LACARA

Ομολογω πως δεν εχω μεγαλη εμπειρια απο καμπινγκ, αλλα μετα απο αυτη την εμπειρια σιγουρα δεν αποκτησω ποτε. Μειναμε σε καλαμοκαλυβα, ή καλυτερα σε ενα κοτετσι με μικροσκοπικα παραθυρα, απο τα οποια ωστοσο δεν μπορεις να δεις εξω, διοτι εχουν καλυφθει απο διχτυ (;;;;;;!!!). Συγκατοικος μια τεραστια αραχνη, η οποια προφανως και μπηκε απο μια απο τις απειρες τρυπες. Τα κρεβατια, η καλυτερα ραντζα, ειχαν στρωματα, τοσο μαλακα που ενιωθες τις σανιδες. Μοναδικο κομφορ ενα ψυγειο κι ενα πολυμπριζο. Οι εγκαταστασεις, σε αθλια κατασταση, εξαιρεση το beach bar, που ειναι οπως παντου, σε αντιθεση το Μετοχι, το οποιο ειναι σε αθλια κατασταση, κυριολεκτικα βρωμαει, ο μαγειρας ή εστω υπαλληλος, με τα ιδια βρωμικα ασπρα ρουχα επι μερες. Οι τουαλετες, τουρκικες και μικροσκοπικες, με αποτελεσμα να μην ξερεις, που να σταθεις, οταν ανοιγεις ή κλεινεις την πόρτα. Η θαλασσα καθαρη, αλλα ως παραλια απο τις πιο ασχημες του δευτερου ποδιου. Απο τα θετικα του καμπινγκ ειναι οτι , εχει μεγαλους χωρους για τις σκηνες, τροχοσπιτα και σκια. Γενικα σε ολο το καμπινγκ υπαρχει μια ασχημη μυρωδια, που δεν θυμιζει σε τιποτα το υπεροχο αρωμα πευκοδασους που συναντα κανεις στο δευτερο ποδι. Σοκαριστικες οι εγκαταστασεις στις οποιες διαμενει το προσωπικο, βρεθηκαμε καταλαθος στο χωρο, οπου διαμενουν οι υπαλληλοι, σαπια τροχοσπιτα σκεπασμενα με πλανα, για να μην μπαινει νερο... βρωμα και γατες παντου.

Να σας διηγηθώ την εμπειρία μας από το συγκεκριμένο κάμπινγκ. Να πω επίσης ότι είχαμε πάει πριν 4 χρόνια, κι ελπίζω να έχουν φτιάξει τα πράγματα γιατί το μέρος είναι πραγματικά υπέροχο... Έτυχε να βρισκόμαστε εκεί (σκηνή+2 παιδιά) κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, χρακτηριστικό της Χαλκιδικής. Η βροχή, οκ, είναι κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα. Κοιμόμασταν παρά τους κεραυνούς και τον τρελό αέρα και ξαφνικά ακούμε ένα τρομερό θόρυβο και φωνές: ένα κλαδί από έναν τεράστιο ευκάλυπτο είχε σπάσει κι είχε πέσει πάνω σε γειτονικό τροχόσπιτο, κάποιων Ιταλών και το άνοιξε στα δυο! μετά κύλισε και έπεσε πάνω σε μια σκηνή, ευτυχώς χωρίς δύναμη. καταλαβαίνετε τον πανικό που επικράτησε... από κουβέντες παλαιότερων κατασκηνωτών, μάθαμε ότι αυτό έχει συμβεί κι άλλες φορές, επειδή τα δέντρα είναι γέρικα και απεριποιητα. Περάσαμε το υπόλοιπο της νύχτας μέσα στο αυτοκίνητο σε χώρο έξω από τα δέντρα και την άλλη μέρα τα μαζέψαμε και φύγαμε. Οι υπεύθυνοι του κάμπιγκ ήταν άφαντοι πάντως, όταν πληρώσαμε σε μια υπάλληλο, φάνηκε να αγνοεί τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας. Ήταν λίγο στο έλεος της φύσης τα πράγματα... και ψιλοβρώμικες οι τουαλέτες... (αν και αυτό το παραβλέπεις για λίγο). Ηθικό δίδαγμα: ποτέ μην διαλέγετε να μείνετε κάτω από ευκάλυπτο, είναι δέντρα με ξύλο μαλακό και σπάνε εύκολα με τον αέρα... καλή η σκιά, αλλά από τότε κοιτάζω πολύ προσεκτικά τι βρίσκεται πάνω από τη σκηνή μας.