www.ekpazp.gr/multi158/index.php?option=...13&Itemid=27&lang=el

Καλησπέρα! Πριν λίγους μήνες είχαμε πάει Αίγινα με το φίλο μου και επισκεφθήκαμε το ΕΚΠΑΖ, πράγμα που θέλαμε από καιρό. Κάνουν καταπληκτική δουλειά για τη φύση... Ήμουν ενήμερη για το αξιόλογο έργο του Κέντρου, αλλά πέρα από μια μικρή δωρεά δεν είχα κάνει κάτι άλλο.

Είδαμε λοιπόν από κοντά τα απίστευτα είδη πουλιών και θηλαστικών που φιλοξενούνται μέχρι την ανάρρωση και επανένταξή τους στη φύση, είδαμε τις εγκαταστάσεις όπου φιλοξενούνται οι εθελοντές, γνωρίσαμε και κάποιους από αυτούς (στην πλειονότητά τους ξένα νεαρά παιδιά από 20 μέχρι 30, όλοι ευχάριστοι, ευγενικοί, εξυπηρετικοί)!
Ο χώρος με τις κουκέτες για τον ύπνο, η κουζίνα, το μπάνιο, το μπαλκονάκι με θέα το βουνό θύμιζαν κάμπινγκ, το κλίμα χαλαρό και σε έκανε να νιώθεις άνετα, γατάκια μπλέκονταν στα πόδια σου (κάποιοι τα θεωρούν... άγρια ζώα και τα παρατάνε στο ΕΚΠΑΖ), ένα παζλ μισοτελειωμένο στο τραπέζι, όλα έμοιαζαν τόσο οικεία. Και μου μπήκε η ιδέα να πάω να μείνω λίγες μέρες μόλις βρω χρόνο (τότε δεν ήξερα ότι θα ήταν τόσο σύντομα) . Προσφέρεις εθελοντική εργασία καθημερινά ένα 6ωρο περίπου (προετοιμασία φαγητού ζώων, τάισμα, καθάρισμα κλουβιών, βοήθεια στην ιατρική φροντίδα τους κτλ) και παρέχεται η διαμονή. Να σημειωθεί ότι το Κέντρο δεν έχει αφεντικό, δεν έχει κανέναν εργαζόμενο, όλοι είναι εθελοντές.
Κάποιοι πάνε λίγες μέρες, άλλοι βδομάδες, άλλοι μένουν και μήνες, κυρίως ξένοι!

Είμαι που είμαι τρελή με τα ζώα (μικρόβιο από...πάντα), δουλεύουν και όλοι οι γύρω μου ή σπουδάζουν και δεν παίζει για τις επόμενες 2 βδομάδες παρέα για εκδρομή... φεύγω Τετάρτη μεσημέρι μόνη και επιστρέφω Κυριακή! Σήμερα το σκέφτηκα, τους πήρα τηλ και το κανονίσαμε. Όσοι πιστοί, προσέλθετε! Αν κάποιος έχει ήδη πάει, ας μας πει πώς πέρασε, τι έμαθε από αυτή την εμπειρία...

Μαζί μου θα πάρω το καινούριο μου back-pack 50-60lt το οποίο θα πάω να αγοράσω την Τρίτη (με βοήθησαν πολύ τα θέματα εδώ! ), ένα ζευγάρι σεντόνια, πετσέτα, σαμπουάν-οδοντόκρεμα-οδοντόβουρτσα και λοιπά προσωπικά είδη, ρούχα εργασίας και παπούτσια που δε με πειράζει να χωθούν ακόμη και σε λάσπη, γάντια και φακό. Επίσης, λέω να πάω και κάποια τρόφιμα, μιας και θα τρώω από τις εκεί προμήθειες και δεν πάει ωραία να σκάσω με άδεια χέρια! Λέω για όσπρια, ζυμαρικά, ντάκους, μαρμελάδες και μπισκότα, θα πάω στο Lidl που είναι φτηνά να πάρω κάμποσα, για να τους μείνουν.
Επίσης υπάρχουν ανάγκες για τροφές και φάρμακα ζώων, αλλά τα οικονομικά μου δε μου το επιτρέπουν σε αυτή τη φάση.. Χρειάζονται πχ κουνελίνη, τροφή για γατάκια, φιστίκια αράπικα ωμά για τους παπαγάλους (ναι, κάποιοι που τους βαριούνται τους στέλνουν εκεί...), κελαϊδίνη και τροφή για αγριοπούλια. Την επόμενη φορά θα πάω και λίγα τέτοια, ή όποιος θέλει να δωρίσει κάτι θα ήταν καλή ιδέα! Το κιλό από κάθε τέτοια τροφή κάνει από ένα μέχρι δύο ευρώ συνήθως.

