Πρὶν λίγο ἐπέστρεψα ἀπὸ τὸ κάμπινγκ τοῦ Φουρνιά. Ἀς πάρουμε τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Πηγαίνοντας
Τὴν Παρασκευὴ ἤμουν σὲ ἄδεια. Σκόπευα νὰ κάνω κάποια ψώνια καὶ μετὰ νὰ ξεκινήσω. Τελικὰ μ*λ*κ*στηκα, ξενύχτησα βλέποντας βίντεο στὸν φορητὸ Η/Υ καὶ τελικὰ ξύπνησα στὶς 16:10.

Ἡ σκηνὴ καὶ τὸ ὑπόστρωμα ἤταν στὸν στρατιωτικὸ σάκο ἐκστρατείας (γνωστὸς ὠς λουκάνικο). Πέταξα στὰ γρήγορα κάποια πράγματα σὲ ἕνα σάκο τύπου bergin.

Μπήκα στὴν Ἀττικὴ Ὁδό, σταμάτησα στὸ ΣΕΑ Ἀσπροπύργου, γέμισα μὲ καύσιμα, ἀγόρασα ἔνα χάρτη τοῦ νομοῦ Ἠλείας καὶ συνέχισα. Λίαν συντόμως ἤμουν στὴν Ἀθηνῶν-Κορίνθου. Εἶναι ἀξιοπρεπῆς δρόμος. Εἶναι αὐτοκινητόδρομος καὶ μπορεῖς νὰ τρέξεις.

Στὴν συνέχεια μπήκα στὰ 120 χιλιόμετρα μ*λ*κίας. Γιὰ ὄσους δὲν κατάλαβαν τὶ ἐννοῶ ἀναφέρομαι στὴν ἄθλια καὶ θανατηφόρα Κορίνθου-Πατρῶν. Σὲ πολλὰ σημεία ὑπήρχαν κίτρινες λωρίδες καὶ κορίνες. Τὸ ὅριο ταχύτητας ἤταν 50χ.α.ω λόγω ἔργων. Σὲ αὐτὰ τὰ σημεία ὁ δρόμος στένευε σὲ μία λωρίδα (χωρὶς βοηθητική). Οἱ πειρατὲς τῆς ἀσφάλτου φυσικὰ δὲν ἔλειπαν. Ἔκανα μιὰ σύντομη στάση σὲ ΣΕΑ ἐπὶ τῆς Κορίνθου-Πατρῶν.

Πλησιάζοντας τὴν γέφυρα Ῥίου-Ἀντιρρίου ὁ δρόμος γίνεται αὐτοκινητόδρομος. Χάρηκα ἀλλὰ ὄχι γιὰ πολύ. Ὁ αὐτοκινητόδρομος τελειώνει καὶ μπαίνεις σὲ δρόμο τύπου Κορίνθου-Πατρῶν. Ἐπιπλέον περνὰς μέσα ἀπὸ χωριὰ ὁπότε τὸ ὅριο ταχύτητας ἀλλάζει συχνὰ σὲ 50χ.α.ω..

Τὰ πρώτα χωριὰ ἤταν στὸν νομὸ Ἀχαΐας τὰ ὁποία δὲν εἶχε ὁ χάρτης. Κάποια στιγμὴ μπήκα στὸν νομὸ Ἠλείας καὶ διαπίστωσα ὄτι κινούμουν σωστά.

Σταμάτησα γιὰ καύσιμα. Ἔβαλα 20εὐρὼ καὶ ἡ δεξαμενὴ καυσίμων γέμισε σχεδὸν 100%. Ῥώτησα τὸν βενζινά. Μοῦ εἶπε στὰ 10 χιλιόμετρα στρίβεις, στὰ 25 εἶναι τὸ Κάστρο. Ἡ σήμανση μὲ βοήθησε.

