Στη Νότια Κρήτη δεν κάνει κρύο. Μια φορά μέσα στο καταχείμωνο, με ψόφο στην Αθήνα και ψόφο στο Ρέθυμνο, κατέβηκα στη Πρέβελη και έκανες μπάνιο στη θάλασσα. Όχι χειμερινό. Κανονικό καλοκαιριάτικο. Στη Πελοπόννησο δεν υπάρχει ούτε ένα μέρος με θερμοκρασίες Σούγιας. Μη τον μπερδεύετε με αυτά τα περί ίδιου κλίματος, γιατί θα τρέχει και δεν θα φτάνει. Χοντρά ρούχα, σκούφοι, γάντια, αδιάβροχα, ομπρέλες, χοντροί υπνόσακκοι, αλυσίδες για το αυτοκίνητο, είναι στον απολύτως απραίτητο εξοπλισμό. Όχι ότι θα τα χρησιμοποιήσει όλα οπωσδήποτε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Ο Φενεός μάλιστα, είναι ένα από τα καλυτερα μέρη για χειμερινό κάμπινγκ στη Πελοπόννησο. Ούτε σκηνή δεν χρειάζεται. Έχω κοιμηθεί Χριστούγεννα μέσα στο εκκλησάκι της λίμνης. Με τον πουπουλένιο υπνόσακο φυσικά. Και έχει πάρα πολλά ακόμη τέτοια μέρη κάτω από τ' αυλάκι. Αλλά όταν δεν έχει ξανάρθει στη Πελοπόννησο αυτά θα πάει να δει;
Αν δηλαδή κάποιος απλά θέλει να κάνει κάμπινγκ σε όμορφα μέρη, γιατί να ξεσηκωθεί να έρθει στου διαόλου τη μάνα και να πληρώσει ένα σκασμό λεφτά στα πλοία και τα διόδια, και να μη μείνει πχ στη Νότια Κρήτη; Έτσι κι αλλιώς τη Πελοπόννησο δεν θα τη δεί (ζήσει).

Τα κάμπινγκ θέλουν σίγουρα τηλέφωνο. Φυσικά δεν υπάρχουν καθόλου κάμπινγκ σε μερικά όμορφα μέρη (Καλάβρυτα, Δημητσάνα, Ναύπλιο (στα 20 χλμ).
Προτείνω πάντως απλή σκηνή και όχι απόλυτα δεσμευτικό αυτοκινούμενο ή (λιγώτερο δεσμευτικη) σκηνή οροφής.
Όταν φτάνω καπου σαν την Ολυμπία, θελω να ετοιμάσω το χώρο του ύπνου, να αράξω λίγο για να ξεκουραστώ από το ταξίδι, να πεταχτώ με το αυτοκίνητο μια βόλτα στο κοντινό χωριό ή το μουσείο, και όταν γυρίσω, το κρεβάτι μου να είναι εκεί και να με περιμένει. Και όχι να στήνω και να αλφαδιάζω μεσα στη νύχτα σκηνές οροφής. Που καλές είναι αν δεν πρόκειται να μετακινηθώ καθόλου, αν δεν υπάρχει επίπεδο έδαφος, ή αν είμαι στην Αφρική με τα λιοντάρια. Αλλά στην Ολυμπία και το Ναύπλιο, πραγματικά δεν βρίσκω το λόγο. Δε πα να 'ναι και η φεράρι των σκηνών οροφής. Το κάθε πράγμα έχει τη χρήση που του ταιριάζει.

Για να γελασουμε λίγο, θυμάμαι ότι έφαγα τέτοια ήττα με τη Βάθεια (αλλα και ολόκληρη τη Μάνη), που όταν έφτασα (κατάκοπος από το πολύωρο οδήγημα), και τη γύρισα λίγο, έγινα τόσο έξαλλος που απαίτησα να φύγουμε άμεσα. Και φαντάσου είχα ξεκινήσει από ένα χωριό κοντά στη Κυπαρισσία. Αν είχα ξεκινήσει από Αθήνα, θα της είχα βάλει φωτιά να τη κάψω . Έφτασα μέχρι το Πόρτο Κάγιο και ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσα στη Μάνη. Κάτι Στούπες και κάτι Καρδαμύλες επειδή έχουν πέντε πύργους, εγώ δεν τις λέω Μάνη. Σκατάνθρωποι είναι κι εκεί πολλοί από τους ντόπιους που έμειναν, αλλά παρόλο τον τουρισμό αντέχονται. Τις σώζει το βουνό. Πιο κάτω είναι που αρχίζει η ...έρημος.
Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι δεν έχω πάει στο φάρο στο Ταίναρο. Και για να πάω, θα πρέπει δυστυχώς να διασχίσω τη Μάνη από άκρη σε άκρη. Ίσως όταν γίνω πλούσιος να πάω με ελικόπτερο.

