Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Γράφω σήμερα τις εμπειρίες μου από τις φετινές διακοπές, γιατί μάλλον τώρα φαίνεται πως τελείωσαν τα βάσανά μας. Φτάσαμε στο νησί με τον άντρα μου και τον 5χρονο γιο μου. Να αναφέρω πως πηγαίνω πολλά χρόνια στο camping, γιατί αγαπώ ιδιαίτερα το νησί. Η πρώτη εικόνα απελπιστική, το camping, πρέπει να φιλοξενούσε χωρίς υπερβολή τον διπλάσιο κόσμο από τη συναμικότητά του. Σκηνές σε κάθε δυνατό πέρασμα, στον ήλιο, δίπλα σε σκουπίδια και τουαλέτες. Οι γυναικείες τουαλέτες σε πραγματικά κακό χάλι. Και αυτά θα ήταν αναμενόμενα για Αύγουστο (όπως γράφουν πολλοί), αν δεν ξεσπούσε και το κρούσμα γαστρεντερίτιδας. το σκηνικό σχεδόν κινηματογραφικό. Τα 2/3 των campers, νόσησαν. Συμπτώματα: εμετοί (7-8 την ημέρα), διάρροια, πυρετός. Φανταστείτε ανθρώπους να τρέχουν στις τουαλέτες να μην προλαβαίνουν και να κάνουν εμετό όπου βρουν. Η διευθυνση του camping άφαντη. ούτε μια ενημέρωση. Εγώ αρρώστησα και καλά θα πεις δνε έγινε και τίποτα. όταν όμως αρρώστησε ο μικρός μου γιος άρχισαν τα πρατράγουδα. Το παισί ήταν μέρες άρρωστο, ότι βοήθεια ζήτησα δεν την πήρα και μετά από απαίτηση του ιατρού του νησιού τον μεταφέραμε στο νοσοκομείο στη Κάλυμνο και μετά Ρόδο. Δεν θέλω να κουράσω με τη δική μου οδύσσεια, αλλά δεν μπορώ να ακού και ανακριβείες. Διατηρώ προσωπική φιλία με τον δήμαρχο του νησιού, ο οποίος και με ενημέρωσε, ότι τα κρούσματα ήταν ΜΟΝΟ στο camping και πουθενά αλλού στο νησί. και γιατί στο camping? γιατί όταν δεν τηρούνται βασικοί κανόνες υγειινής, όταν άνθρωποι στοιβάζονται σαν τα ζώα, αυτά είναι αναμενόμενα. Εγώ θα κινηθώ νομικά κατά της διεύθυνσης γιατί ακριβώς έχω όλη την πληροφορία ότι η γαστρεντερίτιδα εκδηλώθηκε αποκλειστικά εκεί.