Καλησπέρα σας. Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω για ολυμπο και φαλακρό. Έχω ξανακατασκηνωσει στον ενιπεα Ολύμπου απλά ήταν με ομάδα 50 ατόμων οπότε δεν υπήρχε φοβος για την άγρια πανίδα (λύκους αρκουδες). Γνωρίζετε γενικά να έχει εκεί κοντα στη παλαιά μονη Αγ. Διονυσιου;
Όσο για το φαλακρό σκέφτομαι να κατασκηνωσω με άλλο ένα άτομο στο χιονοδρομικο, λίγο πιο κάτω από την κορυφή, σε αλπικό τοπίο. Υπάρχει φοβος για εκει;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Δεν υπάρχει κανένας φόβος από τα μεγάλα θηλαστικά. Αναγνωρίζουν τον άνθρωπο στη κορυφή της τροφικής αλυσίδας και δεν τον ενοχλούν. Δεν έχει καταγραφεί ποτέ στην Ελλάδα επίθεση λύκου ή αρκούδας σε άνθρωπο χωρίς το ζώο να έχει νιώσει απειλούμενο.
Αντίθετα μεγάλη προσοχή με τα σκυλιά. Είναι εξοικειωμένα με τον άνθρωπο και έχουν γίνει ατυχήματα. Πριν 2 χρόνια έφαγαν (κυριολεκτικά) μια Αγγλίδα στη Θράκη που κινιόταν μόνη σε σηματοδοτημένο μονοπάτι μεταξύ του χωριού και του αρχαιολογικού χώρου της Μαρώνειας. Μακριά λοιπόν από σκυλιά και από κοπάδια.

Ο μοναδικός κίνδυνος στο βουνο,ειναι οι ανθρωποι.
Ντυσου καλα,και παρε sleeping bag χειμερινο.
Θα το απολαυσεις.
Δε θα συναντησεις τιποτε.
Αν θελησεις να διωξεις αγριο ζωο,παρε μαζι σου εναν δυνατο φακό.Ομως συνυπογραφω οτι δε θα συναντησεις τιποτα.
Για ψυχολογικους λογους κουβάλα καμμια μαχαιρα.Τσαμπα ομως θα τα κουβαλησεις ολα.Εδω στην ηπειρο που ειναι και περασμα αρκουδας,ποτε δε μας ενοχλησαν τα ζωα.Αυτο που πρεπει να φοβάσαι ειναι μονο η αυτοπεποίθηση σου.
παρε μαζι σου τσεκουρακι,πριονακι θα χρειαστείτε φωτια.
Καλη διαμονη και ανέβασε καμμια φωτο.

Στα υπόλοιπα θα συμφωνήσω.
Όχι όμως σε μαχαίρια ως μέσο άμυνας. Ούτε καν για ψυχολογικούς λόγους.
Και όχι σε φωτιές. Στην Ήπειρο που κατασκηνώνω εγώ τα καλοκαίρια, οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να φωνάζουν την αστυνομία. Με το δίκιο τους.

Αυτό το περιστατικό στη Ροδόπη το γνωρίζω αλλά απ όσο θυμάμαι ο ιατροδικαστής είχε αποφανθεί πως ήταν λυκοι αυτοί που την κατασπαραξαν και όχι σκυλιά.
Τον έχουμε όλο τον εξοπλισμό και για χειμερινή διαβίωση στο βουνό οπότε είμαστε οκ.

Δεν είμαι ιδιαιτέρως έμπειρος κατασκήνωτης βουνού, πάνω από τα 800 μέτρα έχω στήσει μόνο δυο-τρεις φορές στη ζωή μου και πάντα καλοκαίρι. Αλλά έχω μεγάλη εμπειρία από χειμερινή ελεύθερη κατασκήνωση σε σχετικά χαμηλό υψόμετρο.
Από τα ζώα δεν θα έχεις κανέναν κίνδυνο, αν προσέχεις, όπως άλλωστε είπαν κι οι προηγούμενοι να μην εμπλακείς με τσοπανόσκυλα. Πρόσφατα έστησα για ένα βράδυ κοντά στον Μόρνο, όπου περιμετρικά της λίμνης υπάρχουν εκατοντάδες βοοειδή, κυρίως αγελάδες, χωρίς κανένα ζήτημα.
Τα ερπετά τον χειμώνα σπανίζουν ενώ το καλοκαίρι επειδή γνωρίζουν πόσο καριολης είναι ο άνθρωπος φροντίζουν να τον αποφεύγουν. Ένας μικρός κίνδυνος είναι τα έντομα, αλλά είναι σπάνιες περιπτώσεις, αν φροντίσεις να μη στήσεις δίπλα σε μελίσσι.

