geia sas!
kano mia mikri erevna gia mena,k tha ithela na matho poio camping theorite polu kalo...k se poio nisi.....
pou itan to kalutero camping pou kanate?
gia mena itan antiparo k koufonisia.....
perasa apisteuta k makari to epomeno camping pou tha dialekso na einai eksisou kalo,opos k ta proigoumena.....
auta!

Γεία σου Dominiki

Αν κατάλαβα καλά, ρωτάς που κάναμε το καλύτερο κάμπινγκ δηλαδή που περάσαμε καλύτερα και όχι ποιο είναι το καλύτερο κάμπινγκ που έχουμε πάει.

Καλύτερα βέβαια περνάς όπου έχεις καλύτερη παρέα και κυρίως όταν είσαι και νέος και λίγο χύμα.

Για μένα δεν υπάρχει κάμπινγκ που να πέρασα καλύτερα από ότι στο Πλατανίτσι. Αυτές οι εποχές φύγαν δυστυχώς ανεπιστρεπτεί αλλά ήταν τέλεια.

τις καλύτερες διακοπές σε κάμπιγκ εγώ θα πρότεινα για θέμα.

εμένα μου έχει μείνει ως το καλύτερο το κάμπινγκ του Αροστοτέλειου στην Καλάνδρα... μία τεράστια έκταση, με απίστευτο περιβάλλον. από εγκαταστάσεις δεν υπήρχε τίποτα, μόνο καλαμωτό στέγαστρο με τεράστια ξύλινα τραπέζια για εστιατόριο-καφέ-τάβλι... τίποτα άλλο δεν χρειαζόταν, ούτε μίνι-μάρκετ ούτε τίποτα.

σαν καλύτερες διακοπές αργότερα θυμάμαι ελεύθερο σε Νότια Κρήτη και Δυτική Πελοπόνησσο.

Είμαι 25 χρονών πλέον.

Απο μικρό, με θυμάμαι στον Σχοινιά, στο Ελεύθερο που κανανε τότε οι γονείς μου.

Θυμάμαι όλα μου τα καλοκαίρια, και τους 3 μηνες, να τους περνάω εκει. Ο πατέρας μου να ερχεται αθήνα για δουλειά κάθε μέρα, εμεις να κατοικούμε εκει, μεσα στις σκηνές.

Υπήρχαν και πολλές σκηνές γυρω τριγύρω. Τότε στον Σχοινιά γινόταν χαμός απο ελευθερους.

Θυμάμαι τα πρώτα μου βήματα. Θυμάμαι οτι εκεί έμαθα ποδήλατο.

Κάποια χρονιά, μας είχε πάρει πατέρας μου εκείνα τα ελικοπτεράκια με το σχοινί. Αυτά που ταρβούσες το σχοινί γυρνούσε ο έλικας και όταν εφτανε καποια καλή ταχύτητα, εφευγε απο τη βαση και πετούσε. Αυτά τα φελιζολένια. Θυμάμαι που το πηρε ο αέρας και το πεταξε σε ενα δεντρο.

Θυμάμαι το ελευθερο καμπιγκ στην παραλία του Καραθώνα, όταν ακόμα δεν υπήρχε ουτε ενα beach bar. Είχε ερθει ενα γκρούπ με γαλλίδες απο ενα σχολείο για καμπιγκ. Το βράδυ τους καλέσαμε (οι Ελληνάρες) ψήσαμε σουβλάκια και χορέψαμε όλοι μαζί. Εκει εδωσα το πρωτο μου φιλί με κοπέλα. 9 χρονων τοτε. Μισέλ την λεγανε. Ακόμα την θυμαμαι.

Θυμάμαι,17 χρονών, Χαλικιδκή. 30 άτομα. Φουσκωτα, μουσικες, μπαράκια, φωτιές στην παραλία. Θυμάμαι την Ανθή.

Δεν μπορω να ξεχωρίσω την καλύτερη φορα που πηγα καμπιγκ.

Απο μικρός έζησα, επαιξα, αγάπησα, χτύπησα, γελασα, εκλαψα.

Εζησα.

Εζησα τα κλοκαιρια μου.

Φετος θελει η παρέα να παμε σε ξενοδοχείο.

Δε θελω να παω. Δε μπορω. Δεν θελω.

Θα παρω τη μηχανή θα φορτώσω τη σκηνή και θα φύγω μόνος.

Μετά απο όλα αυτά που γνωρισα στα καμπιγκ απο πιτσικικας, φετος θελω να γνωρίσω ενα ακομα πραγμα.

Τον εαυτό μου.

Συγνωμη για το μακροσκελες ποστ.