Η συμβουλη μού να παρει καποιος οπωσδήποτε σκηνη με διπλο πανι δε μπορεί να την πατησει κανείς καθοτι ειναι ο πιο σημαντικός παράγοντας έτσι η αδιαβροχοποιηση ερχεται δεύτερη. Καμπινγ ελευθερο κανω απο μωρό και ειχα εμπειρια της πλημμύρας , κατι που δεν εγραψε κανενας ενπειρος.

Ενταξει,όχι οτι δεν μπαινει απο το δάπεδο, απλα εννοούσα οτι αν διαθεσει πολυ λιγα χρηματα παραπανω κ εχει ως βαση στο μυαλο της μια σκηνη με διπλο πανι δυσκολα να μην καλυπτει κ τη σωστή προϋπόθεση ενος καλου δαπεδου. Ούτως η αλλως πανταβαζουμε εστω ενα χοντρό ναιλον απο κατω για προστασια του δαπεδου της σκηνης μας.

Δεν θα ήθελα να συμμετάσχω σε κάποιον άτυπο διαγωνισμό εμπειρίας εδώ. Όλοι έχουμε ζήσει πράγματα και καταστάσεις στο κάμπινγκ και όλοι έχουμε την σχετική πείρα.
Πρέπει όμως να πω ότι το δάπεδο της σκηνής είναι σημαντικότερο από το κάλυμμα. Κι αυτό για τον απλό λόγο ότι στην οροφή και στις πλευρές της σκηνής το νερό πέφτει, γλιστράει και φεύγει. Αντίθετα στο έδαφος, όσο καλά και σε όσο προσεγμένο σημείο κι αν έχεις στήσει, το νερό, έστω και για λίγο, θα λιμνάσει.

Δυστυχώς οι περισσότεροι νεοεισερχόμενοι στον χώρο δεν δίνουν την δέουσα σημασία στο πάτωμα, αν και είναι το σημαντικότερο ίσως μέρος του αντίσκηνου. Και η πληροφόρηση από τις εταιρείες για το θέμα είναι ελλιπέστατη. Πολλές δεν αναγράφουν καν την υδροστατική του αντοχή ή ακόμα και την πυκνότητα της σύνθεσής του.

Το δεύτερο προστατευτικό κάτω από το πάτωμα βοηθά σε πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με την προστασία και την μακροημέρευση του πατώματος της σκηνής, αλλά δυστυχώς σχεδόν καθόλου στην αδιαβροχοποίηση του. Αντίθετα το από πάνω προστατευτικό, δηλαδή η τέντα, βοηθά καθοριστικά στην προστασία από τη βροχή όλου του αντισκήνου. Ακόμα και του πατώματος, καθώς αν είναι σωστά τοποθετημένο κατευθύνει τα νερά μακριά από το έδαφος που βρίσκεται κάτω από τη σκηνή.

Παλιά καλή μέθοδος προστασίας του πατώματος είναι εκείνη με το "πατροπαράδοτο χαλικάκι". Παίρνουμε ένα ελαφρύ χαλικάκι και το αφήνουμε να πέσει ελαφρά από την κορυφή της σκηνής. Από το σημείο του εδάφους που θα καταλήξει ξεκινάμε να σκάβουμε ένα χαντάκι 10-20 εκατοστών περιμετρικά της σκηνής με κατάληξη σε κάποιονπιο χαμηλό επίπεδο από εκείνο που έχουμε στήσει. Έτσι βοηθάμε το νερό να φεύγει μακριά και να μην μαζεύεται στο έδαφος κάτω από το αντίσκηνό μας.

Το διπλό κάλυμμα βοηθά σχετικά στην προστασία από τη βροχή, καθώς εξασφαλίζει μια απόσταση από το εσωτερικό της σκηνής και σε συνδυασμό με το εσωτερικό κάλυμμα αυξάνει κατά τι την αδιαβροχοποίηση, στα σημεία βέβαιώς που το εσωτερικό δεν αποτελείται μόνο απο σίτα. Αλλά ο πρωταρχικός του σκοπός δεν είναι αυτός. Είναι η μείωση της συγκέντρωσης υδρατμών στο εσωτερικό της.

