Λεπτομέρειες αξιολόγησης

μετά από 3 χρόνια ξαναπήγα αιγιάλη και είχα πάλι αυτή την υπέροχη αίσθηση της χαλάρωσης και της ηρεμίας.

Το κάμπιγκ παρέμεινε το ίδιο και τίποτα δεν φαινότανε να έχει αλλάξει, με εξαίρεση των διαχωρισμό στις τουαλέτες ανδρών, γυναικών. Απο τη μία άποψη αυτό είναι καλό από μία άλλη όμως είναι άσχημο. Οι καλαμωτές θέλουν επιτέλους ενίσχυση, δεν ξέρω πόσα χρόνια υπάρχουν αυτές οι καλαμωτές πάνω από τα κεφάλια μας που κάθε χρόνο γίνονται όλο και πιο αραιές. Επίσης πολλές ντουζιέρες χρειάζονται αλλαγή, Το κόστος για να αλλαχθούνε 10 ντουζιέρες και να μην τρέχουν όπου νάνε πιστεύω πως είναι μηδαμινό.

Από άποψη καθαριότητας τα πράγματα ήταν καλύτερα από προηγούμενες χρονιές, με την καθαρήστρια να κάνει συχνά την εμφάνισή της και γενικά να μην υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στο θέμα καθαριότητας.

Στις καλαμωτές υπάρχουν μπρήζες για να φορτίσεις κινητό, αλιώς εστιατόριο.

Υπάρχει πλησταριό με 4 σκάφες για πλύσιμο καθώς και κουζίνα με δικά της σκεύη και 2 τριπλές εστίες με γκάζι για μαγείρεμα και 2 κοινόχρηστα ψηγεία στα οποία ήταν μονίμως αναρτημένα σημειώματα του στυλ "Αν το είχες τόσο ανάγκη το ουζάκι να μας το έλεγες να το πίναμε μαζί", "που είναι οι ντομάτες μου;;;"

Ενώ επικρατούσε ένας γενικός νόμος σιωπής μέσα στο κάμπιγκ που τον τηρούσαν ακόμη και τα 20χρονα που ήταν πολυπληθέστερα την πρώτη εβδομάδα. Μόνο μία κοπέλα προσπαθούσε να σύρει την βαλίτσα της στο χαλίκι. Βαλίτσες με ροδάκια πρέπει να απαγορευτούν στα κάμπιγκ. Δεν τσουλάνε τα ροδάκια στο χαλίκι κοπέλα μου ότι και να κάνεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι να ξυπνήσεις τους πάντες.
Για καμιά 10αριά μέρες κάνανε και την εμφάνισή τους 3 υπέροχα μουλάρια στο οικόπεδο δίπλα από το κάμπιγκ που ανησύχησαν ορισμένους με τις ιδιαίτερες συνομιλίες τους, ευτηχώς ήταν σύντομες και δεν είχαν λογοδιάρια.

Ο κόσμος στο κάμπιγκ χαλαρός και άνετος και οι γνωριμίες εύκολες.

Στην ταβέρνα είχα σχεδόν μέρα παρα μέρα κάπιο live με ρεμπέτικα, άλες φορές καλό και άλες φορές δεν ακούγονταν, αυτός ήταν και ο μοναδικός τρόπος να μαζέψει λίγο κόσμο η ταβέρνα μια και ο κόσμος γενικά κυνηγούσε τα live. Οι περισσότεροι ήταν σφυγμένοι οικονομικά και αυτό φαινότανε και το βράδυ στα μπαράκια στην αιγιάλη που δεν είχαν τον κόσμο που είχαν τα προηγούμενα χρόνια.

Παρόλο που το κάμπιγκ ήταν γεμάτο, όπως και τα δωμάτια στην αιγιάλη και τα χωριά τριγύρο ο κόσμος δεν έβγαινε τόσο πολύ το βράδυ. Το άμμος ήταν άδειο, ο αμόργιαλος λίγα πράγματα χωρίς τα live που έκανε τις προηγούμενες χρονιές, ενώ το Q μάζευε λίγο κόσμο. Γενικά λευτά για διασκέδαση το βράδυ φαινόταν πως δεν υπήρχαν.

Η χώρα ήταν ασφυκτικά γεμάτη μέχρι που έφυγα και δεν φαινόταν να έχει διαφορές από άλες χρονιές, ίσως και τα πράγματα να ήταν καλύτερα από προηγούμενες χρονιές μια και η αιγιάλη δεν τραβούσε το βράδυ οι περισσότεροι επιλέγανε για ποτό τη χώρα. Και εκεί φυσικά τον τόνο τον έδινα τα live, όταν υπήρχε live ήταν πάντα γεμάτα. Η αμοργός πάντα στηριζόταν στην μουσική και στις εκδηλώσεις. Ενώ αυτός ο τύπος που βάζει μουσική στο γιασεμί δεν παίζετε, κάποια μέρα θα του κλέψω το laptop για να πάρω τη μουσική του.

Απο παραλίες μην ξεχάσετε να πάτε Αγ. άννα, μούρο, παράδεισο (θέλει αυτοκίνητο), πλάκες, χρυσή άμμο και λεβροσό (για μένα το καλύτερο σημείο σε ολόκληρη την αμοργό η ταβέρνα πάνω από τη λεβροσό ιδίως αφού δύσει ο ήλιος, με το καλύτερο φαγητό και τους καλύτερους σερβιτόρους).
Και για πρωινό στα σκαλάκια στο λιμάνι, το πιο χαλαρό μέρος για το πρωί, τα φιλιά μου στη μαργαρίτα, το πιο γλυκό κορίτσι της αμοργού.

Γενικά η αμοργός θέλει αυτοκίνητο για να τη γυρίσεις, αν και φέτος από ότι έμαθα αυξήσανε λίγο τα δρομολόγια στα λεοφωρεία και είχαν καλύτερη αντιμετώπιση σε αυτά, ελπίζω να τα αυξήσουν λίγο παραπάνω. Η τιμή ενικοίασης για αυτοκίνητο είναι 50 με 55 και δηλώνουν πως μπορούν να τα δώσουν άνετα και πάνω από 60. Προσοχή όμως, αυτοκίνητο ή βαριά μηχανή, όχι σκουτεράκι ή παπάκι γιατί ο αέρας στο δρόμο για τη χώρα μπορεί να σας πετάξει μέχρι τα κατάπολα, ενώ το κρύο πιρουνιάζει, η ομίχλη σε ορισμένα σημεία δυσχαιρένει υπερβολικά την οδήγηση

Άντε και του χρόνου πάλι εδώ!!!