Το camping αυτό το επισκέφτηκα φέτος γιατί απλά η Αιγιάλη είναι κατά πολύ ανώτερη των Καταπόλων. Στα δύο άτομα με σκηνή η ημερήσια επιβάρυνση είναι 1 ευρώ περισσότερο, το οποίο αξίζει και παραξίζει..! Ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος ότι έχεις την παραλία με τις σκιές της στα πόδια σου, και όχι στο ΚΤΕΛ -όποτε περάσει-, το supermarket δίπλα που μένει ανοικτό μέχρι τις 12 (στα 5' με τα πόδια επίσης) και μια ευκολότερη συναναστροφή με το περιβάλλον σου εν γένει.
Αρνητικό είναι ότι ο κόσμος του camping είναι πάντα δίπλα σου-δηλαδή ένα αυτόνομο, μηχανικά εκτελούμενο δρομολόγιο camping-Que το οποίο επαναλαμβάνεται καθημερινά. Επίσης δεν ησυχάζει ποτέ, γιατί τα μισά βράδια της εβδομάδας έχει όργανα στην ταβέρνα και όλη την υπόλοιπη εβδομάδα "καμμένους" μιμητές του Μιλτιάδη Μασχαλίδη να γρατζουνάνε τις κιθάρες τους. Ο κόσμος ήταν max. 20 ετών οπότε μάλλον δεν τον πείραζε, αλλά αν θές να ησυχάσεις δεν προσφέρεται...
Η καθαριότητα ήταν μέτρια (τα μισά σιφώνια σπασμένα) αλλά κυρίως ενοχλητικό ήταν τα σκουριασμένα ή με άλατα υδραυλικά στα ντους και τις τουαλέτες.
Τέλος η κυρά του camping ήταν μονίμως στην ταβέρνα και προσπαθούσε να πουλήσει τα πάντα με ένα εξόχως φορτικό τρόπο, σε αντίθεση με τα παιδιά της και το προσωπικό έν γένει το οποίο ήταν χαλαρό και εξαιρετικά ευγενικό. Οι μερίδες βέβαια ήταν αρκετές για να χορτάσεις, αλλά τη λέξη απόδειξη πρέπει να τη λένε μόνο σε αστυνομικά έργα εκεί.