Ως προς τη φωτιά τώρα η γνώμη μου είναι ότι τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Μαρτίου, αναλόγως του καιρού ακόμα και τον Απρίλιο, δεν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να κάνεις ζημιά. Από κει κι ύστερα και μέχρι τέλος Οκτωβρίου να αποφεύγεται δια ροπάλου. Βέβαια μην νομίζεις ότι είναι και το πιο εύκολο να ανάψεις φωτιά. Θα χρειαστείς και κάποια τεχνική βοήθεια, δηλαδή κανένα προσαναμα εμπορίου, κανένα μικρό παραπέτασμα προστασίας από τον αέρα και πιθανώς αρκετές προσπάθειες.

Ένα γκάζακι να ζεσταίνεις λίγο νερό για καμιά ανακουφιστική κομπρέσα, θα σας κάνει να αισθανθείτε πιο ζεστά και θα σας βοηθήσει και στην τοπική σωματική σας καθαριότητα.

Αυτά που βοηθούν πολύ είναι τα θερμαντικά επιθέματα για χέρια - πόδια και σώμα. Τα βρίσκεις σε εξειδικευμένα καταστήματα και online εύκολα.

Καλή διασκέδαση!

Φωτιά φαντάζομαι θα εννοεί και το αλλο παιδι μόνο χειμώνα εννοείται και σαφώς σε εστία με πέτρες γύρω γύρω. Καλοκαίρι είναι έτσι κ αλλιώς απαγορευτική οπότε φαντάζομαι για αυτό θα παραπονιούνται. Για μαγείρεμα το καλοκαίρι στο δάσος μόνο γκαζάκι, σε καμία περίπτωση ανοιχτή φωτιά.
Γιατί όχι μαχαίρι ως μέσο αμυνας; κουβαλάμε μαζί μας μονο σε περίπτωση ΕΠΙΘΕΣΗΣ από αγριο ζωο.

Πράγματι γράφτηκε τότε που έγινε το ατύχημα με τη Αγγλίδα για λύκους και τσακάλια. Αστεία πράγματα. Λύκοι δίπλα στη θάλασσα και τσακάλια που τρώνε ανθρώπους. Αυτά ειπώθηκαν για τον ξένο τύπο εν μέσω τουριστικής περιόδου. Επαναλαμβάνω ότι δεν υπάρχει κανένα επιβεβαιωμένο περιστατικό απροκλητης επίθεσης άγριου ζώου. Κάθε ορειβάτης θα σας πει ότι το πιο επικίνδυνο ζώο στα βουνά μας είναι το τσοπανόσκυλο. Πολύ μεγάλη προσοχή.

Όσο για τις φωτιές που λετε ότι το χειμώνα δεν υπάρχει πρόβλημα, να πω μόνο ότι τις τελευταίες 10 μέρες, μέσα στη καρδιά του χειμώνα, με τις βροχές και τα χιόνια, ξέσπασαν φωτιές στην Ιστιαία, στη Κύμη, στην Ελάτη Τρικάλων και ίσως και αλλού. Κρίνετε λοιπόν μόνοι σας. Φωτιά στον Άγιο Διονύσιο μέσα στη καρδιά του βουνού μπορεί να οδηγήσει σε τραγωδία.

Το οποιοδήποτε άγριο ζώο, επιτίθεται όταν…

α΄) Προσεγγίσεις την “φωλιά” του και ιδίως όταν έχει νεογέννητα.
β΄) Είναι πολύ πεινασμένο και “προκαλείται” από μυρωδιές (φαγητού).
γ΄) Νιώθει ότι απειλείται.

