Γιώργο σου εύχομαι να μην τα εγκαταλείψεις ποτέ και να είσαι μια ζωή μάχιμος
Καλοτάξιδο και το αυτοκινούμενο σου

Ρε Μπας και σας είδε η ...Κυρά Μαρία;; ...!

1)
Πριν 12 χρονια σχεδον καπου στα 19 εμεις, 4 παιδια απο Αθηνα ξεκιναμε με δυο παπακια να παμε να μηνουμε στην Σαλαμηνα ενα βραδυ με μια σκηνη και με τα sleepbang στο χερι σε οποιαδηποτε παραλια μας εκανε κλικ.
Μην τα πολυλεω βρησκουμε την παραλια κανουμε το μπανιο μας, το βραδυ πηνουμε τις μπηρες μας αρκετες θαλεγα και την πεφτουμε για υπνο κατα τις 3 ηωρα περιπου. Κατα τις 5.30 περιπου το πρωί εκει που κοιμομαστε πεταγομαστε και ξυπναμε και οι 4 ταυτοχρονα? Τι μας ειχε συμβει???

ειχε ανεβει η σταθμη της θαλασσας και ειχε μπει μεσα στην σκηνη και βρεχοτουσταν τα ποδια μας... ουγκ ουγκ

2)
Πριν 5 με 6 χρονια πηγαινω οδικως με το αμαξι απο Αθηνα μονος μου στο camping του Αρμενιστη στο δευτερο ποδι Χαλκιδικης ημερα Παρασεκυη οπου θα σηναντουσα εκει τον κολιτο μου φιλο θα μεναμε μαζι Σαββατοκυριακο εκει και Δευτερα πρωί θα την εκανε για Σαλονικα, επιδη δουλευε και θα ερχοτανε την αλλη Παρασκευη να με εβρισκε παλυ στο camping. Tην Δευτερα πουφυγε ο φιλος και εμενα μονος ακριβως διπλα απο την σκηνη, ηρθανε και στησανε δυο παιδια απο Θεσαλλονικη γυρο στα 36 χρονων ο καθενας, να μην τα πολυλεω αρχιζουμε και κανουμε παρεα και ενα βραδυ μου κανει ο ενας απο τους δυο, Γιωργο ελα στο bar του camping να κερασω καμια μπηρα (ητανε καλη ημερα γιαυτον κατι του ειχε συμβει δεν θυμαμαι και κερναγε και ηθελε να ποιει πολυ) παω απο εκει ειχε ποιει τα εντερα του, πινω μια μπηρα και τον αφηνω εκει και παω στην σκηνη μου να κοιμηθω. Το πρωί καθος εκανα το μπανιο μου στην παραλια και λιαζομουνα μου σκαει ο φιλος του λαχανιασμενος στην παραλια και με βρισκει, εντελος τρομακρατιμενος και μου κανει Γιωργο Γιωργο ελα γρηγορα σε παρακαλω πολυ, ακολουθησεμαι και τρεχα? σαλταρα εγω, λεω τι εγεινε? δεν μπορουσε να μιλησει ο τυπος, με τα πολλα μου ειπε οτι ο φιλος του εχει πεσει πανω στην σκηνη μου και ειναι πεθαμενος κατι τετοιο καταλαβα οπως μου ταλεγε...
Μουχουνε κοπει τα ποδια, εχω μηνει μ@λ@κ@ς και τρελαμενος, τρεχω προς την σκηνη μου και βλεπω τον τυπο εντελος πεσμενο πανο στην σκηνη μου και να εχει μαζευτει κοσμος, τελικα ειχε σφυγμο με λιγα λογια ειχε λιποθυμιση, λεω ουφφφφ. Ο φιλος του δεν μπορουσε να μιλησει ειχε σαστισει, λεω σε εναν εκει να φωναξει τον γιατρο του camping, μεχρι να ερθει ο γιατρος τον τραβαω απο την σκηνη και τον βαζω σε ενα φουσκωτο στρομα που ειχα που κοιμομουνα, ερχεται ο γιατρος ο οποιος φωναζει με την μια ασθενοφορο, φτανει το ασθενοφορο ''ιου ιου'' μετα απο λιγη ωρα στην σκηνη μου και του βαζουν ορο οπου σπανε φλεβες γεμιζουνε ολα αιματα γυρο και τον περνει το ασθενοφορο μαζι με τον φιλο του και τον πανε σε ενα κοντινο νοσοκομειο. (εντομεταξυ οση ωρα ητανε λιποθυμησμενος και ειχε μαζευτει κοσμος γυρο του, ανα ταχτα διαστηματα ανοιγε τα ματια, με κοιταζε, μουλεγε τι συμμβαινει με κινησεις του χεριου του (δεν μιλαγε) και με το που του ελεγα ολα ειναι κομπλε μην ανησυχεις τα ξανακλεινε
Τα παιδια ξαναηρθανε την αλλη μερα και μουπανε οτι επιδη ειχε ποιει πολυ αλκοολ το προηγουμενο βραδυ, το πρωί με το που ξυπνησε με τον ηλιο και με την ζεστη επαθε τρελη αφυδατοση και επεσε πανω στην σκηνη μου...
Απο τοτε τα παιδια μεχρι και σημερα με θεωρουν πολυ καλο φιλο τους, τις επομενες μερες που ειχα μηνει στο camping ολη την ωρα θελανε να με κερνανε φαγητο και οπως επισης ειμαστε σχεδον φιλοι μεχρι και σημερα...

