Οι λίμνες της Κορινθίας και της Αχαΐας είναι από τους αγαπημένους μου προορισμούς, ειδικά την περίοδο από το φθινόπωρο μέχρι και την άνοιξη.
Βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από την Αθήνα και προσφέρονται για κάθε τύπου εξόρμηση. Είτε για αρκετές μέρες, είτε για διήμερα και τριήμερα, είτε για μονοήμερες εκδρομές ή ακόμα και για μια απογευματινή βόλτα. Φέτος λόγω πολύ πιεσμένου επαγγελματικού προγράμματος, οι συγκεκριμένοι προορισμοί υπήρξαν πρακτικά σχεδόν μονόδρομος για μένα. Έτσι κι αλλιώς έχω μια σχετική αδυναμία στους ορεινούς και ημιορεινούς τόπους και ειδικότερα στα "εσωτερικά νερά", ποτάμια και λίμνες.
Τα μέρη φυσικά είναι πασίγνωστα. Μιλάμε για τη Λίμνη Τσιβλού στην Αχαΐα, πάνω από την Ακράτα. Την εποχική Λίμνη Δασίου πάνω από τα Τρίκαλα Κορινθίας. Την τεχνίτη Λίμνη Δόξα και την Στυμφαλία στην Κορινθία επίσης. Η Δόξα στο ύψος περίπου του Δερβενίου και η Στυμφαλία πάνω από το Κιάτο.
Στη Στυμφαλία ήμουν τις μέρες του Πάσχα, στην Τσιβλού την περίοδο της Πρωτομαγιάς, στο Δόξα και τη Λίμνη Δασίου αυτές τις μέρες του Αγίου Πνεύματος. Όλες τις φορές διανυκτέρευσα σε σκηνή, ελεύθερο, οπότε θα κάνω μια "επικαιροποίηση".
Η Στυμφαλία είναι η πιο κοντινή από όλες τις λίμνες, η πιο "Μεσογειακή" αλλά και η πιο "αόρατη", καθώς, παρότι έχει έκταση που φτάνει κατά περιόδους τα 3,5 τετρ. χιλιόμετρα, το μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από καλαμιές και μπορείς κυριολεκτικά να περάσεις δίπλα της και να μην προσέξεις καν τα σημεία που φαίνεται το νερό και διατηρείται η εικόνα λίμνης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων και είναι ρηχή με βάθος που αναλόγως την εποχή του χρόνου φτάνει από μισό έως δυόμισι μέτρα.
Όμως έχει ένα συμπαθητικό περιβαλλοντικό μουσείο, πολύ ενδιαφέρον για παιδιά και οικονομικό (είσοδος 3 ευρώ οι ενήλικες, παιδιά και εκπαιδευτικοί δωρεάν). Επίσης υπάρχει ένα εύκολο, οργανωμένο και σηματοδοτημένο πεζοπορικό μονοπάτι που κινείται σχεδόν δίπλα στις όχθες της λίμνης και περνά μέσα από τα ερείπια της αρχαίας Στυμφάλου.
Στη Στυμφαλία, αν δεν είσαι από τους τύπους που βαριούνται την οδήγηση, φτάνεις και για έναν απογευματινό καφέ. Θα χρειαστείς λιγότερο από δύο ώρες από την Αθήνα.
Υπάρχει στα γύρω χωριά αρκετά καλή τουριστική υποδομή, με κάποιες μονάδες ενοικιαζόμενων καταλυμάτων και αρκετά περισσότερες ταβέρνες, που οι πιο πολλές προσανατολιζονται στο κρέας, ενώ μια-δυο ειδικεύονται στις πέστροφες. Η καλύτερη κατά τη γνώμη μου είναι εκείνη που βρίσκεται πάνω στον δρόμο ακριβώς σχεδόν στη διασταύρωση για το Κεφαλλάρι.
Συνολικά πάντως η τουριστική υποδομή της περιοχής είναι θα έλεγα ιδανική. Μπορείς να εξυπηρετηθείς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν βρίσκεσαι σε τόπο που ζει σχεδον αποκλειστικά από τον τουρισμό, άρα γενικά δεν γίνεται ποτέ ιδιαίτερος χαμός από κόσμο, όπως ας πούμε στα γειτονικά Τρίκαλα Κορινθίας.
Η κατασκήνωση πολύ κοντά στη λιμνη δεν είναι εύκολα εφικτή. Δεν υπάρχουν πολλές "καβάτζες" όπως θα λέγαμε στην κατασκηνωτική αργκό. Εγώ στήνω σε κάποια σημεία της ευρύτερης περιοχής που μου έχουν υποδείξει φίλοι που κατάγονται από τα μέρη εκείνα και είναι πρακτικά τα σημεία, όπου κι αυτοί στήνουν ή έστηναν παλαιότερα σε διάφορες γιορτές (κυρίως την Πρωτομαγιά) κατά τη διάρκεια του χρόνου, καθώς σχεδόν όλες οι περιοχές τις Ελλάδας έχουν τις δικές τους "κατασκηνωτικές παραδόσεις".
