Τα Χριστούγεννα είναι το χειμώνα.
Για χιόνι παρακαλάνε ολοι τα Χριστούγεννα. Για χειμωνιάτικες διακοπές να σχεδιάζεις.
Αδιάβροχα και ομπρέλες για όλους, είναι στα "εκ των ων ουκ άνευ". Και οι αλυσίδες φυσικά για το αυτοκίνητο. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις.
Η δυτική Πελοπόννησος είναι ονομαστή για τις βροχές της. Και η υπόλοιπη δεν πάει πισω. Πριν 2 χρόνια η κόρη μου ήταν τα Χριστούγεννα στη Δημητσάνα με τους προσκόπους, και έβρεχε 4 μέρες συνέχεια. Στα ορεινά υπάρχουν δύο μεγάλα και ένα μικρό χιονοδρομικό και όλη η Πελοπόννησος είναι διάσπαρτη με μερικά από τα μεγαλύτερα βουνά της πατρίδας μας. Από αυτά με το χιόνι.
Πάντως αν θες τη γνώμη μου το κάμπινγκ δεν είναι η καλύτερη επιλογή για οικογενειακές χειμωνιάτικες διακοπές.
Όχι ότι δεν γίνεται, αλλά σίγουρα θα ζοριστείς, και ακόμη πιο σίγουρα θα χάσεις πολλά από την ατμόσφαιρα του χειμώνα.
Για να χαρείς τον τόπο πρέπει να προσαρμοστείς στην εποχή.
Ετοιμάσου να χαρείς το τζάκι και όχι την παραλία.

Πές και τι ηλικία έχετε εσείς και τα παιδιά, που είναι σημαντικός παράγοντας.

Οι γονεις 34 και τα παδια 4-6.

Είναι μικρά τα παιδιά, όχι ότι δεν γίνεται αλλά καλύτερα αν ξεκινήσετε για κάμπινγκ, όταν ο καιρός θα είναι κακός να μένετε σε δωμάτιο ή ξενοδοχείο.

Επειδή έχω εμπειρία από χειμερινό κάμπινγκ σου προτείνω να φοράτε όλοι φλις πάνω και κάτω.
Φλις ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ και φλις μπλούζες. Σαν αθλητικες φόρμες αλλά από φλις. Με αυτά θα κοιμόσαστε και τα βράδια στην σκηνή.
Και από ένα χοντρό μπουφάν με κουκούλα και από ένα αντιανεμικό ή αδιάβροχο παντελόνι, για να τα φοράτε πάνω από τα φλις άμα κάνει κρύο.

Δεν είναι τόσο εύκολο να ψάχνεις τα Χριστούγεννα για δωμάτιο επί τόπου και με κακό καιρό. Στους δημοφιλείς προορισμούς (Ναύπλιο, Καλάβρυτα, Δημητσάνα, κλπ) τα δωμάτια τα Χριστούγεννα κλείνονται από πριν.
Πάντως αν ψάχνεις χάσιμο σε ερημιές με αντίσκηνα μέσα στο χειμώνα, υπάρχουν κι άλλα μέρη από αυτά που σου πρότεινα. Πχ η λίμνη Δόξα, η λίμνη Τσιβλού, τα καταφύγια στο Μαίναλο και τον Παρνωνα (που φτάνει εύκολα αυτοκίνητο), ο φάρος στο Ταίναρο, η λίμνη Λαδωνα, τα χωριά πίσω από το Χελμό (Σόλος, Περιστέρα), η περιοχή της Φολόης, οι παραλίες της Καραθωνας στην Αργολιδα και της Βοιδοκοιλιάς στη Μεσσηνία έρημες μέσα στο χειμώνα, όποια άλλη παραλία σου καπνίσει, κλπ κλπ κλπ.
Αλλά αυτά είναι μέρη για χάσιμο και όχι για κάποιον που έρχεται πρώτη φορά για να γνωρίσει τη Πελοπόννησο.
Και μάλιστα το χειμώνα, και μάλιστα οικογενειακά.
Πάντως απ όλα έχει ο μπαχτσές.