Εχω στησει τη σκηνη γυρω στα 30 μετρα απο κει που σκαει το κυμα (για ελευθερο μιλαμε παντα και δεν υπαρχει ψυχη σε αποσταση 200 μετρων) κι εχω τη μηχανη διπλα στη σκηνη.
Ξαφνικα γυρω στις 3 τη νυχτα, αρχιζει και βαραει ο συναγερμος.
Μουρλα. Σηκωνομαι αμεσως, βγαινω εξω (πολυ φωτεινη νυχτα) και δεν βλεπω τιποτα.
Προσπαθησα να ηρεμησω και ξανακοιμηθω, που φυσικα δεν τα καταφερα.
Γατα ηταν, υγρασια ηταν, τι ηταν, ποτε δεν εμαθα, αλλα ψιλοζοριστηκα...

Στο ιδιο μερος με το προηγουμενο καμποσες μερες μετα, βραδυ, εχω ενα καρεκλακι και καθομαι ακριβως μπροστα στη σκηνη. Τοσο κοντα, που η πλατη της καρεκλας, σχεδον ακουμπαει το πανι της σκηνης.
Πισω και πλαι απ τη σκηνη, εχω αναψει δυο δαδες, που και γατα να περασει, φαινεται η σκια της.
Δεν εχει φεγγαρι, και ξαφνικα απο μακρυα (καμια 50ρια μακρυα), βλεπω μια σκια να περπαταει εκει που σκαει το κυμα. Οσο πλησιαζει, παρατηρω οτι ειναι μια πανυψηλη μορφη, και σιγα σιγα, αρχιζω ν αναρωτιεμαι τι πραμα ειν αυτο...
Καποια στιγμη βλεπω τον τυπο να λοξοδρομει (υπενθιμιζω οτι ειμαι καμια 30ρια μετρα απο κει που σκαει το κυμα) και να ερχεται προς εμενα.
Ο τυπος ερχεται καθαρα προς εμενα πλεον, τον κοβω γυρω στα 2,5 μετρα υψος και ειναι και τεραστιος...
Δεν κρυβω οτι ζοριστηκα ασχημα, το στομαχι μου εσφιξε, η καρδια μου αρχισε να χτυπα πιο δυνατα και δεν ηξερα τι να κανω.
Σκοταδι οπως ειπαμε πριν ο φοβος ειχε χτυπησει κοκκινο, ο τυπος εχει φτασει στα 5-10 μετρα, και τοτε παρατηρω οτι ειχε τον γιο του στους ωμους του...
Καποιον εψαχνε...

