Breathe, breathe in the air.
Don't be afraid to care.
Leave but don't leave me.
Look around and choose your own ground.

Long you live and high you fly
And smiles you'll give and tears you'll cry
And all you touch and all you see
Is all your life will ever be.

Run, rabbit run.
Dig that hole, forget the sun,
And when at last the work is done
Don't sit down it's time to dig another one.

For long you live and high you fly
But only if you ride the tide
And balanced on the biggest wave
You race towards an early grave.

Στο background ακούγοντα οι Floyd, ανάβω τσιγάρο, φορτώνω σκέψεις και ξεκινάω...

Ψάχνω να βρω τι με τράβαει σε αυτή την εμπειρία τόσα χρόνια, γιατί έχω κολήσει και γιατί νιώθω διαφορετικά όταν μοιράζομαι με την φύση τόσα αληθινά πράγματα. Νιώθω διαφορετικά η αληθινά; Χρόνια ψάχνω να βρω την σωστή λέξη αλλά μάταια...Ισώς γιατί μια λέξη σε ένα τόσο δυνατό συναίσθημα δεν μπορεί να περιγραφεί σκέφτομαι...αφήνω λίγο το μυαλό μου να ταξιδέψει με τους ήχους των Floyd...

Οι σκέψεις και τα συναισθήματα επανέρχονται... φέρνουν μαζί πανέμορφες εικόνες, δυνατές εμπειρίες, αδρεναλίνη, περιπέτεια, αίσθηση ελευθερίας. Σκέφτομαι τις αμέτρητες ιστορίες που έχω ανταλλάξει με φίλους και γνωστούς, ζω μαζί τους την ίδια εμπειρία ταξιδεύοντας με είκονες φτιαγμένες στο μυαλό μου από τα λόγια τους. Θέλω να άφησω αμέσως τις ανέσεις( ; ) που έχω, να πάρω μαζί μου τα απαραίτητα να εξαφανιστώ, να χαθώ, να νιώσω πάλι αυτή την ελευθερία, κάπου στις Κυκλάδες ή στα Νότια της Κρήτης, δεν με νοιάζει, να κλείσω κινητά και οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αστικό πολιτισμό και να γεμίσω από τα ωραία. Να γίνω ένα με την φύση...

Οι ώρες της καθημερινότητας περνάνε με δουλειά άλλωτε δημιουργική άλλωτε βαρετή και αναγκαστική, νιώθω ώρες ώρες ότι θέλω να σπάσω τους τοίχους και να αναπνεύσω. Υπάρχει και η μουσική σκέφτομαι... επιστρέφω στο στουντιάκι μου και χάνομαι για λιγό στους ήχους που βγαίνουν απο τα synths. Ξεκινάω κάτι καλό, τώρα χρειάζεται μια καλή λούπα κρουστών για να δέσει...

Στο δρόμο για την δουλεία πέφτω πάνω σε ένα κατάστημα με είδη κάμπινγκ, μέχρι να ταξιδέψω έχω φτάσει στον προορισμό μου και ξεκινάω την δουλειά...Άρχισε για τα καλά το καλοκαίρι και έγω μαζί με μια παραγγελεία της δουλείας σκέφτομαι το ιδανικό μέρος να στήσω και να ξεφύγω. Μου χαλάει για λίγο το όνειρο η σκέψη των υποχρεώσεων και ξαναγυρνάω στην πραγματικότητα.

Κάποιος από την παρέα πετάει μια κάλη ιδέα για μια φοβερή παραλία σε ένα ήσυχο νησάκι κάπου στις Κυκλάδες, ξεκινάει η εύρεση πληροφοριών που σίγουρα θα μας φανούν χρήσιμες. Μάζι ξεκινανε και διάφορες ιστορίες από άλλο κόσμο που έχει επισκευτεί το μέρος και προσπαθώ όλα να τα βάλω σε μια σειρά.

Από τα ήχεια τώρα ακούγεται το “Time” σιγοτραγουδάω και σκέφτομαι...η σκέψη κάνει μια παύση στο solo κάπου στο 3.30 του κομματιού. Άραγε τελικά ο χρόνος σταματάει ποτέ; Αν πάντος γινόταν θα ήθελα απλά κάποιες όμορφες στιγμές να έκανα ένα πάγωμα και να ξεπάγωνα την στιγμή που θα βρισκόμουν πάλι σε ένα φανταστικό μέρος με μια όμορφη θάλασσα να αγναντεύω το άπειρο μπλε, η εικόνα να άλλαζε να βρισκόμουν μέτα σε μια λίμνη και μετά στο απίστευτο μονοπάτι προς τον μεγάλο καταράκτη στα Κύθηρα. Το μάτι μου πέφτει σε ένα άδειο μπουκάλι ψημένης ρακής που είχα πάρει απο την Αμοργό και θυμάμαι την απίστευτη γεύση που είχε όταν μέτα από το στήσιμο της σκηνής μας απέναντι στην Δονούσα που ήταν περιπετειώδης λόγο αέρα, ανακουφισμένοι και ευτυχισμένοι να απολαμβάνουμε την ρακή και να ξεκινάμε συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων. Σύντομα η παρέα μεγάλωσε και το μπουκάλι άδειασε αφήνοντας μας μια υπέροχη γεύση. Κάτι απρόοπτο θυμάμαι να με διακόπτει από την παρέα εκείνο το απόγευμα, είναι ένα ζευγάρι που με δυσκολία προσπαθεί να στήσει την σκήνη και αμέσως κόσμος από διάφορες παρέες που ήταν στην παραλία σπέυδουν να βοήθησουν με ένα πλατύ χαμόγελο. Η παρέα μεγαλώνει και άλλο και τα άστεια πάνε και έρχονται....

Έχει μπει Ιούλης και η ώρα που θα βρίσκομαι κάπου όμορφα πλησιάζει. Αυτό με κάνει και νιώθω όμορφα...Οι συζητήσεις σε όλες τις παρέες πέρνουν φωτιά. Άραγε που θα βρεί κάποιους το καλοκαίρι; Αρχίζω να ψάχνω τον εξοπλισμό, όλο και κάτι θα λείπει... μην ξέχασω να πάρω καινούργιο ψυγείο γιατί αυτό που έχουμε πάλιωσε πια. Κάποιος από την παρέα θα πρέπει να ψάξει και τα εισιτήρια. Να ξέρουμε τι μας γίνεται. Ρωτάω την κοπέλα μου τελικά αν θα επιλέξουμε τον συνδιασμό των 2 νησιών η θα πάμε σε ένα μεγάλο και να το οργώσουμε με το yaris που κάθε χρόνο κουβαλάει δυνατό φορτίο. Ψάχνω την αιώρα αλλά πουθενά. Μάλλον θα την έχει ο κολλητός που του την δάνεισα πέρυσι...Πρέπει να οργανωθούμε σιγά σιγά σκέφτομαι...

Οι Floyd συνεχίζουν ακάθεκτοι μαζί και οι σκέψεις μου...πρέπει όμως να τελειώσω ένα project που έχω, δεν με πέρνει άλλο για αναβολές.

Καλό καλοκαίρι σε όλους!
...

Πόσο πολύ μοιάζουν οι σκέψεις όλων μας!!!

Έτσι είναι φίλε Μιχάλη...μας δένει ένας κώδικας όμορφος όπως είναι το κάμπινγκ (με όλα αυτά που το ακόλοθούν).
Άντε να ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά....