Τώρα δυστυχώς φεύγω εκτός θέματος αλλά θα το κάνω γιατί έχω την απορία.

Για να έχει τόση πολύ υγρασία που αναφέρεις η σκηνή κάτι δεν πάει καλά, ή γλύφουνε οι ραφές σου (το οποίο διορθώνεται με επάλειψη αδιαβροχοποιητικής ύλης στις ραφές) ή δεν εξαερίζεται καλά η σκηνή ενώ ήδη έχει παρουσιάσει υγρασία το εξωτερικό πανί (σταγονοποίηση εσωτερική).

Κάτι ακόμα που μπορεί να σου φανεί χρήσιμο είναι μικρά σακουλάκια που έχουν την ικανότητα να συγκρατούν την υγρασία (πολύ μικρά και τα βρίσκεις σε διάφορα προϊόντα εντός της συσκευασίας - απλά μην τα πετάς)

Τώρα πάντως κατανοώ γιατί χρειάζεσαι το αυτοκίνητο κοντά σου σου κάνει τις διακοπές καλύτερες με το να σου αυξάνει την ασφάλεια

Για δώσε περισσότερες πληροφορίες για αυτά τα "μικρά σακουλάκια"... Εννοείς σακούλα με την κανονική έννοια του όρου ή μήπως αυτά τα μικρά τετραγωνάκια που τα βρίσκεις π.χ. μέσα στα κουτιά με τα παπούτσια κ.λπ. αυτά που μοιάζουν με φακελάκια ζάχαρης. (Αν εννοείς αυτά... ποτέ δε μου πήγε το μυαλό να τα κρατήσω... χμ...)

Για τη σκηνή τώρα, δεν εννοώ ότι έξω βρέχει και εσωτερικά είναι υγρή! Μιλάμε για μέρα χωρίς βροχή αλλά με υγρασία. Το έδαφος είναι υγρό, σηκώνεται υγρασία το βράδυ και μέχρι να βγάλει ήλιο για να στεγνώσει, το εσωτερικό είναι νοτισμένο στην καλύτερη περίπτωση, και κυλάνε νερά στη χειρότερη. Τα παραθυράκια εξαερισμού είναι πάντα ανοιχτά αλλά όταν το βράδυ κλείσει το φερμουάρ στην μπροστινή πόρτα (παρότι δεν το κλείνω ποτέ εντελώς) η υγρασία πλημμυρίζει το χώρο.
Στην προηγούμενη σκηνή μου (coleman lakeside4) δεν ήταν τόσο έντονο το πρόβλημα γιατί το εξωτερικό πανί δεν ακουμπούσε στο έδαφος και από κάτω έμπαινε αέρας. Υπήρχε αλλά δεν ήταν τόσο έντονο. Όμως, επειδή δεν ακουμπούσε έδαφος έμπαιναν από κάτω περισσότερα νερά και έβρεχε περισσότερο έδαφος.

Στην τωρινή σκηνή (ferrino poseidon 2+2) τα πλαϊνά σφραγίζουν το έδαφος, δεν μπαίνει μέσα ούτε σταγόνα βροχής, αλλά αυτό σημαίνει ότι μπαίνει και ελάχιστος αέρας.
(Το πάτωμα και στις δύο περιπτώσεις είναι πράσινο δίχτυ 70% σκίασης και όχι το πλαστικό της σκηνής το οποίο δε χρησιμοποιώ γιατί εγκλωβίζει νερό όταν βρέχει).

Τα σακουλάκια είναι αυτά οπότε ξεκίνα να κρατάς για του χρόνου .

Αυτό που περιγράφεις είναι συγκράτηση υγρασίας και για μια σκηνή του επιπέδου της Ferrino δεν το περίμενα ιδίως αν κάνεις σωστό εξαερισμό όπως περιγράφεις και το πάτωμα σου στραγγίζει. Είμαι σίγουρος ότι το κάνεις αλλά το αναφέρω απλά, όχι βρεγμένες (και υγρές) πετσέτες μέσα στην σκηνή, ακόμα και τα άπλυτα τα λιάζουμε πριν τα αποθηκεύσουμε μέσα στην σκηνή (και για λόγους υγιεινής βέβαια) όχι παπούτσια, παντόφλες μέσα.

Κατά τα άλλα παρ' όλη την βραδινή υγρασία της περιοχής δεν θα έπρεπε να έχεις πρόβλημα. Με απογοήτευσε η Ferrino. Τουλάχιστον προσπάθησε, αφού έχεις το αυτοκίνητο δίπλα, να αποθηκεύεις όλα τα επικίνδυνα για υγρασία αντικείμενα εκεί (δεύτερα παπούτσια, άπλυτα κτλ) εντός του αυτοκινήτου.

Χαλαρά και φιλικά τώρα, αν μου επιτρέπεις, κούνα το μωρέ το ρημάδι το αυτοκίνητο λίγο να ζωντανεύει και η μπαταρία, κάνε τον γύρο του ποδιού με τα παιδιά πήγαινέ τα μια ορεινή Χαλκιδική να δούνε μέρη που στον καύσωνα φοράνε μακρυμάνικο το απόγευμα, να δουν το σπήλαιο των Πετραλώνων, να κολυμπήσουν στο νησάκι στην ακτή Καλογριάς, να δουν την θέα των τριών ποδιών από την κορυφή του Χολομώντα (στον δασικό δρόμο) και μετά τις λίμνες από πίσω.
Πολλοί τις αγνοούμε αλλά έχει και η Χαλκιδική τις ομορφιές της, για αυτό και για να αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι διαφορετικό κάθε χρόνο κούνα το λιγάκι το ρημάδι.

Ευχαριστώ για τις συμβουλές και θα έχω το νου μου μήπως και κάτι που δεν έχω προσέξει ότι το κάνω δημιουργεί έξτρα πρόβλημα. Του χρόνου θα είμαι πιο περιγραφική με τα αποτελέσματα. (Για φέτος... πάει! )

Την πρώτη χρονιά (που δεν περίμενα ότι θα ξαναπήγαινα), κάθε δεύτερη μέρα κάναμε μία τεράστια βόλτα στο πόδι και είδαμε σχεδόν τα πάντα. Για πρώτη φορά όμως είχα φοβερές αντιδράσεις: Ναι! Να πάμε! Αλλά όχι χαράματα γιατί διακοπές είμαστε, κοιμάμαι (ο μεγάλος). Ναι! Να πάμε! Αλλά στις 5 να είμαστε πίσω γιατί αρχίζουν τα θαλαττόπαιδα! (η μικρή). #$#$%#$%#@%#@%#@%# (Εγώ! ).
Από την επόμενη χρονιά απλώς αρνήθηκαν να ξαναβγούν από το κάμπινγκ γιατί πάντα είχαν κάτι άλλο να κάνουν (μου δίνανε φυσικά το ελεύθερο να πηγαίνω μόνη μου για να μην πλήττω Λες και υπήρχε τέτοια περίπτωση).
Μοναδική εξαίρεση μία βόλτα κάθε χρόνο στο Λακάρα όπου παραθέριζαν πολύ καλοί μας φίλοι από τη Θεσσαλονίκη. Μεσημεριανό, μπυρίτσα και άντε.... αργήσαμε! Ξεκουβάλα επιτέλους! Γι' αυτό λέω ότι αυτό το κάμπινγκ είναι καταδίκη για μένα. Τώρα που μεγαλώσανε λίγο και μπορώ να αφήνω και τη μικρή, κόβω μία βόλτα μέχρι το Καλαμιτσάκι με τα πόδια... και εντάξει, την κάναμε και φέτος τη βόλτα μας