Τὸ κακὸ εἶναι ὄτι τὸ κινητό μου ἔμεινε ἀπὸ μπαταρία καὶ δὲν θυμόμουν τὸ ὄνομα τοῦ κάμπινγκ. Περνώντας τὸ χωριὸ Κάστρο ὁ δρόμος κατηφόριζε. Τὸ θεώρησα καλὸ σημάδι. Κινούμενος ἀπὸ τὰ ὄρη πρὸς τὴν παραλία κατηφορίζεις. Συνάντησα ταμπέλες γιὰ τὸ κάμπινγκ Μέλισσα. Τὶς ἀκολούθησα μιὰ καὶ ἤξερα ὄτι τὸ Μέλισσα εἶναι δίπλα στὸ Fournia beach.

Κάποια στιγμὴ ἡ κατηφόρα ἔκανε στροφὴ ἀριστερά ἐνῶ ἡ σχετικὴ πινακίδα μὲ προέτρεπε νὰ κινηθῶ εὐθεία. Εἶχα πλέον πλησιάσει.

Βραδυνὲς περιπέτειες
Ἐγκατέλειψα τὴν κατηφόρα (κινούμενος εὐθεία). Βρήκα στὸν δρόμο ταβέρνες, μιὰ πινακίδα γιὰ Μέλισσα μὲ προέτρεπε νὰ στρίψω δεξιὰ ἀλλὰ τὴν ἀγνόησα. Εὐθεία ἤταν ἡ πύλη ἐνὸς τουριστικοῦ συγκροτήματος (ξενοδοχεῖο; ταβέρνες καὶ καφετέριες; ) ὁπότε ἔστριψα ἀριστερά. Πέρασα τὴν τελευταία ταβέρνα καὶ πλησίασα μιὰ σκοτεινὴ παραλία.


Σκέφτηκα μᾶλλον ἔχω κάνει λάθος καὶ ξεκίνησα νὰ παίρνω στροφή. Ὁ μ*λ*κ*ς ἔπεσα σὲ ἄμμο. Κόλλησα καὶ ὁ δίσκος ἔβγαλε μυρωδιὰ καμμένου. Γιὰ καλή μου τύχη ἕνας ντόπιος προσφέρθηκε νὰ βοηθήσει. Ἀφοῦ τὸ σπρώξιμο δὲν ἀπέδωσε ἄφησε ἐκεῖ τὸ αὐτοκίνητό του καὶ πετάχτηκε πεζὸς ὠς τὴν ἀποθήκη του νὰ φέρει ἕνα φτυάρι. Ἄρχισα νὰ βγάζω ἄμμο μὲ τὰ χέρια (τελικὰ ἤταν ἄσκοπο). Ἐπέστρεψε, φτυάρισε κάμποση ἄμμο, ἔκανα ὄπισθεν, ἔβαλα πρώτη καὶ ξεκόλλησα. Νὰ 'ναι καλὰὀ ἄνθρωπος.

Στὴν συνέχεια ἀνέβηκα στὸ Κάστρο. Πήγα σὲ ἕνα καφενεῖο, πήρα κάτι κρύο νὰ πιῶ καὶ ἔβαλα τὸ κινητὸ νὰ φορτίζει. Μίλησα μὲ vassilis καὶ Kraken. Ὁ vassilis ἤταν πρὶν τὴν Πάτρα. Ἡ kraken τὴν εἶχε περάσει. Ἀπαντήθηκαν κάποια ἐρωτήματά μου, ῥώτησα τὰ παιδιὰ στὸ καφενεῖο καὶ κατέβηκα πρὸς τὰ παράλια. Ἔστριψα δεξιὰ γιὰ Μέλισσα (ἠ πινακίδα τὴν ὁποία εἶχα ἀγνοήσει) καὶ συνέχισα. Πέρασα τὰ φώτα, μπήκα σὲ σκοτεινὸ δρόμο καὶ τελικῶς ἔφτασα στὴν πύλη τοῦ Fournia beach. Βρήκα τὸ ἀφεντικὸ στὴν ταβέρνα. Ἔκανα κάποια τηλέφωνα, κατέληξα ὄτι ἤμουν στὸ σωστὸ κάμπινγκ καὶ ἄριχσα νὰ κανονίζω μὲ τὸ ἀφεντικό.

