1. Το κάμπινγκ είναι γιγάντιο. Ψάξτε πολύ καλά πού θα μείνετε και μην φοβηθείτε να πάτε μακρυά από τα μαγαζιά. χωράει κυρολεκτικά χιλιάδες κόσμο.
2. Το προσωπικό, αν και λίγο απρόσωπα (ένοιωθα ότι ήμουν λίγο σε κοπάδι και αυτοί ήταν οι τσομπάνοι), κάνει πολύ μεγάλη προσπάθεια να κρατήσει τον έλεγχο σε καθαριότητα και λειτουργικότητα, ασφάλεια, με θετικά αποτελέσματα. Κατάφεραν να φέρουν σε πέρας τον πανικό της νεροποντής...
3. Τα μαγαζιά για φαγητό διατηρούν μια μέτρια ποιότητα (το γράφω ως θετικό) αλλά για αυτό που προσφέρουν είναι ακριβά.
4. Ο ίσκιος είναι καλός me ψηλά δέντρα, αλλά θέλει έλεγχο κατά τη διάρκεια της μέρας γιατί έχει πολλές "τρύπες"
5. Δυστυχώς σε μεγάλο τμήμα του κάμπινγκ την ακτογραμμή κόβουν τα μαγαζιά του, οπότε μπορεί στην παραλία να φυσάει αλλά μέσα να έχει κουφόβραση... όσο πιο μακρυά τόσο πιο καλά...
ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΟΥΛ:
Φ1. Όταν φτάσαμε υπήρχε ήδη "επιδημία" αρρώστιας με συμπτώματα γαστρετερίτιδας. Την περάσαμε κι εμείς 6 από τους 7 της παρέας (με δύο παιδιά 2.5 ετών). Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να έχουμε τουλάχιστον ενημερωθεί από την είσοδο, ότι υπάρχει αυτό το πρόβλημα, με τα τάδε συμπτώματα, αν όχι και να μας παρέχουν κανένα αντισηπτικό σαπουνάκι και να τριπλοκαθαρίζουν τις τουαλέτες.
Φ2. Παρόλο που στους κανόνες αναφέρουν ώρες κοινής ησυχίας από τα μεσάνοιχτα και μετά, οι ίδιες οι εκδηλώσεις τους τράβαγαν μέχρι τις 01.00 και 02.00 το πρωί, τουλάχιστον 4 από τις μέρες της εβδομάδας. Η ιδέα του κάμπινγκ είναι να ακούσεις και λίγο τριζόνια, θαλασσίτσα και αεράκι στα φύλλα, όχι μόνο ντουπ ντουπ και καραόκε....
Εμείς πολύ δύσκολα θα ξαναβρεθούμε σε τέτοιο "προκατασκευασμένο" χώρο, με τόσο κόσμο, όσο καλά και αν είναι οργανωμένος. Ίσως με τα παιδιά μεγαλύτερα, ίσως στο βάθος όσο πιο μακρια γίνεται...