Ανυπομονω! Κάτι μου λέει ότι θα μου αρέσει και θα είναι μοναδική εμπειρία, και με βλέπω να ξαναπηγαίνω αν είναι όπως το φαντάζομαι . Θα σας πω νέα!

Ἀπ'ὄτι ἔγραψες ἀλλοῦ τελικὰ πῆγες.
Ἀναμένουμε.

Ακόμη ξεφορτώνω στον υπολογιστή τις άπειρες φωτογραφίες...!
Να σας πω λοιπόν πώς πέρασα!

Έφτασα Τετάρτη νωρίς το απόγευμα και εξερεύνησα το χώρο με τη συνοδεία των 3 (!) εθελοντών που βρίσκονταν στο Κέντρο. Πήγαμε στην εντατική θεραπεία (χώρος με τραυματισμένα-ταλαιπωρημένα πτηνά σε κλουβιά, σε κλειστό δωμάτιο, μέχρι να μπορέσουν να βγουν στις εξωτερικές μεγάλες κλούβες και έπειτα στη φύση, όσα κριθούν ικανά), στο δωμάτιο με τους νεοσσούς που ταϊζονται στο χέρι, στα κλουβιά με τους σκαντζόχοιρους και τα φέρετ, στα κουτιά με τις χελώνες... πάντα με τη συνοδεία των γατιών και των σκυλιών του Κέντρου, που όλα είναι φίλοι μεταξύ τους!
Μετά κατεβήκαμε στο πιο "επιβλητικό" σημείο, αυτό με τα κλουβιά των αλεπούδων, του Οβελίξ του αγριογούρουνου, των φλαμίνγκο, των αετών, των γερακιών, των πελεκάνων, των κύκνων, των γυπών, των γλάρων, των μπούφων...
Ζώα που έχουν περάσει από το στάδιο της περίθαλψης και της θεραπείας, και βρίσκονται σε αυτές τις κλούβες με άτομα του ίδιου είδους προκειμένου να "αγριέψουν" και να απελευθερωθούν την κατάλληλη περίοδο.
Υπέροχη συντροφιά οι ελεύθεροι πελαργοί, που εδώ και χρόνια έχουν φτιάξει αποικία πάνω από το κέντρο και έχουν χτίσει τις φωλιές τους πάνω στις κλούβες. Μικρά κεφαλάκια μωρών πελαργών ξεπετάγονταν ενώ οι γονείς τους στέκονταν δίπλα εποπτεύοντας το χώρο και τραγουδώντας με το χαρακτηριστικό "τακ τακ" του ράμφους, γυρνώντας το λαιμό πίσω στην πλάτη.
Ο ξενώνας είχε πολλά ράντζα για τους εθελοντές, σαλονάκι, βεράντα, τουαλέτες με ντους γυναικών και αντρών, κα ψυγειάκι. Έξω από το ξενώνα, στο μεγάλο κτήριο, ήταν η κουζίνα όπου μπορούσαμε να μαγειρέψουμε και να φάμε!