Βράδυ της Κυριακής του Πάσχα φέτος (2013) στην παραλία του χωριού Ρωμανός στην Πύλο. Γυρνάμε αργά το απόγευμα για να διανυκτερεύσουμε και καθώς στήναμε την σκηνή παρατηρώ έναν άντρα στα 50 μέτρα μακριά από εμάς, έξω από το αυτοκίνητο του, και έδειχνε κάποιον να περιμένει. Πραγματικά όταν πλεον σκοτείνιασε ήρθε και δεύτερο αυτοκίνητο με άλλον άντρα.

Την ώρα που ετοιμάζαμε κάτι να τσιμπήσουμε και είχαμε τους φακούς ανοικτούς ο ένας εξ αυτών άρχισε να φωνάζει ''σβήσε το φακό, σβήσε το φακό''. Για κάνα 10λεπτο που είχαμε τα φώτα ανοικτά δε σταμάτησε να σκούζει. Φυσικά, μετά μου χάλασε όλη η διάθεση και η ανησυχία μου είχε φουντώσει. Ήταν και ερημικό σημείο και σκοτάδι.

Την αστυνομία δεν την κάλεσα γιατί φοβόμουν που είχαμε κατασκηνώσει κοντά σε τεράστια πινακίδα που το απαγόρευε.

'Οταν πλεον μπήκαμε στη σκηνή μέχρι να αποκοιμηθώ από την κούραση πεταγόμουνα σε κάθε θόρυβο.

Χωρίς να μπορώ να αποδείξω κάτι (και δεν είδα και τίποτα), ψαράδες δεν ήταν σίγουρα, είτε έγινε διακίνηση ναρκωτικών είτε περιμέναν κάνα σκάφος από τα ανοικτά για λαθραία.

Ελεύθερο στην Λευκάδα στο τέλος ενός χωματόδρομου (~4km) όπου δεν υπήρχε τίποτα, παρά μόνο βράχια. Κατά τις βραδυνές ώρες άκουσα να έρχεται αμάξι και απόρησα με αποτέλεσμα να σβήσω ότι έφεγγε και έμεινα να παρατηρήσω στα σκοτεινά χωρίς να είμαι αντιληπτός λίγο ποιο δίπλα από την σκηνή...Τελικώς κατέβηκαν 2 άνδρες πήγανε στα βράχια και λίγο πριν επιστρέψουν ακούστηκε μηχανή από σκάφος να ανάβει και να απομακρύνετε, μετά από λίγα δεύτερα η παρέα των δύο ανδρών επέστρεψε στο αμάξι και φύγαν...Λογικά νταραβέρι...

αυτά είναι που με φοβίζουν λίγο. Δεν μού έχει τύχει τίποτα αλλά με λίγη γκαντεμιά μπορεί να μπλέξεις στα καλά καθούμενα. Τα πιο πολλά που φοβόμαστε γίνονται μόνο στις ταινίες...αλλά όχι όλα.

Ε και εμένα μία φορά έτυχε στα 5 χρόνια....αλλά ευτυχώς δεν έγινε κάτι οπότε δεν πτοήθηκα καθόλου, βέβαια αναγκάστηκα να αλλάξω μέρος μιας και μετά δημιουργήθηκε ανησυχία στην παρέα...

