σφήκες που τις έτρωγαν! Σε αυτό βέβαια ευθύνεται και ο κόσμος που δεν σέβεται πρωτίστως την δική του υγιεινή και αφήνει συσκευασίες με φαγητά ανοιχτές και υπολείμματα στους νεροχύτες, αλλά και αυτοί θα μπορούσαν να έχουν έναν άνθρωπο να καθαρίζει έστω μία φορά την ημέρα!
Το κάμπινγκ είχε απίστευτη ησυχία - νεκρική θα έλεγα, ήταν τόσο καταθλιπτικό! Δεν ακουγόταν τίποτα όλη μέρα και φοβόμασταν να βάλουμε λίγη μουσική μη μας την πουν. Τα παιδιά που δούλευαν ήταν αδιάφορα και μετά βίας σου απαντούσαν όταν τους έλεγες καλημέρα.
Γενικά η εντύπωση είναι ότι ο ιδιοκτήτης βρήκε έναν υποτυπώδη χώρο, στον παρέχει και δεν είναι διατεθειμένος για κάτι περισσότερο. Δεν κάνουμε κάμπινγκ γιατί είναι φτηνό και θέλουμε ένα μέρος να κοιμόμαστε, είμαστε κατασκηνωτές και νομίζω δικαιούμαστε τις βασικές έστω παροχές υγιεινής από τη στιγμή που πληρώνουμε. Έλεος.
Τέλος δεν καταλαβαίνω πως ψηφίζει ο κόσμος, δηλαδή 4,3 αυτό το έκτρωμα και 3,2 το κάμπινγκ της Αστυπάλαιας που δεν ήθελες να ξεκουνήσεις από εκεί;