Οι δουλειές που με έμαθαν να κάνω αυτές τις μέρες ήταν βασικά όλες όσες χρειάζεται το Κέντρο για να λειτουργήσει! Δυστυχώς, μόνο το ΣΚ ήμασταν συνολικά 8-9 άτομα, οπότε και όλα προχώρησαν πιο γρήγορα και πιο ξεκούραστα για όλους... Τις πρώτες μέρες, το 8ωρο δεν έφτανε και δουλέψαμε αρκετά παραπάνω ο καθένας μας ώστε να μπορέσουν να φάνε όλα τα ζώα (ούτε λόγος για καθάρισμ κλουβιών, αφού το 24ωρο δε μας έφτασε).
Είναι τεράστια πληγή για το Κέντρο η έλλειψη προσωπικού και εθελοντών, και μόνο όταν ήμασταν περισσότεροι κατάλαβα ότι μόνο έτσι γίνεται δουλειά. Είναι εκατοντάδες τα ζώα που πρέπει να φροντιστούν κάθε μέρα, και καταλαβαίνετε ότι όσο λιγότερα τα άτομα, τόσο πιο στοιχειώδης και βασική είναι η φροντίδα..
Ειδικά όταν, τις μέρες που ήμουν εκεί, παραλάβαμε συνολικά τουλάχιστον 20 κούτες με ζώα που έστειλαν άνθρωποι που τα βρήκαν τραυματισμένα.

Σας γράφω λοιπόν παρακάτω ποιες ήταν οι δουλειές που έγιναν, και ετοιμάζω και τις φωτό.

Την Τετάρτη γνωρίστηκα με την μόνη κοπέλα που έμενε στο Κέντρο μέσω προγράμματος Εράσμους, την Τουρκάλα Duygu, με την οποία γίναμε φίλες! Τελειώνει την Κτηνιατρική και κάνει εκεί την πρακτική της. Το ίδιο και 2 Ιταλίδες κτηνίατροι, οι οποίες όμως έμεναν σε δωμάτιο που νοίκιαζαν στο νησί και ερχόντουσαν για εργασία στο Κέντρο. Αυτές θα μείνουν μέχρι τέλος Καλοκαιριού.
Επίσης, γνώρισα και 2 αγόρια που βρίσκονται εκεί κάποιες βδομάδες και θα μείνουν επίσης το καλοκαίρι, καθώς και τον κ. Γιάννη Πουλόπουλο, ιδρυτή και διαχειριστή του Κέντρου. Έφτασα αφού είχαν τελειώσει οι εργασίες, οπότε τα είπαμε με τα παιδιά, με ξενάγησαν παντού, είδαμε ταινία το βράδυ, και στο τέλος, κατά τη 1 όταν όλοι κοιμούνταν, ο κ. Γιάννης πήγαινε να ξεκινήσει το τάισμα των νεοσσών και προσφέρθηκα να βοηθήσω, μιας και έχω ταϊσει μικρά πουλιά στο παρελθόν. Κράτησε μέχρι τις 3! Ατελείωτα μικρά περίμεναν στη σειρά με ανοιχτά ράμφη! Τάισα μωρά περιστέρια και δεκαοχτουράκια με σύριγγα, ενώ ο κ. Γιάννης τάιζε με λαβίδα τα σαρκοφάγα μωρά. Εκπληκτικό να κρατάς στην αγκαλιά σου έναν μικρό γκιώνη... Μια χούφτα μέγεθος, και κατέβαζε τα κομμάτια κρέας σαν τρελό! Το ίδιο αστεία ήταν τα γεράκια και διάφορα άλλα άγρια αλλά γλυκύτατα μωρά.

Την Πέμπτη και την Παρασκευή βοηθούσα τα κορίτσια στην πτέρυγα της εντατικής και των κλουβιών στο κτήριο, ενώ τα αγόρια δούλευαν στην κοπή κρέατος και στα ζώα στις μεγάλες κλούβες. Εμείς έπρεπε να αλλάξουμε νερό σε όλα τα μπωλ των ζώων, να κόψουμε τα λαχανικά και να ταϊσουμε χελώνες και κότες, να ταϊσουμε και να ποτίσουμε τα περιστέρια στον περιστερώνα, να ταϊσουμε κρέας τα αρπακτικά, να περιποιηθούμε τις πάπιες στη λίμνη τους (το πιο αστείο μέρος!) και να σκουπίσουμε το χώρο στο τέλος.
Και στις τέσσερίς μας χρειάστηκε ένα 7ωρο για να τελειώσουμε! Συγκλονιστικό να βρίσκεσαι έξω από το μικρό κλουβί του μπούφου και να σε κοιτάει με μάτια σαν φακούς κάνοντας "κχχχχ" και φουσκώνοντας τα φτερά. Μιλάμε για πτηνό μεγάλο όσο ο κορμός μας... Με νύχια σαν την παλάμη μας! Και να πρέπει να ανοίξεις την πόρτα του, να βγάλεις με πολύ αργές κινήσεις το μπώλ, να κλείσεις την πόρτα, να αλλάξεις νερό κ να το ξαναβάλεις μέσα! Μετά μου είπαν ότι κανείς δεν έχει χάσει το χέρι του έτσι, οπότε ανακαλύπτεις και τον κώδικα με το κάθε ζώο ξεχωριστά.
Έπειτα, μετά από όλα τα ποτίσματα, η ίδια διαδικασία κλουβί-κλουβί με το τάισμα. Οι αετοί χτυπιόντουσαν πολύ, παρόλα αυτά έπρεπε να γίνει η δουλειά, αλλά τα γεράκια ήταν πιο ησυχα, και μάλιστα όταν πλησίαζες με το φαϊ έρχονταν κοντά στα κάγκελα περιμένοντας να ορμήσουν με τα μούτρα! Τη δεύτερη μέρα ήξερα καλύτερα τι να κάνω, και δε φοβήθηκα μη μου φύγει κανένα από το κλουβί και τρέχουμε.