Στη Νοτια Κρήτη έχω ξεχειμωνιάσει κι εγώ, κάποτε στα νιάτα μου, σε μια καλύβα καλά μένα. Όντως δεν έχει κρύο, αλλά στην Κρήτη γενικώς (και δεν εννοώ πάνω στον Ψηλορείτη) έχει κι εκεί κρύα τον χειμώνα.

Πάντως δεν μιλάμε για τροχοσκηνή. Για σκηνή οροφής λέμε. Που ανοίγει και κλείνει σε δευτερόλεπτα.

Σκηνή οροφής εννοούσα. Το διόρθωσα.
Μακάρι να ήταν τροχοσκηνή.
Που τη στήνεις στο Τολό, την αφήνεις, και φεύγεις να πας στο Ναύπλιο, στο Παλαμήδι, στην Επίδαυρο, στις Μυκήνες.
Εδώ μιλάμε για μια κατασκευή που πρέπει να την ανοιγοκλείνεις συνέχεια κι αν σου έρθει κατούρημα μέσα στη νύχτα μπορεί και να σκοτωθείς κιόλας.
Δεν έχω δει ποτέ κανέναν να πηγαίνει και να 'ρχεται με τροχοσκηνή. Όπου τη στήνουν εκεί μένουν. Όχι ότι αποκλείεται η μετακίνηση. Απλά φαίνεται ότι βαριούνται να μπουν στη διαδικασία. Που εκτός των άλλων είναι δεσμευτική για τη μετακίνηση όλων μαζί.

Βιντεάκι για το στήσιμο μιας maggiolina. Εντάξει σούπερ κ@υλα!!!

Υ.Γ.Στην Κρήτη πάντως στάνταρ βρέχει πιο συχνά από το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου.

Ευχαριστώ για το χρόνο σας να αποτυπώσετε τις εμπειρίες σας στην Πελοπόννησο.
Για μενα αν ήμουν μόνος η maggiolina δεν θα ηταν προς διαπραγμάτευση. Το αφήνω ομως στιν ακρη λογω των οικογ. υποχρεώσεων.
Το αυτοκινούμενο το σκεφτόμασταν ως λύση εναλλακτικων διακοπών αλλα τα χιονια - αλισιδες και ο χωρος διαμονής εκτός των δημοφιλοι προορισμών του δίνει αρκετά μειων.
Μένει η διαμονή σε κατάλυμα ως η πιο ορθή επιλογή αλλά όχι αυτο που είχα στο μυαλο μου. Οχι λογω χρηματων αλλα λογω εμπειρίας

Τα χιόνια που λες, είναι ακραία αλλά όχι πρωτοφανής πιθανότητα. Είναι ένα ρίσκο που δεν το αγνοείς, αλλά πολύ εύκολα το αναλαμβάνεις. Όχι χωρίς αλυσίδες βέβαια.

Το αυτοκινούμενο μπορείς να το παρκάρεις και στο κέντρο του Ναυπλίου. Δεν θα βγάλεις καρέκλες βέβαια και θα έχεις να λύσεις και κάποια θέματα με τα νερά της τουαλέτας. Η ενοικίαση όμως και τα διόδια, το κάνουν πολύ ακριβό. Οι μικρομετακινήσεις του επίσης είναι δύσκολες. Είναι εντελώς άβολο. Εξαιτίας του θα χάσεις αυτό που ζητάς. Τη γνωριμία με τον τόπο. Και αυτό είναι ακόμη χειρότερο και από το χρήμα που θα δώσεις.

Για μένα η λύση για να διατηρήσεις ένα μέρος των προσδοκιών σου, είναι ένας συνδυασμός αντίσκηνου σε ανοικτά οργανωμένα κάμπινγκ (Ολυμπία, Μυστράς), και ξενώνα (Καλάβρυτα, Δημητσάνα). Μιλώντας πάντα για τους mainstream προορισμούς.
Στο Ναύπλιο μπορείς να μείνεις σε κάποιο κάμπινγκ στο Τολό ή το Δρέπανο (αν είναι ανοικτά), αλλά και η ατμόσφαιρα σε ένα ξενοδοχείο στη παλιά πόλη είναι ξεχωριστή. Διαλέγεις και παίρνεις.

Κι αν θελήσεις να γνωρίσεις την Πελοπόννησο που δεν πατιέται τόσο πολύ, να ξέρεις ότι κι αυτή είναι όμορφη και μεγάλη. Και δεν χρειάζεσαι πάντα ξενώνες και κάμπινγκ.
Αν έχεις μέρες θα μπορούσες να προσθέσεις και έναν τέτοιο προορισμό στην εκδρομή σου.

Δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα με την αντοχή της σκηνής σε κακό καιρό άμα έχεις μια καλούτσικη σκηνή.
Το πρόβλημα είναι τι κάνεις έξω από το αυτοκίνητο και έξω από την σκηνή, ειδικά άμα βρέχει.

Ποια χιόνια; Ποιες αλυσίδες; Μου φαίνεται δύσκολο να υπάρχει στο φόρουμ άνθρωπος με πιο στενή σχέση με την Πελοπόννησο από εμένα. Σχετίζομαι άμεσα ή έμμεσα με τη Λακωνία, την Ηλεία, την Επίδαυρο, το Ναύπλιο, τον Πάρνωνα, τη Γορτυνία και την Αρχαία Κόρινθο, έχω δουλέψει στην Πάτρα, στην Καλαμάτα, στο Κιάτο και στο Γύθειο. Πηγαινοέρχομαι κάτω απ' τ' "Αυλάκι" , σε όλα αυτά τα μέρη και σε άλλα τόσα, περισσότερο από 30 φορές το χρόνο. Χειμώνα και καλοκαίρι. Αλυσίδες στο αυτοκίνητο έχω βάλει μόνο δύο φορές στα τελευταία 22 χρόνια που οδηγώ.
Για τον Μοριά μιλάμε, όχι για τις Άλπεις.

Το λες σαν να είπαμε ότι ντε και καλά θα χιονίσει.
Σπάνιο είναι αλλά θα μπορούσα να σου απαντήσω ότι κάθε χρόνο ο πεθερός μου αλλάζει τη μερα κάποιας αναχώρησης από το χωριό, για να αποφύγει τα χιόνια στο Αρτεμίσιο. Και κάθε χρόνο χωρίς εξαίρεση, δημιουργούνται προβλήματα με αποκλεισμένους οδηγούς στο Αρτεμίσιο. Τους βλέπουμε στη τηλεόραση να γκρινιάζουν ότι πάγωσαν και ότι το κράτος τους εγκατέλειψε κλπ. Πριν λίγα χρόνια φίλος που γύρναγε από Καλαμάτα (στις γιορτές ήταν), έκανε μια μέρα να φτάσει στην Αθήνα χωρίς αλυσίδες. Και αυτά πάνω στην εθνική. Όχι σε τίποτα επαρχιακούς δρόμους πάνω στα βουνά (πχ Καλάβρυτα). Εγώ που δεν πάω κάτω τόσο συχνά (πάω όμως σε τέτοια μέρη), έχω βάλει αλυσίδες κάθε χρόνο. Τελευταία φορά πέρσι μέσα Μαρτίου.
Το να χιονίσει δεν είναι κάτι σίγουρο ούτε στις Άλπεις στην εποχή μας. Ακόμα και στα χιονοδρομικά το χιόνι είναι φτιαχτό κατά παραγγελία..
Αλλά εγώ δεν θα τριγύρναγα το χειμώνα σε Καλάβρυτα και Δημητσάνες χωρίς αλυσίδες στο πορτμπαγκάζ. Μια φορά θα σου τύχει.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πρόβλημα. Ίσα ίσα μακάρι να είμαι σε τέτοια μέρη και να χιονίζει.
Βέβαια σε αυτή τη περίπτωση θα προτιμούσα να οδηγάω ιχ και όχι ολόκληρο φορτηγό.

Το λέω για τον φίλο τον Tsalapos, που είπε ότι αποκλείει την περίπτωση του αυτοκινούμενου λόγω χιονιού, αλυσίδων κ.λπ.

Φυσικά και μπορεί να χιονίσει, άλλωστε όπως λες το θέλουμε κιόλας τέτοιες μέρες, αλλά δεν είναι το πιο σύνηθες φαινόμενο. Και οι προγραμματισμό ίσως γίνονται με βάση τον κανόνα, όχι την εξαίρεση.
Πέρυσι εμένα με σήκωσε ανεμοστρόβιλος στο Κατάκολο, την τελευταία βδομάδα του Αυγούστου. Τι να κάνω να μην πάω για κάμπινγκ εκείνη την εποχή γιατί μπορεί μια φορά στα 10 χρόνια να γίνει κι αυτό;

Το Αρτεμίσιο που αναφέρεις είναι σε ένα από τα πιο δύσκολα κλιματολογικά σημεία της Πελοποννήσου, μία - δύο φορές το χρόνο το πολύ μπορεί να κλείσει για λίγες ώρες, άντε να σου πω και μια μέρα. Ε και; Σύντομα θα το ανοίξουν και μέχρι τότε θα παίζουν τα παιδιά χιονοπόλεμο έξω απ'το αυτοκινούμενο. Μια χαρά, εγώ θα παρακαλούσα να μου τύχει σε διακοπές.