Τὸ θέμα τὸ ὁποῖο ὑπῆρχε ἤταν ἡ ὤρα ἀφίξεως τῶν ὑπολοίπων. Οἱ ὅποιοι θόρυβοι περασμένα μεσάνυχτα ἀποτελοῦν σοβαρό θέμα. Τὸ χειρότερο σενάριο θὰ ἤταν νὰ στήσουμε σκηνὲς πλησίον τῆς πύλης καὶ νὰ τὶς μετακινήσουμε τὴν ἐπομένη. Ἐπιπλέον, κάποια στιγμὴ ἠ πύλη κλείνει καὶ στὸ κάμπινγκ μπαίνουν μόνο πεζοί.

Δὲν τὸ διαπραγματεύτηκα λόγω κακῆς ἐμπειρίας ἀπὸ ἄλλο κάμπινγκ. Ἡ ταβέρνα εἶχε κλείσει ὁπότε ἀναχώρησα ἐκ νέου γιὰ τὸ Κάστρο.

Πάρκαρα, περπάτησα νὰ δῶ τὰ μαγαζιὰ καὶ τελικὰ σταμάτησα σὲ μιὰ ταβέρνα. Παρήγγειλα μιὰ μερίδα παϊδάκια λαδορίγανη (μαγειρευτά, ὄχι τῆς ὤρας) καὶ μιὰ Amstel. Τὸ μαγαζὶ εἶχε καὶ μπύρα ποτήρι τὴν ὁποία προτίμησα. Περιττὸ νὰ ἀναφέρω ὄτι τὴν ἀπόλαυσα, μετὰ ἀπὸ ταξίδι καὶ ταλαιπωρία. Θὰ γούσταρα 1-2 ἀκόμη ἀλλὰ σκέφτηκα νὰ μὴν τὸ παρακάνω μὲ τὸ ποτό. Δίπλα μου τὸ κινητὸ φόρτιζε. Τελείωσα τὸ φαγητό, ἔκανα ἕνα τσιγάρο καὶ τὸ τὸ κινητὸ χτύπησε. Ἡ kraken εἶχε φτάσει στὸ κάμπινγκ.

Ξεκίνησα νὰ κατεβαίνω πρὸς τὰ παράλια γιὰ τρίτη φορά.

Τὸ e-camping στήνει τσαντήρι
Ἔφτασα στὸ κάμπινγκ καὶ τὸ ἀφεντικὸ μὲ ἔστειλε ἐκεῖ ὅπου ἡ οἰκογένεια kraken εἶχε ἤδη ἀρχίσει νὰ στήνει σκηνή. Ἤταν ἕνας χῶρος γιὰ δύο σκηνές.

Δεῖτε τὶς παρακάτω φωτογραφίες.

Ἡ σκηνή τοῦ Tesla

Οἰκογένεια kraken

Αὐτὸς ὁ χῶρος ὑποτίθεται ὄτι χωράει μόνο δύο σκηνές.

Ἡ πρώτη ἐντυπωση ἤταν ὄτι ὁ χῶρος ἤταν ὐπεραρκετὸς γιὰ δύο σκηνές. Αὐτὸ εἶναι ἕνα καλὸ σημάδι ὄτι ὁ ἰδιοκτήτης δὲν κάνει "γυφτιές", δὲν βάζει τὶς σκηνὲς κολλητὰ ὤστε νὰ κερδίσει χῶρο.

Γνωριστήκαμε μὲ τὴν οἰκογένεια kraken καὶ ἀρχίσαμε νὰ στήνουμε σκηνές. Ἡ οἰκογένεια kraken ἤταν ὀργανωμένη ἐν ἀντιθέσει μὲ ἐμένα ὁ ὁποῖος εἴχα μόλις δύο σάκους.

Ἀργότερα ἔφτασαν ὁ Vassilis καὶ ἡ Hara μὲ τὴν παρέα τους. Ἐκεῖνοι ἔστησαν σὲ χαμηλότερο σημεῖο ἀπὸ ἐμάς.

Ὅταν στήσαμε σκηνές πιάσαμε τὴν κουβέντα (Tesla, kraken). Ἡ οἰκογένεια kraken ἀποσύρθηκε ἐνῶ ἐγῶ καθυστέρησα λόγω διαβάσματος (νὰ τελειώνει τὸ βιβλίο γιὰ τὸν Καραθεοδωρή).