Έχω αναφέρει κατ’ επανάληψη ότι όλων οι απόψεις είναι απολύτως σεβαστές, αρκεί τις προσωπικές μας απόψεις – εμπειρίες να ΜΗΝ τις γενικεύουμε (και ιδίως όταν δεν γνωρίζουμε)!!!

Συνεπώς:

- Η συντριπτική πλειοψηφία των ορειβατικών σκηνών (και όχι μόνον) είναι μονού layer! Τι συνεπάγεται αυτό, ότι όσοι ασχολούνται με την ορειβασία πρέπει να ξέρουν κολύμπι, ώστε σε περίπτωση βροχής να καταφέρουν να βγουν (κολυμπώντας) από την σκηνή???

- Ότι πληρώνεις, παίρνεις (και όχι μόνον)! Δηλαδή, άμα βρούμε στα Jumb0 σκηνή με 10€, η οποία αναφέρεται ότι έχει αδιαβροχοποίηση 700.000mm, θα ισχύει???

- Όταν η θερμοκρασία εντός σκηνής είναι μεγαλύτερη από την θερμοκρασία εκτός αυτής, ο θερμός αέρας (ο οποίος έρχεται σε επαφή με το εξωτερικό ύφασμα), υγροποιείται στην εσωτερική επιφάνεια του.
Εάν, για τον οποιονδήποτε λόγο, δεν επιθυμούμε εμείς και τα εκάστοτε πράγματα εντός σκηνής (υπνόσακος, σακίδια, κ.τ.λ.) να μουσκεύονται (κατόπιν επαφής με την υγρή, εσωτερική επιφάνεια του flysheet), επιλέγουμε σκηνή με 2 layers.
Σκηνή με 2 layers, όμως, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του συνολικού της βάρους – όγκου, με ότι αυτό αρνητικά (ενδεχομένως) συνεπάγεται.

Olgaaa…

1. Διάβασε αυτό το post (και όχι μόνον εσύ), θα σε βοηθήσει αρκετά να συνειδητοποιήσεις κάποια στοιχειώδη περί σκηνής.

2. Έχε υπόψη σου ότι:
- Η ακριβότερη σκηνή (2 ατόμων) που υπάρχει αυτή την στιγμή στην παγκόσμια αγορά, κοστίζει ~1.000€!
- Μία λίαν αξιόλογη σκηνή (2 ατόμων), κοστίζει ~200€!
- Με βάση τα άνωθεν, μπορείς (και όχι μόνον εσύ) να συνειδητοποιήσεις τι (ποιότητα) θα αγοράσουμε, όταν (λόγω περιορισμένου budget) καλούμαστε να δαπανήσουμε 30€ ή 50€ ή 70€ για αγορά σκηνής…

3. Την Oztrail Skygazer 3 την έχω δει από κοντά και θεωρώ ότι είναι και μία τίμια επιλογή για τα χρήματά της και λίαν “δροσερή” σκηνή. Ξεκίνα με αυτή και εάν τελικά το camping σε ενθουσιάσει, πας σε κάτι καλύτερο (εάν χρειαστεί)…

Άντε πάλι με τα χαντάκια γύρω από τη σκηνή.
Κι όταν έρθει ο επόμενος που η σκηνή του δεν θα ταιριάζει στο χαντάκι μας, τι θα κάνει; Θα κοιμηθεί πάνω σε ένα όρυγμα 20 εκατοστών; Που θα είναι εκεί εις τους αιώνας των αιώνων;
Θα επαναλάβω ότι στις σύγχρονες σκηνές δεν σκάβουμε ποτέ χαντάκια. Και γιατί είναι άχρηστα και γιατί είναι αντικοινωνικά.
Τα χαντάκια έρχονται από την παράδοση του στρατού όπου τα "σκηνάκια" δεν είναι τίποτα παραπάνω από δυο κομμάτια ύφασμα χωρίς πάτο και στήνονται όπου πει ο λοχίας.

Η παραπάνω δήλωση φυσικά δεν ισχύει.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ορειβατικών σκηνών έχουν κάλυμμα όπως όλες οι υπόλοιπες. Οι ελάχιστες ορειβατικές σκηνές μονού τοιχώματος, είναι πανάκριβες υπερελαφρές κατασκευές, για πολύ εξειδικευμένες χρήσεις. Και συνήθως η κάθε εταιρεία βγάζει μόνο ένα τέτοιο μοντέλο σκηνής. Δεν υπάρχει ζήτηση.

