Μπροστά σε ένα κόλπο κλειστό σα βιβάρι και σε απότομη πλαγιά που τη διαμόρφωσαν σε φαρδιές πεζούλες βρίσκεται το κάμπγκ. Προσανατολισμένο προς τη δύση, σ όποια πεζούλα και νάναι η θέση, το μεσημέρι κάνει ζέστη αλλά το απόγευμα έχει μια φαντασμαγορική θέα των απέναντι αργολικών λόφων φωτισμένων μεσ τα ζεστά χρώματα της δύσης. Σ αυτή την καθημερινή εικόνα ο ιδιοκτήτης με το καίκι του φέρνει φρεσκοψαρεμένα ψάρια τα οποία τα δείχνει σε πελάτες- προφανέστατα σε όσους -ξένους κυρίως- τάχουν να πληρώσουν για ένα δείπνο με φρέσκα λιθρίνια και εμφιαλωμένο κρασί . Η ταβέρνα, με τα καλομαγειρεμένα της ώρας, στο ψηλό σημείο της πλαγιάς βλέπει το βιβάρι τους λόφους και το Δρέπανο είτε με τα φώτα της δύσης είτε στη φεγγαράδα.
Αυτό μας φάνηκε το κάμπιγκ, που σημαίνει οτι βολεύει να το επισκεφτεί κανείς στις χαμηλές περιόδους γιατί ούτε πολλή ζέστη θα βρεί και εύκολα θα βρεί θέση και θα τύχει σε χαρούμενη εξυπηρέτηση. Τη χρονιά που περάσαμε μέσ στο καλοκαίρι, φτάσαμε παρκάραμε ρωτήσαμε είδαμε τη περίφημη θέα και φύγαμε.
Όταν πήγαμε σε χαμηλή περίοδο και μείναμε, μας έμεινε η φαντασμαγορία.