Ἡ διαμονὴ
Τὸ πρωί τοῦ Σαββάτου κατέβηκα στὴν παραλία μὲ τὴν οἰκογένεια kraken. Τὸ μεσημέρι ἀνεβήκαμε στὶς σκηνὲς, φάγαμε (μοῦ ἔκαναν τὸ τραπέζι) καὶ τὸ ἀπόγευμα εἶχε δεύτερη βουτιά στὴν θάλασσα.

Στὴν παραλία (πρὸς τὰ βόρεια) ἔχει μιὰ ὠραία καντίνα. Ἔχει σαλάτες, πατάτες, σουβλάκια, μπιφτέκια, ἀναψυκτικὰ, παγωτὰ καὶ ποτά. Βρήκα τὴν παρέα τοῦ Vassilis. Ἀργότερα μὰς βρήκε ἠ οἰκογένεια kraken.

Τὴν Κυριακὴ δὲν κατέβηκα στὴν παραλία. Ψιλοβαριόμουν. Ὁ καιρὸς πρὸς στιγμὴν μὰς ἔβαλε σὲ ὑποψίες (μὴν τυχὸν καὶ βρέξει) ἀλλὰ τελικὰ δὲν μὰς τὴν ἔσπασε.
Πρὸς τὸ ἀπόγευμα οἱ περισσότεροι πήρν τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς. Ἐλπίζω νὰ μὴν ἔπεσαν σὲ μποτιλιάρισμα. Tesla, kraken ξηγήθηκαν ἀλεπουδιάρικα. Τὴν Κυριακὴ διανυκτέρευσαν στὸ κάμπινγκ.
Τὸ βράδυ φάγαμε στὸ ἐστιατόριο. Τὸ γεμιστὸ κοτόπουλο τὸ ὀποῖο ἐπέλεξα ἤταν καλό.


Τὴν Δευτέρα ξεστήσαμε τὸν καταυλισμό, κάναμε τελευταία βουτιὰ καὶ πήραμε τὸν δρόμο τῆς επιστροφῆς. Ἔκανα μιὰ βουτιὰ στὰ γρήγορα καὶ βγήκα νὰ στεγνώσω. Ἀποχωρίστηκα τὴν οἰκογένεια kraken στὴν παραλία.

Ἡ τελευταία σκηνὴ ἔχει πέσει. Τὸ e-camping ἐγκαταλείπει τὸ κάμπινγκ.

Στὰ δέντρα ἔχουν κρεμαστεῖ δὺο σκουπιδοσακοῦλες, ἡ μία γιὰ τὰ ἀνακυκλώσιμα ὐλικὰ καὶ ἠ ἄλλη γιὰ λοιπὰ ἀπορρίματα. Ἰκανὴ καὶ ἀναγκαία συνθήκη γιὰ τὸ κάμπινγκ εἶναι νὰ μὴν ἀφήνουμε πίσω μας σκουπίδια.

Παρατηρήσεις-ἐντυπώσεις
Ὅπως ἔγραψα νωρίτερα ὁ χῶρος ὁ ὁποῖος δόθηκε γιὰ δύο σκηνὲς χώραγε δύο σκηνὲς πολυτέκνων. Ὁ ἰδιοκτήτης δὲν τσιγγουνεύτηκε τὸν χῶρο. Δὲν μὰς στρίμωξε. Στὴν συνέχεια διαπιστώνουμε ὄτι ἔχει κάνει "πολεοδομικὸ σχεδιασμό". Οἱ θέσεις τῶν σκηνῶν χωρίζονται μὲ τὴν χρήση φυτῶν. Δεῖτε τὴν παρακάτω φωτογραφία (καθῶς καὶ τὶς προηγούμενες).

Ἔχει στήσει καὶ παιδικὴ χαρά: τραμπάλα, κούνιες, τσουλήθρα κ.ο.κ..

Αὐτὸ δὲν τὸ συναντὰς σὲ ὅλο τὸ κάμπινγκ. Σὲ κάποιο ὑπόστεγο ἔχει τραπέζι γιὰ πὶνγκ πὸνγκ ἐνῶ δίπλα ἀπὸ τὸ καφέ μπὰρ ἔχει ἕνα ἐπιτραπέζιο ποδοσφαιράκι.