Η Πελοπόννησος έχει τα πάντα. Έχει παραλίες και βουνά, χιονοδρομικά κέντρα και ποτάμια, χωριά που μοιάζουν με νησί κι άλλα ορεινά που θέλεις τζάκι και κάστανα. Έχει λίμνες, μεγάλες πόλεις και ερημικούς οικισμούς, καταρράκτες και ιαματικά λουτρά, σεληνιακά τοπία και κατά φύτρες πλαγιές. Έχει μνημεία και μερικές χιλιετίες ιστορίας. Σύγχρονους αυτοκινητόδρομους και χωμάτινες διαδρομές του Ακρόπολις.
Βεβαίως όμως δεν είναι μικρή. Άλλωστε κάποτε υπήρξε μόνη της το μισό και βάλε ελληνικό κράτος.

Δεν μπορείς φυσικά να πεις πως θα δεις όλη την Πελοπόννησο σε ένα μόνο ταξίδι. Αναγκαστικά πρέπει να επιλέξεις κάποιους προορισμούς και ν'αφήσεις τους (πολλούς) υπόλοιπους για κάποια επόμενη φορά.

Το κλίμα μην σε ανησυχεί, σε γενικές γραμμές είναι ήπιο. Φυσικά αν ανέβεις στο βουνό θα κάνει κρύο και προφανώς αν σκοπεύεις να κινηθείς πολύ προς τα δυτικά παράλια κάποιες μέρες μπορεί να είναι βροχερές. Συνήθως όμως δεν έχουμε ακραίες καταστάσεις.

Εγώ θεωρώ τον ελληνικό χειμώνα ωραία εποχή για κάμπινγκ και δεν το συζητώ καν, ένα ταξίδι με σκηνή οροφής το χειμώνα είναι αξιοζήλευτη εμπειρία. Ασ' τ' αυτοκινούμενα να περιμένουν κάποιον άλλο.

Ενδεικτικά σου αναφέρω τα σημεία που θα διάλεγα εγώ για να πάρω μια γενική εικόνα από το Μοριά:

Ο Ισθμός αξίζει μια στάση για καφέ και το Ναύπλιο έχει σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα (εν πολλοίς μοναδικό) ιστορικά κέντρα της Ελλάδας.
Πάτρα και Καλαμάτα είναι μεγάλες σχετικά πόλεις με πολλά όμορφα σημεία.
Η Γορτυνία είναι η καρδιά της Πελοποννήσου, η Δημητσάνα κι η Στεμνίτσα πρώην αρχόντισσες, ενώ απ'τα Λαγκάδια βγήκαν οι πετράδες και χτίστες μάστορες που έφτιαξαν τον κλασικό πελοποννησιακό αρχιτεκτονικό ρυθμό των πέτρινων σπιτιών με την κεραμοσκεπή ή την πλάκα του σχιστόλιθου στην οροφή τους. Όλα αυτά τα γυρίζεις άνετα σε μία μέρα.

Η Ολυμπία βρίσκεται σε ένα απαράμιλλης γλυκύτητας φυσικό περιβάλλον, περιλαμβάνει τον αρχαιολογικό της χώρο και τέσσερα μουσεία, γειτνιάζει με μια αμμουδιά εξήντα χιλιομέτρων, τη μεγαλύτερη στην Ελλάδα, που ξεκινάει από την Κυπαρισσία και καταλήγει στο Κατάκολο και είναι πανανθρώπινο σύμβολο γιγαντιαίας εμβέλειας. Τόσο που σίγουρα αν την επισκεφθείς θα συναντήσεις στο Στάδιό της κάποιον που έχει έρθει από την άλλη άκρη της γης μόνο και μόνο για να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του να τρέξει εκεί.

Η ακτή της Κυνουρίας στην ανατολική πλευρά και τα χωριά του Πάρνωνα (ο Πραστός και νοτιότερα ο Κοσμάς για παράδειγμα) είναι μια από τις πιο γοητευτικές γωνιές της Ελλάδας.