Σε αυτό το ενδιαφέρον θέμα θα προσθέσω κ εγώ την πρώτη μου επικίνδυνη και τρομακτική εμπειρία... Την προηγούμενη βδομάδα (29/8/13) πήγα με τον μπαμπά μου και την αδελφή μου για ελεύθερο κάμπινγκ στην Αρχάμπολη στη Νότιο Εύβοια. Τα αρχικά σχέδια ήταν να μείνουμε για δύο βράδια σε αυτή τη μαγευτική παραλία.... Η πρόσβαση στην παραλία είναι σχετικά δύσκολη, συνεπώς δεν προσελκύει πολύ κόσμο. Μετά από ένα χωματόδρομο διάρκειας 2 ωρών φτάσαμε στην αρχή του μονοπατιού για την παραλία. Μετά από 50' αντικρίσαμε την μαγευτική παραλία. ήταν απόγευμα πια. Στην παραλία ήμασταν τελείως μόνοι... . Στήσαμε τη σκηνή μας πίσω από ένα βράχο για να έχουμε σκιά το πρωί κάναμε μπάνιο, παίξαμε με τις μέδουσες και μαζέψαμε ξύλα για να ανάψουμε φωτιά. Το δειλινό ήταν σκέτη απόλαυση, το τοπίο κυριολεκτικά ονειρικό. Όταν βράδιασε ανάψαμε τη φωτιά μας και παίξαμε φυσαρμόνικα. Το φεγγάρι δεν είχε βγει μέχρι τις 11 και έτσι στον ουρανό βλέπαμε γαλαξίες και πολλά πολλά πολλά αστέρια! Ήταν υπέροχα. Κατά τις 11 και αρχίσαμε να μαζευόμαστε στη σκηνή. Εγώ και η αδελφή μου είχαμε μπει μέσα όταν ξαφνικά ακούσαμε τη μηχανή ενός σκάφους. Ετοιμαστήκαμε να βγούμε έξω να χαιρετήσουμε όταν ξαφνικά προβολείς σάρωσαν όλο το βουνό πάνω από την παραλία. Ο μπαμπάς μου κρύφτηκε πίσω από έναν βράχο και προσπαθούσε να καταλάβει τη γίνεται. Το σκάφος είχε πίσω του δεμένη μια βάρκα στην οποία κατέβηκαν δύο άντρες. Στη συνέχεια έριξαν τους προβολείς στην παραλία πολύ διερευνητικά. Φαινόταν ότι δεν ήξεραν το μέρος... όταν ο προβολέας εντόπισε τη σκηνή ξαφνικά έσβησε! Έσβησαν όλα τα φώτα και το σκάφος πήγε και κρύφτηκε μέσα σε μία από τις σπηλιές. Το βαρκάκι με τους δύο άντρες άναψε τη μηχανή και άρχισε να βγαίνει προς την ακτή. Ο μπαμπάς μου μπήκε στη σκηνή και πλέον κοιτούσαμε από το παραθυράκι. Η βάρκα δεν βγήκε στη στεριά, έκανε κύκλους. Το ότι δεν είχε φεγγάρι δυσκόλευε πολύ την όραση και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι δύσκολα διακρίναμε τι γινόταν. Το σίγουρο είναι ότι δεν βγήκαν στην ακτή και ότι θεώρησαν ότι κοιμόμαστε, εφόσον δεν είδαν κάποια κίνησή μας. Σκεφτήκαμε ότι ίσως ψάρευαν, αλλά χωρίς φως μάλλον δύσκολο. Σκεφτήκαμε μήπως κυνηγούσαν φώκιες. Ποίος ξέρει... Το σίγουρο είναι ότι έκαναν κάτι παράνομο γιατί δεν δικαιολογείται να έκλεισαν κατευθείαν τους προβολείς μόλις εντόπισαν τη σκηνή... Αποφασίσαμε να κάνουμε ότι κοιμόμαστε γιατί δεν έκαναν κάποια κίνηση να βγουν έξω άρα ότι έκαναν το έκαναν στη θάλασσα. Άλλωστε αν βγαίναμε δεν ξέραμε τι μπορεί να έκαναν αυτοί από τον πανικό τους ότι κάποιος μπορεί να τους δει. Κατά τις 12:30 ακούσαμε το βαρκάκι να πλησιάζει και τελικά έδεσε στα βράχια πίσω από τα οποία είχαμε τη σκηνή! Δηλαδή στα 10 μέτρα από μας. Ο βράχος που μας χώριζε ήταν 2,5-3 μέτρα οπότε δεν είχαμε οπτική επαφή. Εκεί αποφασίσαμε να μην το ρισκάρουμε γιατί η αλήθεια είναι ότι ήμασταν εγκλωβισμένοι. Με