Είχα αποφασίσει την τοποθεσία και με βάση αυτά που ξέρω και τα σχόλια των υπολοίπων κατασκηνωτών που έχουν επισκεφτεί τα κάμπινγκ της περιοχής, αποφάσισα να πάω στο κάμπινγκ παλούκι. Φορτωμένος με τίγκα το πίσω μέρος, μέχρι και ποδήλατα + 4 άτομα μπαίνω σιγά σιγά από την είσοδο και βλέπω έναν κύριο να κάθεται σε μια καρέκλα. Τον χαιρετάω κόβοντας ακόμα πιο πολύ και δεν μου δίνει σημασία. Εγώ προχωράω χωρίς να ξέρω που είναι η υποδοχή και μετά από 30 μέτρα σταματάω και βλέπω έναν νεαρό να μου λέει με ύφος (αλλά του ότι πρέπει να το πει) ότι πρέπει να γυρίσω πίσω γιατί είναι παράνομο να μπω χωρίς άδεια. Δεν το είχα σκοπό του λέω και γυρίζω πίσω προς την είσοδο και βλέπω τον κύριο που καθότανε όταν έμπαινα να μου λέει με ύφος (αυθεντικό δικό του) ότι έπρεπε να σταματήσουμε. Που του λέω; Σταμάτησα, χαιρέτησα .. και μάλιστα η ταμπέλλα που γράφει reception είναι καρφωμένη ψηλά και δεν την προσέχεις. Με συνεχόμενο το ύφος μου λέει: να φύγετε. Μα έτσι κι αλλιώς δεν θα έδινα τα λεφτά μου σε σένα που κόβεις φάτσες!! Πόσους έλληνες έχω; Αα δεν χωράνε άλλοι!! Από όσο μπόρεσα να δω, αυτά τα λίγα λεπτά που έμεινα, έχει ησυχία υπερβολική, οριοθετημένες θέσεις σκιερές, ωραία θάλασσα και δέντρα πολλά. Πήγαμε σε διπλανό κάμπινγκ