Σάββατο και Κυριακή πήγα να βοηθήσω κάτω, μιας και είχα δει τα πάνω αρκετά, και ήμασταν και περισσότεροι οπότε μπορούσα να αλλάξω πόστο. Τότε έζησα και τα πιο σοκαριστικά πράγματα που έχω ζήσει ποτέ! Το στομάχι μου είναι αναγκαστικά λίγο πιο γερό μετά από αυτό το ΣΚ... και σίγουρα θα το ξανάκανα!
Ξεκινήσαμε το πρωί κόβοντας το κρέας. Είναι κρέας που προσφέρουν εταιρείες, συσκευασίες που θα λήξουν άμεσα ή έχουν λήξει 1-2 μέρες οπότε δε μπορούν να πουληθούν, αλλά είναι οκ για τα ζώα. Όταν λέμε "κόβουμε το κρέας", φανταζόμουν αρχικά φιλετάρισμα όπως στο σπίτι. Αλλά ήταν τέτοια η ποσότητα που έπρεπε να ετοιμαστεί, ώστε το εργαλείο ήταν ο μπαλτάς . Κουτια με στήθος, μπούτια και ολόκληρα κοτόπουλα στη σειρά, τα κόψαμε και γεμίσαμε κουβάδες για να πάμε για το τάισμα. Ότι θα έκοβα με μπαλτά χορτοφάγος άνθρωπος, δεν θα το πίστευα! Αλλά μόνο αφού ήταν για τα ζώα, το έκανα με χαρά. Δεν ήταν δύσκολο πρακτικά, αλλά ήταν ας το πούμε...πρωτόγνωρη εμπειρία. Τώρα μπορώ να δουλεψω και στη Βαρβάκειο . Να προσθέσω ότι κάθε είδος χρειάζεται άλλο μέγεθος τροφής και τρόπο ταϊσματος, αλλιώς θα μείνει νηστικό. Οπότε μικρά κομμάτια πχ για τις γερακίνες, ολόκληρα στήθη και φιλέτα για τους αετούς, παλιό και "μυρωδάτο" κρέας για τους γύπες, κρέας μέσα σε νερό για να το ψαρέψουν οι πελεκάνοι και πάει λέγοντας..

Και ερχόμαστε στο τάισμα...... ό,τι και να πω είναι λίγο. Εγώ και ένας ακόμη εθελοντής θα ταϊζαμε ενώ οι άλλοι θα πότιζαν ή συνέχιζαν το κόψιμο. Είπαμε λοιπόν να ταϊσω τον Χρυσαετό. Πήρα το φαγητό του και πλησίασα το κλουβί... Με κοιτουσε και τον κοιτούσα, και είχε ένα τόσο μεγαλοπρεπές βλέμμα που τα έχασα. Άνοιξα την πόρτα όπως μου είπαν, με την καρδια να βροντοχτυπάει, και μπήκα μέσα κλείνοντάς την πίσω μου. Μετά δε θυμάμαι πολλά, χαχαχα! Άφησα το φαγητό του αργά αργά στο σωστό σημείο και έφυγα πάλι πίσω. Με περίμενε να βγω και να κλείσω την πόρτα μέχρι να πλησιάσει το φαγητό του. Δεν ξέρω ποιος φοβόταν ποιον, αλλά ήταν μια εμπειρία ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ. Δεν ξέρω τι να πω...! ΔΕΟΣ.
Μετά πήρα θάρρος, και μαζί με τον άλλο εθελοντή που είχε εμπειρία ένα μήνα, πήραμε στη σειρά τα υπόλοιπα αρπακτικά. Στα πιο μικρά μπαίναμε κανονικά, ενώ στα μεγάλα, πχ μπούφοι, αετοί μπαίναμε πολύ αργά και ήρεμα. Εγώ μάζευα τα αποφάγια, εκείνος έβαζε το νέο φαγητό. Δε θα περιγράψω λεπτομερώς τα αποφάγια (καλά που είχα γάντια-δεν ήξερα πόσες εκατοντάδες σκουλήκια μπορεί να έχει χτεσινό κρέας στη φύση ) αλλά θα πω ότι το να στέκεσαι δίπλα στον αετό, ενώ είναι ελεύθερος να σου ορμήσει, και εκείνος απλώς σε καρφώνει ήσυχος με βλέμμα περήφανο σαν βασιλιάς του ουρανού, δεν μπορεί να εξηγηθεί με λόγια. Οι μπούφοι ήταν οι πιο τρομακτικοί (αλλά όχι επικίνδυνοι), καθώς για εκφοβισμό πετάνε από τη μια άκρη της κλούβας στην άλλη χτυπώντας δυνατά με τα νύχια τα κάγκελα, στα 2 μέτρα από πάνω σου, και τότε τα χρειάστηκα...! Αλλά τη δεύτερη μέρα κατάλαβα ότι απλώς έτσι κάνουν, και αφέθηκα περισσότερο στη μαγεία της στιγμής.

Την Κυριακή πριν την αναχώρηση, έφτασε για πρώτες βοήθειες με νεαρή καρέτα καρέτα, έφηβη ακόμη (μέχρι 20 ετών είπαν οι κτηνίατροι), που είχε καταπιεί αγκίστρι η καημένη και περίσσευε η πετονιά από το στόμα της . Δεν έχω δει από κοντά πιο όμορφη χελώνα! Φαινόταν πολύ τρομαγμένο το βλέμμα της, αλλά και τόσο δυνατό το ράμφος που χρειάστηκε τανάλια για να το ανοίξουν και να δουν μεσα. Δυστυχώς το αγκίστρι μάλλον είχε φτάσει το στομάχι, και έτσι έφυγε γρήγορα για AΡΧΕΛΩΝA όπου θα προσπαθούσαν να τη σώσουν οι ειδικοί.
Ενδιαφέρουσες μέρες, ησυχες νύχτες μέσα στη φυση, μια εμπειρία που δε θα άλλαζα και θα ήθελα να επαναλάβω! Με την ελπίδα να βρεθούν περισσότεροι εθελοντές, να ευαισθητοποιηθούν περισσότεροι κτηνίατροι, να φροντιστούν καλύτερα τα ζώα και τα κλουβιά τους γιατί από αυτό εξαρτάται το αν θα επιστρέψουν στη φύση υγιή και έτοιμα τόσα άγρια ζώα και το αν θα μπορέσει να δέχεται ες αεί δεκάδες κούτες με νέα ζώα το Κέντρο.

Έρχονται οι φωτογραφίες! Συγγνώμη για την πολυλογία, παρασύρθηκα

O χώρος απο τη βεράντα:

Ένα γλυκό φέρετ, πρώην κατοικίδιο (δεν υπάρχει στην Ελλάδα) που το βαρέθηκαν και το πέταξαν στο δρόμο:

Γερακίνα:

Μωρά περιστεράκια:

Μωρά νανομπουφάκια ή γκιώνηδες, δε θυμάμαι!

Μωρό γεράκι (ή γερακίνα):

Παπάκι!

