...ήταν ένα χωράφι παραθαλάσσιο που κάποιος αποφάσισε να το κάνει κάμπινγκ... ή μάλλον να το βαφτίσει έτσι. Φτάσαμε μετά κόπων και βασάνων αφού το gps μας οδήγησε μεσα απο εναν χωματοδρομο απίστευτης ταλαιπωρίας. Ευτυχώς καταφεραμε να επιστρεψουμε στην ασφαλτο και να ακολουθησουμε τον χάρτη όπου και φτασαμε στο καμπινγκ. Θέσεις αρκετες αλλα οχι οριοθετημενες οι περισσότερες με αποτελεσμα να έχεις παρεα όποιον ηθελε να στησει διπλα σπυ ή να βαλει το τραπεζι του παρέα με την σκηνη σου.... ? Σκιες όχι πολλες εκτος εξαιρεσεων που όμως ειναι πιασμενες και κλεισμενες. Πολλες οικογενειες και αρκετα πιτσιρικια αλωνιζουν χωρις όρια ησυχιας κλπ... Οι γονεις τους δε... στην παραλια αραχτοι... Όχι οτι ειναι μεγάλη η παραλια... αλλά τους χωραει... Οι τουαλετες σε καλο επιπεδο απο καθαριοτητα αλλά απο ζεστο νερο ΓΙΟΚ! Μας ειπαν βεβαια οι ιδιοκτητες οτι εαν καναμε λιγο υπομονη ολοι βολευονται... Ημαρτον....! Αφου στησαμε και ειπαμε να ανεχτουμε οτι το μινιμαρκετ δεν εχει ουτε τα υποτυπωδη... (μονο σαπουνι, ξυραφακια, νερο και αναψυκτικα...) τελικώς αποφασισαμε να φυγουμε την επομεμη μέρα... παρα την ταλαιπωρια μας και φτάσαμε στο Μέλισσα στην Κυλλήνη όπου ήταν η νυχτα με τη μέρα........ Κρίμα γιατί είχαμε και την παρεα μας που πήγανε εκει και με πολυ υπομονή και επιμονή τελικώς μεινανε... Αλλα το απερριψαν κι εκεινοι...