Η Λίμνη Τσιβλού έχει έκταση κάτι παραπάνω από 8 στρέμματα, βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μ. είναι η πιο βαθειά (περίπου 80 μ.) και σίγουρα η περισσότερο "κεντροευρωπαϊκού τύπου", με ένα τοπίο και γενικότερα περιβάλλον αρκετά σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα.
Στη λιμνη υπάρχει μια ταβέρνα, που τουλάχιστον τα παϊδάκια που έχω δοκιμάσει τα φτιάχνει εξαιρετικά και ένα - δύο τουριστικά καταλύματα κοντά της, αλλά το βασικό τουριστικό σημείο αναφοράς της περιοχής, με ταβερνες, ενοικιαζόμενα, καφέ κ.π. είναι Ζαρούχλα στα 13 ορεινά χιλιόμετρα από την Τσιβλού, δηλαδή περίπου στη μισή ώρα με αυτοκίνητο.
Για να φτάσει κάνεις στον Τσιβλό θέλει ένα τριωράκι από Αθήνα. Μέχρι την Ακράτα είναι απλά τα πράγματα, αλλά η ανάβαση έχει πολύ στροφιλίκι. Ιδανική διαδρομή για μοτοσυκλέτες.
Περιμετρικά της λίμνης υπάρχουν πολλά σημεία για κατασκήνωση, πάντως αυτή τη φορά που πήγα δεν υπήρχε - ή εγώ δεν είδα - κάποιον άλλον εκτός από εμάς να διανυκτερεύει. Ίσως να γίνεται έλεγχος και να εφαρμόζονται απαγορεύσεις. Εμάς δεν μας ενόχλησε πάντως κανείς.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως από κόσμο μαζεύει πολύ και δεν θα έλεγα πως όλοι είχαν ισχυρή συνείδηση κοινωνικής ευθύνης και γνώση των κανόνων συμβίωσης. Και οι μουσικές στη διαπασών δεν έλειψαν και τα άσκοπα πηγαινέλα των αυτοκινήτων και τα θορυβώδη τηλεκατευθυνόμενα ταχύπλοα μέσα στο νερό.
Φαντάζομαι ένα απλό σαββατοκύριακο ή μια καθημερινή τα πράγματα θα είναι καλύτερα, αλλά την Πρωτομαγιά που βρέθηκα εκεί, συνάντησα στους χωματόδρομους πέριξ της λίμνης περισσότερη κίνηση από την Σταδίου, την Κηφισίας, την Πατησίων και την Πειραιώς μαζί.
Η Λίμνη Δόξα βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων, έχει βάθος γύρω στα 40-45 μέτρα και εμβαδόν περίπου μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο. Είναι πολύ όμορφη, αν και για να φτάσεις είτε από το Δερβένι, είτε από το Κιάτο θα φας αρκετά χιλιόμετρα με στροφές σε ένα έτσι κι αλλιώς όμως πολύ όμορφο περιβάλλον.
Γύρω γύρω από τη λιμνη υπάρχουν πολλά σημεία για κατασκήνωση με εύκολη πρόσβαση που αυτές τις μέρες το εκμετάλλευτηκαν γύρω στις 8 με 10 σκηνές και τρία αυτοκινούμενα. Παρά ταύτα η περιοχή είναι γεμάτη πινακίδες του Δήμου που τονίζουν ότι απαγορεύεται η κατασκήνωση.
Ένα πρόβλημα είναι πως η λίμνη αποτελεί βασικό σημείο υδροληψίας για τα κοπάδια της περιοχής, οπότε τα προβατάκια και τα κατσικάκια είναι συχνοί επισκέπτες (καθώς και τα άλογα καθώς πρέπει να υπάρχει εκεί κοντά κάποιο κέντρο ιππικου τουρισμού) και η περιοχή είναι γεμάτη περιττώματα ζώων. Θέλει προσοχή που πατάς, ειδικά αν έχεις παιδιά μαζί σου.
Τέλος η Λίμνη Δασίου, αν και εποχική, καθώς το καλοκαίρι δεν κρατάει συνήθως νερό, είναι κατά τη γνώμη μου η πιο εντυπωσιακή. Πάνω από τα Τρίκαλα Κορινθίας και κοντά το πολύ όμορφο και γεμάτο πηγές χωριό Μικρό Κεφαλλάρι.
Η λιμνη βρίσκεται λιγο κάτω από τα 1500 μ. υψόμετρο και όταν έχει νερό ή έκτασή της φτάνει τα 60 στρέμματα. Τα πολύ τουριστικά και κουραστικά γι αυτόν τον λόγο Τρίκαλα Κορινθίας είναι πολύ κοντά, αλλά η κατασκήνωση γύρω από το απολύτως ορεινό τοπίο της λίμνης είναι μια όμορφη εμπειρία που τη συνιστώ.
Μιλάμε βεβαίως για σχεδόν καθαρά ορειβατικό κάμπινγκ με γνώσεις και το κατάλληλο εξοπλισμό. Δεν πρόκειται βεβαίως για extreme κατάσταση, αλλά καλό είναι να υπάρχει τουλάχιστον μια καλή σκηνή και ένας εξίσου καλός υπνόσακος.
Συντάκτης θέματος