Τὸ ἐπόμενο καλὸ εἶναι ὄτι στρώσει ἕνα σεβαστὸ κομμάτι τοῦ οἰκοπέδου μὲ γρασίδι.

Εἴπαμε δὲν κάνει γυφτιές. Θὰ μποροῦσε ὅλος ὁ χῶρος νὰ διατεθεῖ γιὰ τροχόσπιτα, σκηνές. Ἀν μοῦ ἔδειχνε κάποιος τὶς παραπάνω φωτογραφίες θὰ ὑπέθετα ὄτι εἶναι ἀπὸ ξενοδοχεῖο.
Ἔχει σὲ διάφορα σημεία μία ὀμπρέλλα μὲ δύο ξαπλῶστρες.

Ἡ παραλία τὶ λέει; Χμμμ..... ἐδῶ χαλάει λίγο τὸ πράγμα. Τὸ κακὸ εἶναι ὄτι ὁ κύριος χῶρος τοῦ κάμπινγκ εἶναι ψηλότερα ἀπὸ τὴν παραλία. Ὁ δρόμος πρὸς τὴν παραλία εἶναι κατηφορικός. Φυσικὰ τὸ νὰ κατέβεις εἶναι εὔκολο ἀλλὰ τὸ νὰ ἀνέβεις ... ... ἰδίως ἀν ἔχεις κραιπαλιάσει στὴν καντίνα. Φυσικὰ δὲν εὐθύνεται ὁ ἰδιοκτήτης γιὰ αὐτό, τὰ παράπονά σας στὸν Θεό.

Στὴν νότια πλευρὰ ἔχει ἀπότομη κατηφόρα. Προφανῶς εἶναι ἠ γλύστρα τῶν σκαφῶν (τὴν ἀναφέρει τὸ φυλλάδιο). Στὰ ἄλλα σημεία ἔχει σκάλα.

Ὠς παρατήρησε μέλος τῆς παρέας δὲν ἔχει καθόλου μπετό. Ἔχει χρησιμοποιήσει ξύλο καὶ ἔχει ἀποφύγει τὸ μέταλλο (μὲ ἐξαίρεση τὶς βίδες καὶ τὰ καρφιά).


Στὴν παραλία ἔχει σταθερὲς ὀμπρέλες μὲ καλαμωτὴ σκεπή.
Ἐπίσης στὴν πλαγιὰ (στὴν μεριὰ τῆς παραλίας) ἔχει κάποια τραπεζοκαθίσματα σὺν μιὰ ἐξέδρα γιὰ ξαπλῶστρες.

Τὸ ἔχει προσέξει τὸ μέρος, ἔχει κάνει σοβαρὴ δουλειὰ καὶ δὲν δείχνει νὰ εἶναι γύφτος. Αὐτὸ τὸ συμπέρασμα ἐνισχύεται ἀπὸ ἄλλο ἕνα γεγονός. Παραπάνω ἔγραψα ὄτι ξεκίνησα ἀπὸ Ἀθῆνα μὲ ἄδεια μπαταρία στὸ κινητό. Τὸ ψιλοφόρτισα στὸ Κάστρο ἀλλὰ τὸ Σάββατο ξανάσβησε. Τὴν Κυριακὴ ἤθελα νὰ τὸ φορτίσω. Μιὰ λύση ἤταν νὰ παρακαλέσω στὸ μίνι μάρκετ ἢ στὸ καφὲ μπαρ νὰ μοῦ τὸ φορτίσουν. Αὐτὸ προϋποθέτει παρακαλετὸ καὶ ψηστήρι, δὲν εἶναι τοῦ (παλιο)χαρακτήρα μου. Σκέφτηκα νὰ μοῦ ἀνοίξει τὸ ῤεύμα γιὰ μιὰ μέρα κι ἀς μέ χρεώσει, ἔτσι δὲν γίνεται στὰ ὀργανωμένα; Βρήκα τὸν ἰδιοκτήτη καὶ ἔκπληκτος ἔμαθα ὄτι ῤεύμα εἴχα ἔτσι κι ἀλλιῶς!!!!!!!!! Παρέχεται ῥεύμα γιὰ ἔνα φορτιστὴ ἢ μιὰ λάμπα ἐνῶ χρέωση γίνεται γιὰ μεγάλα φορτία (π.χ. κλιματιστικὸ στὰ τροχόσπιτα). Ἄλλο ἔνα θετικὸ γιὰ τὸ ἐν λόγω κάμπινγκ.