απόλυτη ησυχία ανοίξαμε την πίσω πόρτα της σκηνής και συρθήκαμε έξω. Μαζί μας είχαμε ένα κινητό, ένα φακό, δύο σουγιάδες, ένα ξύλο και το κλειδί του αυτοκινήτου/ Θα ανεβαίναμε στην πλαγιά από την οποία ερχόταν το μονοπάτι αλλά όχι από το μονοπάτι γιατί με ένα φως θα μας εντόπιζαν. Έτσι πήγαμε από τα βράχια. Το "αστείο" είναι ότι δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα παπούτσια μας γιατί ήταν μπροστά από τη σκηνή και δεν ξέραμε που ήταν αυτοί και αν μας έβλεπαν, οπότε ανεβήκαμε ξυπόλητοι (ακόμα βγάζω αγκάθια). Η ατυχία είναι ότι δίπλα στα βράχια ήταν οι λεγόμενες σκουριές (μια σάρα από αρχαία καμμένα μέταλλα) διότι στην περιοχή τα αρχαία χρόνια γινόταν εξόρυξη μετάλλων και υπήρχε καμίνι. Στη σάρα όπως καταλαβαίνετε γλίστραγε και έπεφτε και καμία πέτρα. Να μην τα πολυλογώ, όταν πιάσαμε πια βράχο έπρεπε να αποφασίζαμε αν θα ψάχναμε το μονοπάτι για να πάμε στο αυτοκίνητο ή αν θα μέναμε εκέι μέχρι να ξημερώσει. Η αδελφή μου (14 χρονών) φοβόταν και ήταν κουρασμένη οπότε αποφασίσαμε να μην συνεχίσουμε. Ψάξαμε ένα μέρος για να καθίσουμε και να μην φαινόμαστε σε περίπτωση που έριχναν τον προβολέα. Βρήκαμε μια σπηλιά και μπήκαμε εκεί. Κάποια στιγμή σαν να μύριζε κάτι άσχημα. άναψα στιγμιαία τον φακό και έντρομη είδα ένα κριάρι που σάπιζε!!! Πεταχτήκαμε έξω και τελικά βρήκαμε κάτι πλάκες και καθίσαμε εκεί. Το θετικό είναι ότι είχαμε πανοραμική θέα της παραλίας και ελέγχαμε τι γινόταν. Η ατυχία συνεχίστηκε όταν βγήκε το φεγγάρι... Το φεγγάρι ήταν ακριβώς πίσω μας (ήμασταν σε κόψη) και λόγω του αμφιθεατρικού σχήματος των βράχων της παραλίας, κάθε μας κίνηση προβαλλόταν σε σκιά απέναντι! Συνεπώς έπρεπε να ξαπλώσουμε και να περιμένουμε ακίνητοι να ξημερώσει... Όλο το βράδυ το βαρκάκι άναβε τη μηχανή κινούνταν λίγο και την έσβηνε. Στις 5:30 ακούσαμε ότι απομακρύνονταν και έκτοτε δεν ακούσαμε τίποτα. Όταν ξημέρωσε κατέβηκε ο μπαμπάς, πήρε τα πράγματα και φύγαμε για το αυτοκίνητο...
Αισίως είμαστε ζωντανοί... Τώρα τι ακριβώς έκαναν δεν θα το μάθουμε ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι έκαναν κάτι υποθαλάσσια. Ίσως να έκρυβαν ναρκωτικά, ίσως να ήταν αρχαιοκάπηλοι, ποιός ξέρει...Οι μόνες πληροφορίες που βρήκα στο ίντερνετ, είναι ότι στην παραλία υπάρχει σε βάθος περίπου 15 μέτρων ένα σύγχρονο ναυάγιο εμπορικού πλοίου και υποψίες για ένα αρχαίο ναυάγιο της εποχής του Τρωικού πολέμου. Ένα είναι σίγουρο, το αρχαιολογικό ενδιαφέρον της περιοχής και η δύσκολη πρόσβαση της παραλίας, μάλλον δεν προσελκύουν μόνο ήσυχους και φυσιολάτρες κατασκηνωτές...
Δεν θα έλεγα πάντως πως η παραλία είναι ακατάλληλη για διανυκτέρευση ή επικίνδυνη. Μια κακή στιγμή ήταν. Αξίζει όλοι να την επισκεφτείτε, αλλά θα πρότεινα να είστε τουλάχιστον δύο σκηνές... Εγώ πάντως ανυπομονώ να ξαναπάω, γιατί το μέρος είναι ένα από τα ωραιότερα της Ελλάδας. Αξίζει τον κόπο και την ταλαιπωρία!
Καλό χειμώνα σε όλους!!!