Φιλαράκια:

Αλεπουδάκι:

Μπούφοι, πίσω οι γύπες. Βλέπετε τον ελεύθερο γύπα πάνω από την κλούβα τους;; Εκεί τριγύριζε λόγω φαγητού! Τον είδα φάντη μπαστούνι μια μέρα στα 3 μέτρα απόσταση, και όταν πέταξε μακριά μου άνοιξε 2 μέτρα φτερά που κάλυψαν τον ήλιο. Εγώ ευτυχώς δε χρειάστηκε να βγάλω φτερά στα πόδια, έφυγε πρώτος!

Έρχονται λίγες ακόμη!

Πελαργός ελεύθερος, στη φωλια του:

Αργυροπελεκάνος:

Πελεκάνοι:

Μέσα στο κλουβί ενός αετού:

Χελωνάκι!

Παπιόσαυροι :

Αν θέλετε έχω μια καλή δόση ακόμη

Μὲ πριζῶνεις ἄσχημα.

Καλόοο πουλάαακι ο γύπας :

Στις πάπιες:

Μια κλέφτρα:

Φροντίζοντας τους γλάρους:

Η τραυματισμένη καρέτα-καρέτα:

Και δείτε πώς αρέσει στον πελεκάνο να τσιμπολογάει! (Άλλο που δεν ήθελα ):


Αν κάποιος θελήσει να πάει εθελοντής στο Κέντρο, ας μου στείλει πμ για παραπάνω πληροφορίες και συγκεκριμένες οδηγίες-συμβουλές.
Tesla, ακόμη νιώθω και εγώ πριζωμένη, και ήδη πάνε 2 μέρες που έχω γυρίσει. Μακάρι μόνο να είχε περισσότερο κόσμο, φάρμακα, τροφή για τα ζώα και κτηνιάτρους, γιατί μοιάζει με προσπάθεια να αδειάσεις τον ωκεανό με κουβαδάκι. Για τέτοια πράγματα δυστυχώς δεν αρκεί μόνο ο εθελοντισμός... Γιατί υπάρχουν μεγάλες περίοδοι που ο κ. Γιάννης είναι εντελώς μόνος, και καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό. Μακάρι να υπάρξει τέτοια χρηματοδότηση που να επιτρέπει πρόσληψη προσωπικού, γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο αυτή η προσπάθεια!

Υγ. Αν τυχόν βρείτε πτηνό που χρειάζεται περίθαλψη, πάρτε τηλ το ΕΚΠΑΖ ή την ΑΝΙΜΑ για οδηγίες πριν το στείλετε! Υπάρχει περίπτωση να καταφέρετε να βοηθήσετε το ζώο χωρίς να πάει στο Κέντρο, πράγμα που θα βοηθούσε πολύ τη δουλειά των εθελοντών. Έτσι έχω μεγαλώσει ένα μωρό περιστεράκι, με τηλεφωνικές συμβουλές, και ένα δεύτερο που δεν τα κατάφερε τελικά δυστυχώς. Αλλά είναι κρίμα να επιβαρύνεται το Κέντρο αν μπορεί μια περίπτωση να αντμετωπιστει και από εμάς στο σπίτι (αν πχ χρειάζεται τάισμα ή απλώς ενδυναμωση ένα ζώο). Αν χρειαστεί να πάει το ζώο στο Κέντρο, θα σας το πουν οι ίδιοι! Μιλάμε βέβαια για πτηνά που βρίσκουμε στο δρόμο, όχι άλλα που δε μπορούμε να χειριστούμε, όπως γλάρους, γεράκια, αετούς, κουκουβάγιες. Είναι τόσα πολλά τα περιστατικά, που όπως και αν βοηθήσει κάποιος, καλό θα κάνει!

Ovelix, το αγριογούρουνο:

Η άλλη όψη του χελωνακίου:

Μπούφος (κατά τη μεσημεριανή σιέστα δεν είναι και τόσο τρομακτικός):

Σκαντζόχοιρος:

Ποιος θέλει να φάει τι; Η γάτα το πουλάκι; Το πουλάκι την γάτα; Και τα 2 το κρέας;

Βρείτε την κρυμμένη γάτα:

Βρείτε τον κρυμμένο μπούφο (ψάξτε για τα μάτια!):

Το αγριοπαπάκι θέλει να κοιμηθεί, αλλά δε χωράει ακόμη το κεφάλι κάτω από τα φτερά, και το παίρνει ο ύπνος σαν τους παππούδες στο λεωφορείο :