Αλλά Πελοποννήσου χωρίς κάστρα δεν υπάρχει. Οπότε διάλεξε τουλάχιστον ένα από τη Μονεμβασιά, την Κορώνη τη Μεθώνη και την καστροπολιτεια του Μυστρά. Η Μονεμβασιά φυσικά είναι ασυναγώνιστη.

Άφησα για το τέλος τη Μάνη, που δυστυχώς δεν αρέσει στον φίλο Pankan. Και η αλήθεια είναι πως τη Μάνη ή τη λατρεύεις (όπως εγώ) ή την απεχθάνεσαι. Όμως έτσι κι αλλιώς Μάνη στον πλανήτη υπάρχει μόνο μία. Με όλες τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις της, με ταγματασφαλίτες, αλλά και τους ενδοξότερους αντάρτες του ΕΛΑΣ, με άγριο τοπίο και γλυκούς ανθρώπους, με φτώχεια και μεγαλομανία ταυτοχρόνως, με απότομα βουνά και ατελείωτη θάλασσα. Και βεβαίως με το πιο όμορφο χωριό του μέχρι σήμερα γνωστού σύμπαντος, τη Βάθεια. Που επιπλέον δεν έχει καμία μα καμία μα καμία μα καμία πλέον τουριστική υποδομή κι έτσι φέτος στις 18 Αυγούστου περπατούσα μόνος μου μέσα στο χωριό (κι ήταν σαν να μπήκα σε χροκάψουλα και γύρισα μερικούς αιώνες πίσω) , ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα απλώς γινόταν ο κακός χαμός από ορδές εδώδιμων και αλλοδαπών τουριστών.

Πολύ όμορφα τα είπες Νίκο.
Δεν του μένει παρά να διαλέξει διαδρομή.

Νομίζω όμως ότι ξέχασες τον οδοντωτό για τα Καλάβρυτα. Η μοναδική εμπειρία ενός εντελώς ιδιαίτερου τρένου και η υπέροχη φύση του Βουραικού. Και στο τέλος τα όμορφα και ιστορικά Καλάβρυτα.

Και έχω την αίσθηση ότι δεν έχεις πάει στην αρχαία Μεσσήνη. Εγώ τουλάχιστον δεν βρίσκω σύγκριση με την Ολυμπία. Στην ομορφιά του τοπίου και του εντυπωσιακού αρχαιολογικού χώρου δηλαδή, εξαιρώντας φυσικά όλα αυτά τα περί παγκοσμίου συμβόλου που είναι πράγματι αληθινά για τη Ολυμπία. Α, ναι. Και τον Ερμή και την Νίκη, που είναι ότι αξίζει πιο πολύ στην Ολυμπία. Εννοείται βέβαια ότι μια επίσκεψη στην Ολυμπία, πρέπει να είναι πολύ ψηλά στα σχέδια που θα κάνει.

Για τη Μάνη όπως τα λες είναι. Εγώ απλά σιχάθηκα να οδηγώ ατελείωτες ώρες σε φαινομενικά (στο χάρτη) σύντομους δρόμους, για να φτάσω κομματια σε μια "φωτογραφία". Σε μια απόλυτη ερημιά με βράχια, τριβόλια σαν σίδερο και δυο πύργους. Και όλα τα υπόλοιπα δηλαδή.
Η Βάθια το καλύτερο μέρος στο συμπαν; Περι ορέξεως κολοκυθοπιτα βέβαια, αλλά αναρωτιέμαι δεν έχεις πάει στην Ήπειρο, στα ορεινά της Ρούμελης και σε τόσα άλλα μέρη που αναφέρεις κι εσύ; Τι σχέση έχει το δήθεν και η αφίσα, με το πραγματικό; Η Βάθεια είναι το Φραγκοκάστελλο της Πελοποννήσου. Ποτέ άλλοτε δύο μέρη δεν μου φάνηκαν τόσο κατώτερα των προσδοκιών που είχα για αυτά.

