Πήγα στην Ελαφόνησο και στο συγκεκριμένο κάμπινγκ 5 χρόνια πριν. Τότε ακόμα απ΄ ότι διαβάζω εδώ υπήρχε εκείνη το καταπλητικό μπαράκι στο σημείο που ενώνονται οι δύο παραλίες στο Σίμο, μάλλον περί του Παντελή ο λόγος. Το κάμπινγκ, όπως και όλοι σχεδόν στο νησί, μία εμφανής προσπάθεια να τ' αρπάξουμε. Θέσειις όχι απαραίτητα χειρότερες από άλλα κάμπινγκ, αλλά μές στο τσιμέντο, με πολύ λίγη σκιά, αίσθηση πάργκινγκ και όχι επαφής με την φύση. Γενικά ευγενικοί. Το εστιατόριο σε στυλ φασφουντάδικο του ΄80, ακριβό ακόμα και τότε και όχι ποιοτικό. Η παραλία ήταν και πολύ κοντά και τέλεια. Αλλά μετά από 3 μέρες στο νησί δεν άντεξα τους ντόπιους, φτηνοί, πονηροί, και ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου που ζήτησα απόδειξη για να την πάω στην τουριστική αστυνομία... Μεγάλες στιγμές!. Ωστόσο το μέρος ειδικά σε χαμηλή σαιζόν, είναι απολαυστικό. Αν με έβγαζε ο δρόμος μου ξανά θα έμενα απέναντι στην Πελοπόννησο, που και φθηνά ήταν και περισσότερες επιλογές θα είχα, και θα έκαν μπάνιο στην παραλία που είναι κοντά στο λιμάνι του φέρυμποτ που σε πάει στην Ελαφόνησο. Μιλάμε για ακριβώς την ίδια ποιότητα παραλίας και αν ακόμα τα καραβάκια ταξί χρεώνουν σε λογικές τιμές, θα πήγαινα απέναντι με μία ομπρέλα και θα επέστεφα το βράδυ. Κι όλα αυτά γιατί δεν θέλω με την συμπεριφορά μου να βοηθώ όλους αυτούς που κατέστρεψαν την φυσική αίσθηση που προσέφερε ένα τόσο όμορφο μέρος. Η ζωή κάνει κύκλους ωστόσο!