για να πω την αληθεια... δεν εμεινα
απλος πηγαμε στο μπαρακι και καναμε μια βολτα μεσα να δουμε τι παιζει
ηταν καθημερινη αλλα... η εβδομαδα του 15 αυγουστου.
η θαλασσα... οχι η καλυτερη για την χαλκιδικη, να μην πω για τα ψαρια που... τσιμπουσαν τους παντες.
το καμπινκ ηταν μικρο με ενα ρεμα μεσα, λιγα τροχοσπιτα και οχι στην γνωστη σειρα.
εκει που ηταν τα σκηνακια... μπορω να πω οτι ηταν τοσο στενα βαλμενα που μπορει καποια να ειχαν κοινα πασαλακια, και εννοειτε οτι δεν ειχαν χωρο ουτε για καρεκλα απο εξω.
ο δρομος οντως χωματοδρομος, αλλα εχει φωτισμο και ειναι αρκετα φαρδυς αν σκεφτεις οτι χωρουσαν ανετα δυο αυτοκινητα.
το μπαρακι... απο τα ποιο φημησμενα στη χαλκιδικη, μαζευει πολυ νεολαια και οπως ειπε ο αντρας μου εμειαζε με νυφοπαζαρο.
οσο για εμας που πηγαμε οικογενειακα με τα παιδια μας.... ειχε μια παιδικη χαρα, μεσα στον ηλιο, και... ειπαμε οτι δεν θα ξαναπαμε.