Όσο για τη σκηνή που λες, θα πω πάλι ότι είναι βέβαιο ότι θα χάσουν πάρα πολλές από τις ομορφιές του χειμώνα και πιθανά θα ξοδέψουν και πολλαπλάσιο χρήμα. Χειμωνιάτικη περιήγηση σε πόλεις και χωριά πάνε. Όχι στα βουνά και τις παραλίες. Που θα μείνουν στο Ναύπλιο; Που θα μείνουν στα Καλάβρυτα; Που θα μείνουν στη Δημητσάνα; Που θα μείνουν στην Ολυμπία; Τα κάμπινγκ το χειμώνα είναι κλειστά. Και μη μου πεις στο τάδε πάρκινγκ ή στο τάδε χωράφι σε κάποια ερημιά, μακριά από το μέρος που υποτίθεται ήρθαν να δούν, ψάχνωντας νερό και τουαλέττα. Η κάθε εποχή και το κάθε μέρος έχει τον τρόπο του. Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ. Έχει μέρη με τον τόνο η Πελοπόννησος για να γυρίσεις το χειμώνα με σκηνή. Αλλά δεν είναι αυτά που θα επισκεφθεί κάποιος που έρχεται πρώτη φορά. Και μάλιστα χειμώνα.Καμμία σχέση.

Όσο για τον καιρό τα Χριστούγεννα στη Πελοπόννησο, επισυνάπτω μια φωτογραφία από τα πιτσιρίκια, τα Χριστούγεννα πριν 2 χρόνια, στη Δημητσάνα. Εντάξει έβρεχε γι' αυτό τα αδιάβροχα, αλλά κατά τα άλλα αυτό είναι το τυπικό ντύσιμο του χειμώνα. Που και η βροχή τυπική είναι το χειμώνα. Δεν είναι Λιβυκό. Κάνει κρύο. Βρέχει. Χιονίζει. Είναι χειμώνας, παρακαλάμε να χιονίσει και είναι υπέροχα.

Μένω στην Καλαμάτα.

Το χειμώνα εδώ έχει ΚΡΥΟ. Το ξέρω γιατί ξέρω τι ρούχα φοράω, και πόσα πληρώνω στη ΔΕΗ για τη θέρμανση με το κλιματιστικό μου.

Επίσης, το χειμώνα εδώ ΒΡΕΧΕΙ.

Αυτά, ελπίζω να βοήθησα λίγο για να κατανοήσεις τις καιρικές συνθήκες. Για τους προορισμούς σού τα έχουν πει τέλεια οι άλλοι

Να γιατί δεν πρέπει να λαμβάνεις τοις μετρητοίς ούτε ότι λένε οι αυτόπτες μάρτυρες.

Το χειμώνα φυσικά κάνει κρύο. Παντού. Και στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη και στην Ρόδο. Ακόμα και στη Βηθλεέμ χιόνιζε τα Χριστούγεννα. Όμως άλλο το κρύο στο Γύθειο ας πούμε κι άλλο εκείνο στο Νοβοσιμπίρσκ. Άλλο στο Ναύπλιο κι άλλο στο Νευροκόπι.
Και βεβαίως άλλο το θερινό και άλλο το χειμερινό κάμπινγκ. Άλλος εξοπλισμός και άλλος σχεδιασμός χρειάζεται για το πρώτο και άλλος για το δεύτερο.

Επειδή όμως συμβαίνει να είμαι λάτρης της χειμερινής κατασκήνωσης και την Πελοποννήσου ταυτοχρόνως, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως δεν είναι καθόλου απαγορευτικό το κάμπινγκ στην Πελοπόννησο (σε πολλά σημεία της τουλάχιστον) κατά τους χειμωνιατικους μήνες. Εγώ το κάνω συχνά σε μέρη έως τα 800 μ. υψόμετρο. Πέρυσι τα Χριστούγεννα φερ'ειπείν έκανα δύο διανυκτερεύσεις στον Φενεό, στη λίμνη Δόξα. Εννοείται πως πριν ενημερώνομαι για τις κλιματικές συνθήκες που προβλέπονται. Οι καλές μέρες μέσα στον χειμώνα δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο στον Μοριά.