Ἕνα μεγάλο ἀρνητικὸ εἶναι ὄτι ἠ ταβέρνα δουλεύει 19:30 μὲ 22:00. Τὸ βρίσκω ὑπερβολικό. Στὴν Ἀγία Ἄννα ἔχει ἀκόμη καὶ πρωινό. Γιὰ τὸ πρωινὸ ἀς μὴν ἐπιμείνω ἀλλὰ νὰ μὴν δουλεύει τὸ μεσημέρι; Τὸ βράδυ πάλι νὰ δουλεύει τόσο λίγο;

Ἀντίθετα ἡ καντίνα τῆς παραλίας (πρὸς τὴν βόρεια μεριὰ) λειτουργεῖ ἀπὸ τὸ πρωί. Ἡ καντίνα ὄμως εἶναι τοῦ ξενοδοχείου ἀλλὰ ... ... ποιὸς σκοτίζεται; Ἄμα λάχει κρύβεις ἕνα ὑπνόσακο, κάνεις τὶς βουτιές σου, κραιπαλιάζεις (ἀν καὶ γιὰ πολλὲς μέρες θὰ σοῦ χαλάσει τὸ budget) καὶ μόλις τὴν κάνει ὁ Ἠλίας τὴν πέφτεις ἐκεῖ γιὰ ὕπνο μέχρι τὸ πρωί.

Γιὰ τὸ τέλος ἄφησα τὸ μεγάλο highlight αὐτῆς τῆς ἐκδρομῆς, τὴν οἰκογένεια kraken. Ὑπῆρξε πάρα πάρα πάρα πάρα πολὺ καλὴ παρέα καὶ οἰ συζητήσεις ἤταν ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρουσες.

Καλὴ ἤταν ἐπίσης καὶ ἠ παρουσία τοῦ μικροῦ. Ἀν καὶ τὸ μικρὸ παιδί εἶναι γενικῶς ἕνας μπελὰς (kraken γενικῶς ἀναφέρομαι, μὴν τὸ πάρεις προσωπικά) ἐντούτοις τὸ krakenaki δὲν ἔδειχνε κακομαθημένο.

Ωραίο κείμενο Tesla και με κάνατε να ονειρεύομαι ακόμα πιο πολύ τις διακοπές μου. Καλή συνέχεια στις συναντήσεις σας.

Κάποτε μοῦ χάρισαν ἔνα πολυεργαλεῖο. Κάποια στιγμὴ τὸ ἀναζήτησα. Ἔψαξα στὸ λουκάνικο μὲ τὴν σκηνὴ καὶ δὲν τὸ βρήκα. Εἴχα ψάξει στὸ σπίτι μου, εἴχα ψάξει τὶς συρταριέρες στὸ γραφείο μου. Δὲν μπόρεσα νὰ τὸ βρῶ κι ἀναρωτιόμουν ποιὸς κ*ρ**λης μοῦ τὸ εἶχε βουτήξει (ὐποψιαζόμουν στὴν δουλειά.

Τελικὰ τὸ βράδυ τῆς Παρασκευῆς, κατὰ τὸ στήσιμο τῆς σκηνῆς, τὸ βρήκα στὸν πάτο τοῦ λουκάνικου (μέσα στὴν σαβούρα). Νὰ ἤταν γούρι ἀπὸ τὴν kraken;

Tesla, φανταστική περιγραφή του οδοιπορικού!

Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, περάσαμε κι εμείς πολύ ωραία, ελπίζω να μην σε πολυζαλίσαμε με την οικογενειακή μας βαβούρα (όσο να΄ναι...)

Άντε και την επόμενη φορά θα βρούμε ... λίρες

Στα επόμενα, cheers!

Δὲν βλέπω ἄλλον νὰ γράφει. Ὁ vassilis ποῦ εἶναι; Μήπως νὰ τοῦ ῥίξω μιὰ βδομάδα ban;