Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις...
Καταρχήν νόμιζα ότι βρέθηκα σε θέρετρο συνταξιούχων αγροφυλάκων, αφού οι μονιμάδες έχουν δημιουργήσει "γειτονιές" και επιδίδονται σε ασκήσεις αυθαιρεσίας. Σταθερές κατασκευές, πλάκες πεζοδρομίου, φράχτες, πέργκολες, ραμποτέ, κρεμαστοί ανεμιστήρες και άλλα πολλά συμπαθητικά. Γι αυτούς ζει και αναπνέει το camping...
Το υπόλοιπο είναι αφημένο στην τύχη του. Ο χώρος των σκηνών, μέτρια σκιασμένος με διαστήματα που οι σκηνές δεν πλησιάζονται, στρωμένος με χώμα και πέτρα. Σκηνές, αυτοκίνητα, αυτοκινούμενα, μπετονιέρες, κλαρκ μοτοσυκλέτες, ατάκτως ερριμμένες στο χωράφι, κανείς δεν νοιάζεται.
Δεν υπάρχει λουλούδι ή θαμνάκι (κάτι να σου δροσίζει το μάτι ρε αδερφέ) ούτε για δείγμα, ένας τύπος τις πρώτες δύο μέρες ανακάτευε τις πέτρες με ένα μαντζαφλέρι, μετά εξαφανίστηκε κι αυτός.
Δεν υπάρχει πουθενά κάδος απορριμάτων (!!), και είσαι υποχρεωμένος να βγάζεις εσύ τα σκουπίδια σου έξω από το camping (!!!!!).
Το market (λέμε τώρα...) δυο φρυγανιές κι ένα πακέτο μπισκότα ενώ ο χώρος του καφέ/εστιατορίου με πάγκους κατασκήνωσης σκεπασμένος με ψευδοροφή και ανεμιστήρες από το ταβάνι. Ο δε καφές (εσπρέσο πχ) φτιαγμένος σε οικιακή μηχανή με κάψουλα και χτυπημένος στη φραπεδιέρα, παρόλα αυτά 2 ευρώ... (ούτε καφέ θα πιεις...). Υπάρχει κι ένας "ψύκτης" που βγάζει νερό έτοιμο για τσάϊ... (...ούτε νερό)
Η παραλία ... δεν υπάρχει παραλία, ένα νταμάρι είναι και θα χρειαστείς παπουτσάκια για να μην σπάσεις τα πόδια σου μέσα κι έξω από την, ομολογουμένως πεντακάθαρη, θάλασσα. Θα μπορούσαν να έχουν τοποθετηθεί τσουβαλάκια με άμμο σαν διάδρομος προς το νερό, αλλά τι λες τώρα...
Οι εγκαταστάσεις παλιές και με ζημιές αλλά πολύ καθαρές (ουφ...).
Η φιλοσοφία του "έλα, πλήρωσε και φύγε" είναι διάχυτη παντού, Η "διεύθυνση" προτιμά να περιφέρεται κάθιδρη γύρω από την ταμειακή μηχανή, από το να επιβλέπει, να βελτιώνει το χώρο και να παίρνει feedback από τους κατασκηνωτές, ενώ σε τρεις περιπτώσεις μπροστά μου ήταν ενοχλητικά αγενής.
Εν κατακλείδι, αν έχεις επισκεφθεί πάνω από τρία camping στη ζωή σου και έχεις τα ελάχιστα στάνταρ για τα χρήματα που δίνεις, προσπερνάς.