Μα φεύγοντας από το σημείο κατασκήνωση πάντα επαναφέρουμε έτσι κι αλλιώς το μέρος στην προηγούμενη κατάσταση. Και το κανάλι απορροής είναι εύκολο να το αποκαταστήσεις. Μιλάμε για λίγα λεπτά. Εγώ μαζεύω πάντα σε ένα κουβά το χώμα που έχω βγάλει από το χαντάκι και τον λάκκο της τουαλέτας, οπότε το πράγμα είναι ακόμα πιο εύκολο.

Αν βέβαια στήσω για δύο νύχτες, τότε δύσκολα θα σκαψω κανάλι. Συνήθως -αν το επιτρέπει η αρχιτεκτονική της σκηνής- δεν καρφώνω ούτε καν τα πασαλάκια (ξέρω κάνει κακό στη σκηνή, αλλά δε βαριέσαι...) σιγά μην φτιάξω και χαντάκι. Αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, νομίζω πως είναι πολύ χρήσιμη λύση.

Όχι μόνο για την προστασία του πατώματος του αντίσκηνου. Αλλά και για την αποφυγή λιμνάζοντων νερών στον χώρο σου. Με όλα τα συμπαρομαρτούντα: υγρασία, κουνούπια κ.λπ.

Φυσικά στις κατασκηνώσεις πολλών ημερών διαμορφώνω τον χώρο με μεγαλύτερη προσοχή. Τέντες, υποστρώματα, αυλή με πετρούλες, σχοινί για τα φίδια και τα τρωκτικά κ.λπ. Όταν έχεις χρόνο έχει και λίγο την πλάκα του όλο αυτό. Ξυπνάει μέσα σου ο "μάστορας" κι ο Μαγκάιβερ...

Αυτό που δεν ξέρω είναι τι επιβάρυνση μικροπεριβάλλον μπορεί να φέρνει το χαντάκι, αλλά υποθέτω όχι μεγαλύτερη από εκείνη που επιφέρει η ίδια η σκηνή. Εφ'όσον άλλωστε την αποκαθιστάς πριν αναχωρήσεις.

Πολύ καλά το κάνεις και μπράβο σου. Οι συντριπτικά περισσότεροι βέβαια δεν κουβαλάνε κουβά ούτε νοιάζονται αν σκονταφτουν στα χαντάκια τους οι επομενοι.
Στα χαντάκια που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα σε μια σύγχρονη σκηνή που έχει στηθεί στοιχειωδώς σωστά.

Ορθή η παρατήρηση, καθότι λόγω κεκτημένης ταχύτητας ήταν λάθος η διατύπωσή μου.

Επαναδιατυπώνω, αναφέροντας ότι: "Η συντριπτική πλειοψηφία των ορειβατικών σκηνών (και όχι μόνον) διαθέτουν ουσιαστικά ένα layer (το οποίο και φέρει αδιαβροχοποίηση), καθότι το δεύτερο είναι απλά σήτα".

Δεν ξέρω για άλλες περιπτώσεις, αλλά θα μιλήσω για την δική μου εμπειρία. Η αδιαβροχοποίηση είναι πολύ σημαντική για μέρη που πιάνει υγρασία και ξυπνάς το πρωί με το νερό να στάζει απο την οροφή της σκηνής σε σημεία που έχουν κάνει γούβες απο το νερό. Όσο και να τεντώνεις την σκηνή, κάπου θα το χάσεις με τον αέρα. Μου έχει τύχει με σκηνή που δεν είχε αδιαβροχοποίηση και ήταν δράμα. Ελβετικές Άλπεις, ντάλα καλοκαίρι. Οι διπλανοί μας με αδιαβροχοποίηση ήταν μια χαρά. Ταλαιπωρία, αλλά τελικά μου έμεινε μια ευχαριστη ανάμνηση. Σε εναν αρχάριο ή κάποιον που δε του αρέσουν οι ταλαιπωρίες, δεν νομίζω..