TSOLIS

Θα προσπαθήσω να περιγράψω την εμπειρία μου όσο πιο αντικειμενικά και ήρεμα μπορώ: Μια εβδομάδα πριν από την άφιξή μου στο camping το επισκέφθηκα, το είδα, μου άρεσε η θέα του και συνεννοήθηκα με τον ιδιοκτήτη τον Κώστα Τσόλη για κάποιες θέσεις με ψηλά πεύκα και πολλή σκιά. Μου είπε ότι «δεν μπορώ να κρατήσω θέση, αλλά έλα και στήσε όπου θέλεις γιατί υπάρχουν πολλές θέσεις». Χτες 30/7 που έφτασα, οι θέσεις που μου άρεσαν ήταν ακόμα άδειες, πήγα με τη Φρειδερίκη από τη ρεσεψιόν, η οποία μου είπε ότι οι θέσεις με τα ψηλά πεύκα είναι για τροχόσπιτα. Της είπα ότι έχω μιλήσει με τον κύριο Κώστα που μου είπε να στήσω όπου θέλω, κι έτσι έστησα τη σκηνή μου. Το ίδιο απόγευμα έρχεται ο Κώστας και μου λέει ότι αυτή η θέση «είναι φάουλ» και ότι πρέπει να πάω αλλού. Σοβαρολογείς; τον ρωτάω. Πριν από μία εβδομάδα μου είπες να στήσω όπου θέλω, η Φρειδερίκη σήμερα μου λέει οκ και έρχεσαι τώρα και μου λες να μεταφερθώ; Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεστήσω και να ξαναστήσω σκηνή. Μου απαντάει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω εκεί, γιατί είναι θέση για τροχόσπιτο και «χάνει λεφτά». Σημειωτέον ότι υπήρχαν πάρα πολλές θέσεις άδειες, οπότε δεν υπήρχε κάποιο τροχόσπιτο που να του έπαιρνα τη θέση. Του είπα ότι θα έπρεπε να κρατήσει το λόγο του και η απάντησή του ήταν ότι «όχι δεν τον κρατάω». Εγώ επέμενα ότι δεν μπορώ να ξαναστήσω, και μου είπε «αν δε θέλεις, τότε να φύγεις και εγώ δε θα σου χρεώσω τη μέρα»(!). Έφυγα το ίδιο απόγευμα πρώτον γιατί αν έμενα θα πάθαινα εγκεφαλικό, δεύτερον γιατί δεν ήθελα να του αφήσω ούτε ένα ευρώ και τρίτον γιατί στα 65 μου η αξιοπρέπειά μου δεν ανέχεται να συνδιαλέγομαι με τέτοιους ανθρώπους.
Σας παραδίδω τον κύριο Κώστα Τσόλη στην κρίση σας.