Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πήγαμε πέρυσι τέλη Αυγούστου για δέκα μέρες και αφού είχα διαβάσει τρομερές κριτικές εδώ μέσα.

Δεν θέλω να μάθω τι θα γίνεται στο κάμπινγκ σε φουλ σεζόν, παίζει τα πόδια σου να μπαίνουν στη σκηνή του διπλανού... Γενικά πολύ στριμωγμένα.

Είχα τηλεφωνήσει και ρωτήσει αν επιτρέπονται τα σκυλιά, μου είχαν πει ναι αλλά να μην κυκλοφορεί ελεύθερος και το βράδυ στη σκηνή μαζί μου. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με το σκύλο αλλά δεν έδωσα και κανένα δικαίωμα για παράπονα.

Φυσική σκιά δεν είχε πολλή αλλά με τις καλαμωτές κάτι γινόταν.

Σαν τοποθεσία ήταν καλή, αρκεί να έχεις μεταφορικό μέσο. Εμείς είμασταν με μηχανές οπότε δεν είχαμε πρόβλημα, αν δεν είχαμε μέσο δε νομίζω να το επιλέγαμε.

Και φτάνουμε στο φλέγον θέμα... καθαριότητα!
Θα μιλήσω για τις τουαλέτες που ήταν κάτω από την κοινόχρηστη κουζίνα καθώς σε αυτές πηγαίναμε αφού είχαμε στήσει κοντά.
Αν σας λέει κάτι, σε ένα τέταρτο 2 άτομα τελειώνανε και τα δύο συγκροτήματα, ανδρικές-γυναικείες!
Τι κάνανε; Τραβάγανε τα καζανάκια, άδειαζαν τα καλαθάκια και με ένα βετεξάκι - προσέξτε,ένα - περνάγανε τις λεκάνες και τους νιπτήρες, όσα βλέπει η πεθερά. Το ότι οι λεκάνες από κάτω ήταν χεσμένες δε μας νοιάζει! Το ότι οι βάνες ήταν μέσα στη βρώμα δε μας νοιάζει! Για τα πλακάκια μη μιλήσω, αυτά παίζει να μην είδαν απορρυπαντικό από όταν μπήκαν. Και για χλωρίνη ούτε λόγος... Ένα σφουγγάρισμα μετά και τέλος. Κοινώς απαράδεκτοι!
Στην Κρήτη που είχα πάει σε κάμπινγκ, 3 φορές τη μέρα είχαν άνθρωπο που πέρναγε ΤΑ ΠΑΝΤΑ με χλωρίνη και μετά ξέπλενε με λάστιχο. Μπορεί οι εγκαταστάσεις να ήταν λίγο παλιές αλλά δε σιχαινόσουν να ακουμπήσεις π.χ. την οδοντόκρεμα στο νιπτήρα.
Έλεος δηλαδή...

Για τη γενικότερη καθαριότητα του κάμπινγκ, το ότι δεν είχε σκουπίδια από δω κι από κει, τα εύσημα τα δίνω στους κατασκηνωτές καθώς δεν είδα ποτέ κανέναν να αφήνει σκουπίδια όπου βρει.

Στο εστιατόριό τους δεν έφαγα, αν η καθαριότητα στην κουζίνα ήταν ίδιου επιπέδου με των τουαλετών, άσε καλύτερα...

Η κοινόχρηστη κουζίνα απαράδεκτη όπως και τα ψυγεία. Ένα μεγάλο που ήταν φίσκα και ένα μικρό τίγκα στον πάγο που δεν έκλεινε η πόρτα του. Πάγκοι και νεροχύτες μέσα στην αράχνη και τη σκόνη.

Με τους ιδιοκτήτες δεν είχα πάρε-δώσε οπότε δε μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Στα θετικά - για μένα τουλάχιστον - η ησυχία.

Και για να κλείσω, η Αμοργός είναι πανέμορφη! Οι ντόπιοι πάντως σίγουρα κάτι πίνουν (με την καλή έννοια) όσους γνωρίσαμε ήταν ένας κι ένας, μεγάλα τυπάκια!