Ομολογω πως δεν εχω μεγαλη εμπειρια απο καμπινγκ, αλλα μετα απο αυτη την εμπειρια σιγουρα δεν αποκτησω ποτε. Μειναμε σε καλαμοκαλυβα, ή καλυτερα σε ενα κοτετσι με μικροσκοπικα παραθυρα, απο τα οποια ωστοσο δεν μπορεις να δεις εξω, διοτι εχουν καλυφθει απο διχτυ (;;;;;;!!!). Συγκατοικος μια τεραστια αραχνη, η οποια προφανως και μπηκε απο μια απο τις απειρες τρυπες. Τα κρεβατια, η καλυτερα ραντζα, ειχαν στρωματα, τοσο μαλακα που ενιωθες τις σανιδες. Μοναδικο κομφορ ενα ψυγειο κι ενα πολυμπριζο. Οι εγκαταστασεις, σε αθλια κατασταση, εξαιρεση το beach bar, που ειναι οπως παντου, σε αντιθεση το Μετοχι, το οποιο ειναι σε αθλια κατασταση, κυριολεκτικα βρωμαει, ο μαγειρας ή εστω υπαλληλος, με τα ιδια βρωμικα ασπρα ρουχα επι μερες. Οι τουαλετες, τουρκικες και μικροσκοπικες, με αποτελεσμα να μην ξερεις, που να σταθεις, οταν ανοιγεις ή κλεινεις την πόρτα. Η θαλασσα καθαρη, αλλα ως παραλια απο τις πιο ασχημες του δευτερου ποδιου. Απο τα θετικα του καμπινγκ ειναι οτι , εχει μεγαλους χωρους για τις σκηνες, τροχοσπιτα και σκια. Γενικα σε ολο το καμπινγκ υπαρχει μια ασχημη μυρωδια, που δεν θυμιζει σε τιποτα το υπεροχο αρωμα πευκοδασους που συναντα κανεις στο δευτερο ποδι. Σοκαριστικες οι εγκαταστασεις στις οποιες διαμενει το προσωπικο, βρεθηκαμε καταλαθος στο χωρο, οπου διαμενουν οι υπαλληλοι, σαπια τροχοσπιτα σκεπασμενα με πλανα, για να μην μπαινει νερο... βρωμα και γατες παντου.