Βεβαίως έχω αντιληφθεί το πνεύμα με το οποίο μιλάει o Pankan. Θεωρεί πως ο χειμώνας προσφέρεται για άλλου τύπου δραστηριότητες και οπωσδήποτε δεν κάνει λάθος. Αλλά γιατί κάποιος να μην δοκιμάσει και την εμπειρία της χειμερινής κατασκήνωσης. Κι αν δεν του αρέσει στο κάτω-κάτω, ας βρει μετά κάποιο δωμάτιο να μείνει. Ίσως στη φουλ σεζόν των Χριστουγέννων να είναι λίγο δύσκολο να βρεις κάτι σε νορμάλ τιμές μέσα στο Ναύπλιο ή στη Δημητσάνα ή στα Καλάβρυτα. Αλλά σίγουρα δεν θα είναι δύσκολο να βρεις λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά. Στο Τολό ή στην Ολυμπία ας πούμε. Η τουριστική υποδομή της Πελοποννήσου είναι τεράστια.

Επίσης ο φίλος μας μάς είπε πως διαθέτει μια maggiolina. Μιλάμε δηλαδή για την ναυαρχίδα των σκηνών οροφής παγκοσμίως. Σχεδιασμένη να ανταπεξέρχεται σε ένα ευρύτατο φάσμα κλιματικών συνθηκών και χρησιμοποιημένη κατά κόρον σε ταξιδιωτικές περιπέτειες από τη Γη του Πυρός ως τις ασιατικές στέπες και από τη Σαχάρα μέχρι την Ισλανδία. Ιδανική για road trip όπως αυτό στην Πελοπόννησο. Εγώ πάντως τον ζηλεύω. Κι αν θα μπορούσα να δώσω μια συμβουλή είναι να προμηθευτεί ένα αερόθερμο αυτοκινήτου (12 v. από αυτά που συνδέονται στον αναπτήρα του οχήματος) με καλώδιο 2μ. για να ζεσταίνει για λίγο πριν τον ύπνο τη σκηνή οροφής. Επίσης κι ένα καμινέτο για να ζεσταίνει νερό όποτε το χρειαστεί. Κυρίως για τα παιδιά.

Άλλωστε στην Πελοπόννησο λειτουργούν τον χειμώνα και αρκετά κάμπινγκ. Σίγουρα ένα στο Γύθειο (εγώ έχω ήδη κλείσει για τα μέσα Νοεμβρίου) και ένα στον Μυστρά, στην Ολυμπία επίσης, αλλά και στην Αργολίδα. Πιθανότατα αυτά δεν είναι τα μόνα, θυμάμαι υπάρχει ένα σχετικό νήμα εδώ στο φόρουμ.

Όσο δε για την περίπτωση του ελεύθερου κάμπινγκ κι αυτή δεν είναι απαγορευτική. Εννοείται πως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις πας βλέποντας και κάνοντας. Αν δεις ας πούμε πως πάνω στον Λογκανίκο στον Ταϋγετο ή στην Παναγία τη Μαλεβή στον Πάρνωνα ή στη Στεμνίτσα κάνει κρύο το βράδυ, θα οδηγήσεις 20-30 χιλιόμετρα πιο κάτω, που θα βρεις λιγότερο ζόρικες θερμοκρασίες. Αυτό άλλωστε είναι το νόημα της σκηνής οροφής:η ελαστικότητα και η ευκολία στις μετακινήσεις.

Υ. Γ.) Pankan, με εκπλήσσει είναι η αλήθεια που θεωρείς δήθεν τη Βάθεια. Ένα απ'το λίγα μέρη-καρτ ποστάλ στην Ελλάδα, που παραμένει κανονικό μέρος. Με τους κανονικούς της ανθρώπους, που ζουν (το καλοκαίρι δηλαδή οι περισσότεροι που γυρίζουν στο χωριό τους) στα υπέροχα αλλά κανονικά σπίτια τους (πυργόσπιτα εν προκειμένω) και έχουν τις κανονικές ζωές τους. Εννοώ όχι τις τουριστικές τους μάσκες. Μάλλον το μόνο που δεν είναι κανονικό στη Βάθεια είναι η μεγαλειώδης απεραντοσύνη του τόπου.