Καλώς ή κακώς και οι 3 παράγοντες είναι απρόβλεπτοι, από έναν απλό ή μέσο ορεινό κατασκηνωτή, γι αυτό ακριβώς το λόγο και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή κατά την χειμερινή κατασκήνωση.
Και φυσικά, δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις ορεινής κατασκήνωσης, όπου παρκάρουμε το αυτοκίνητο και στήνουμε δίπλα (τρόπος του λέγειν), αλλά στις περιπτώσεις μερικών ωρών πεζοπορίας στην καρδιά του εκάστοτε δάσους και στήσιμο (κυριολεκτικά) στην μέση του πουθενά.

Όσον αφορά στην φωτιά, θέλει επίσης ιδιαίτερη προσοχή. Μπορεί μεν να λειτουργεί αποτρεπτικά για το οποιοδήποτε άγριο ζώο, αλλά και υφίσταται ο κίνδυνος πρόκλησης πυρκαγιάς και ( ο καπνός) “προδίδει” την θέση μας (στο δασαρχείο και όχι μόνο...).

Τέλος, από προσωπική μου εμπειρία (ως πρώην κυνηγός), θα αναφέρω ότι αυτά που έχουν “ξεφύγει” τελείως, είναι τα αγριογούρουνα. Και το λέω αυτό, διότι πλέον έχουν αποθρασυνθεί τόσο πολύ, που δεν τα φοβίζει τίποτε απολύτως.
Και φυσικά, εάν αποφασίσουν να στην πέσουν (ανεξαρτήτως λόγου), δεν σε σώζει ούτε φωτιά, ούτε μαχαίρι, ούτε τόξο…

Αυτό που συμβαίνει με τα αγριογούρουνα είναι φοβερό και είναι ευθύνη δικιά μας. Όλη η Πάρνηθα έχει γεμίσει από μια φάρμα στον Αυλώνα. Εγώ πήγαινα με το αυτοκίνητο και εδα κοντά στην ιπποκράτειο πολιτεία μια μαμά με τρία γουρουνάκια. Καταμεσής στην άσφαλτο. Στη Θεσσαλονίκη γυρνάνε μέσα στα σπίτια. Η Πελοπόννησος έχει γεμίσει από μερικά γουρούνια που έκανε εισαγωγή πριν μερικά χρόνια ο κυνηγετικός σύλλογος Τρίπολης. Δεν έχουν εχθρούς και οι καταστροφή που κάνουν στη φύση αλλά και σε περιουσίες είναι τεράστιες. Και δεν υπάρχει και καμιά λύση. Δεν μπορεί να επιτραπεί για παράδειγμα το κυνήγι τους στη Πάρνηθα γιατί θα έχουμε νεκρούς. Όσο για το πόσο επικίνδυνο είναι... Σίγουρα ένα τόσο μεγάλο ζώο που περιτριγυριζεται συνεχώς από μικρά και τρέχει πανικοβλητο είτε για να φύγει είτε για να τα προστατεύσει, δεν είναι να το παίρνεις αψήφιστα.

Και κάτι ακόμα. Για να βρούμε μεγάλα θηλαστικά δεν είναι πάντα απαραίτητο να χαθούμε στο πουθενά. Είναι γνωστό ότι οι αρκούδες περιτριγυρίζουν στα χωριά μας. Για παράδειγμα για όσους ζουν (ή κάνουν διακοπές) στο ανατολικό Ζαγόρι, οι αρκούδες το καλοκαίρι είναι ένα αγαπημένο κομμάτι της καθημερινότητας. Είτε τις βλεπεις (αν σταθείς πολύ τυχερός) είτε όχι. Και πολλοί διηγούνται με καμάρι χαρούμενες ιστορίες ξαφνικών συναντήσεων που όταν δεν εμπλέκεται αρκουδάκι καταλήγουν πάντα κατά το "φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη". Τρεχάλα δηλαδή και του "θεριού" και του Γιάννη προς αντίθετες κατευθύνσεις 😀.